Από άλλη πηγή διαβάζουμε τα εξής:
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ
| 15.07.1965 : | Παραίτησις Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου. Oρκωμοσία Κυβερνήσεως Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα. |
| 05.08.1965 : | Καταψήφισις Κυβερνήσεως Νόβα. Εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως εις τον Ηλίαν Τσιριμώκον. |
| 28.08.1965 : | Καταψήφισις Κυβερνήσεως Τσιριμώκου. |
| 17.09.1965 : | Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Στεφάνου Στεφανοπούλου. |
| 22.12.1966 : | Ορκωμοσία Υπηρεσιακής Κυβερνήσεως Ιωάννου Παρασκευοπούλου. |
| 03.04.1967 : | Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλοπούλου. |
| 14.04.1967 : | Προκήρυξις εκλογών δια την 29ην Μαϊου 1967. |
«... θα έπρεπε να αποτραπούν αι προετοιμαζόμεναι εκλογαί, διότι ούτως ή άλλως αι συνεχιζόμεναι οξύτητες από τον Ανδρέα Παπανδρέου κυρίως, ο οποίος ηπείλει ότι εάν η Ένωσις Κέντρου εκέρδιζεν τας εκλογάς θα εσχημάτιζεν Κυβέρνησιν εις την πλατείαν Συντάγματος, αγνοών τα Ανάκτορα, θα προκαλούσαν ανάφλεξιν».
ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ "ΗΛΙΟΥ"
Τόμος "ΕΛΛΑΣ", Μέρος Β΄, σελ. 517,
Αθήνα, χ.χ.
«... και (...) είχε προαναγγείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι το βράδυ των εκλογών και με απλή πλειοψηφία όχι κοινοβουλευτική, της Ενώσεως Κέντρου του μπαμπά του, θα ώρκιζαν Κυβέρνηση στην Πλατεία Συντάγματος και θα τηλεφωνούσαν στον Βασιλέα την σύνθεσή της».
ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Αθήνα 1998, σελ. 35,
Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος
«... αλλ' ακόμη και άν φθάσωμεν εις τας κάλπας, το αποτέλεσμα δεν θα γίνη παραδεκτόν υπό των ηττημένων, οι οποίοι το δηλώνουν από τούδε, είς μάλιστα τούτων ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου εδήλου ότι εάν το αποτέλεσμα θα ήτο δυσμενές δι' αυτόν, θα εκάλει τον λαόν εις την πλατείαν Συντάγματος και ενώπιόν του - ερήμην του Ανωτάτου Άρχοντος - θα ώρκιζε Κυβέρνησιν υπ' αυτόν!»
ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 31,
Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"
ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ Ε.Δ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΑΝ
| Υπουργός Εθνικής Αμύνης : | Παναγιώτης Παπαληγούρας |
| Αρχηγός ΓΕΕΘΑ : | Ναύαρχος Σπυρίδων Αυγέρης |
| Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ : | Αντιστράτηγος (ΠΒ) Οδυσσεύς Αγγελής |
| Αρχηγός ΓΕΣ : | Αντιστράτηγος (ΤΘ) Γρηγόριος Σπαντιδάκης |
| Αρχηγός ΓΕΝ : | Αντιναύαρχος Κ. Εγκολφόπουλος ή Δέδες (;) ή Αθ. Σπανίδης (;) |
| Αρχηγός ΓΕΑ : | Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αντωνάκος ή Αντωνόπουλος (;) |
| Διοικητής ΑΣΔΕΝ : | Αντιστράτηγος (ΠΖ) Χρήστος Παπαδάτος |
| Διοικητής Γ΄ ΣΣ : | Αντιστράτηγος Γεώργιος Ζωιτάκης |
| Διοικητής ΚΥΠ : | Αντιστράτηγος Κυριάκος Παπαγεωργόπουλος |
| Αρχηγός του Βασιλικού Οίκου : | Αντιστράτηγος (ΠΖ) ε.α. Κωνσταντίνος Δόβας |
| Δ/ντης του Στρατιωτικού Οίκου της ΑΜ : | Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Παπαρρόδος |
| Επίτιμος Υπασπιστής της ΑΜ : | Αντιναύαρχος ε.α. Γεώργιος Λάππας |
| : | Αντιστράτηγος Ιωάννης Μανέτας |
| : | Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κόλλιας |
| Διοικητής X Μεραρχίας : | Υποστράτηγος (ΠΒ) Διονύσιος Κριτσέλης |
| Διοικητής VI Μεραρχίας : | Υποστράτηγος Ανδρέας Βαρδουλάκης |
| Διοικητής Σ.ΔΙ. Έβρου : | Υποστράτηγος (ΠΖ) Γεώργιος Περίδης |
| Διοικητής ΚΕΤ : | Ταξίαρχος (ΤΘ) Στυλιανός Παττακός |
| Διοικητής ΚΕΒΟΠ : | Ταξίαρχος (ΠΖ) Ευστάθιος Λατσούδης |
| Διοικητής ΚΕΔ : | Ταξίαρχος (ΔΒ) Οδυσσεύς Αγγελόπουλος |
| Διοικητής ΚΕΠ : | Συνταγματάρχης (ΠΒ) Γεώργιος Θωμόπουλος |
| Διοικητής Καταδρομών (ΓΕΣ) : | Ταξίαρχος (ΠΖ) Δημήτριος Ζαφειρόπουλος |
| Δ/ντης 2ου ΕΓ/ΓΕΣ : | Ταξίαρχος (ΤΘ) Πανουργιάς Πανουργιάς |
| Διοικητής ΣΔΑ : | Ταξίαρχος (ΠΖ) Απόστολος Ζαλαχώρης |
| Υποδιοικητής ΚΥΠ : | Ταξίαρχος (ΠΒ) Εμμανουήλ Ζαχαράκης |
| Επιτελάρχης Γ΄ ΣΣ : | Ταξίαρχος Ορέστης Βιδάλης |
| Διοικητής ΕΣΑ : | Συνταγματάρχης (ΠΖ) Ιωάννης Λαδάς |
| Διοικητής ΣΣΕ : | Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης |
ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΑΙ
| Συνταγματάρχης (ΠΒ) | Γεώργιος Παπαδόπουλος | 1 | 2 | 3 | |
| Ταξίαρχος (ΤΘ) | Στυλιανός Παττακός | 1 | 2 | 3 | |
| Συνταγματάρχης (ΠΒ) | Νικόλαος Μακαρέζος | 1 | 2 | 3 | |
| Αντιστράτηγος (ΤΘ) | Γρηγόριος Σπαντιδάκης | 3 | |||
| Αντιστράτηγος | Γεώργιος Ζωιτάκης | 3 | |||
| Αντιστράτηγος (ΠΒ) | Οδυσσεύς Αγγελής | 3 | |||
| Ταξίαρχος (ΠΒ) | Αλέξανδρος Χατζηπέτρος | 3 | |||
| Ταξίαρχος | Σκαρμαλιωράκης | 5 | |||
| Συνταγματάρχης (ΠΖ) | Ιωάννης Λαδάς | 2 | 3 | ||
| Συνταγματάρχης (ΠΖ) | Πέτρος Κωτσέλης | 2 | 3 | ||
| Συνταγματάρχης (ΠΖ) | Νικόλαος Γκαντώνας | 3 | |||
| Συνταγματάρχης (ΤΘ) | Κωνσταντίνος Καρύδας | 2 | 3 | ||
| Συνταγματάρχης (ΠΒ) | Οδυσσεύς Τσιλιόπουλος | 4 | |||
| Συνταγματάρχης | Δημήτριος Παπαποστόλου | 4 | |||
| Συνταγματάρχης | Γεώργιος Κωνσταντόπουλος | 5 | |||
| Πλοίαρχος | Λαγωνίκας | 5 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Κωνσταντίνος Ασλανίδης | 3 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Αντώνιος Λέκκας | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Νικόλαος Ντερτιλής | 3 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Αντώνιος Μέξης | 2 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) | Μιχαήλ Ρουφογάλης | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Δημήτριος Σταματελόπουλος | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) | Δημήτριος Ιωαννίδης (Σ.Σ.: ο μετέπειτα επίορκος και προδότης) | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης (ΔΒ) | Στέφανος Καραμπέρης | 3 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) | Μιχαήλ Μπαλόπουλος | 2 | 3 | ||
| Αντισυνταγματάρχης | Ανδρέας Γαλατσάνος | 2 | |||
| Αντισυνταγματάρχης (ΤΘ) | Στυλιανός Ηλιάδης | 4 | |||
| Ταγματάρχης (ΠΖ) | Γεώργιος Κωνσταντόπουλος | 3 | |||
| Ταγματάρχης (ΠΖ) | Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος | 3 | |||
| Επισμηναγός | Ιωάννης Παλαιολόγος | 3 | |||
| Λοχαγός (ΠΒ) | Ευάγγελος Τσάκας | 3 |
1: «... οι τρείς - εξουσιοδοτηθέντες ή πρωτοβούλως κινηθέντες - απετέλεσαν το κεντρικόν μόριον της Επαναστατικής Επιτροπής».
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 47)
2: «Την κατάστρωσιν του τελικώς εφαρμοσθέντος Σχεδίου Ενεργείας την έκαμεν ο αρχηγεύων της Ομάδος Συν/χων Παπαδόπουλος Γεωργ., με βοηθούς τους (...). Οι 12 ανωτέρω και εγώ υπηρετούντες εις Αθήνας τότε, απετέλουν την Ομάδα Διαταγών, την νύκτα της 20/21 Απριλίου 1967 ...»
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 1ο, σελ. 238)
3: «... αναφέρονται τα 24 ονόματα των καταδικασθέντων τον μήνα Αύγουστον 1975 με την κατηγορίαν των "πρωταιτίων" ... Οι ανωτέρω 24 Αξιωματικοί απετέλεσαν τον πυρήνα του επαναστατικού μηχανισμού και αυτοί εκίνουν τα νήματα και τα βήματά της».
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 46 - 47)
4: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις άλλα σημεία των Ιστορικών Βιβλίων του Στ. Γ. Παττακού.
5: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις το βιβλίον του Γρ. Α. Μιχαλόπουλου "Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ο Μεγάλος Επαναστάτης".
ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΣΤΙΓΜΑΙ
Παρασκευή 2100:01.04.1967: Ο Ταξίαρχος (ΤΘ) Στ. Παττακός, Διοικητής του ΚΕΤ (Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων), καλεί εις το γραφείον του τον Υποδιοικητήν, Συνταγματάρχην (ΤΘ) Κωνσταντίνον Μαυροειδήν, και τον Επόπτην Ασφαλείας, Επίλαρχον (ΤΘ) Ηλίαν Θεοδωρόπουλον, και διατάσσει αυτούς όπως θέσουν το Κέντρον εις ενισχυμένον συναγερμόν, βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ"
Παρασκευή 2101:19-01:35.04.1967: Ομιλών εις συγκέντρωσιν Αξιωματικών, Δοκίμων Αξιωματικών και Μονίμων Υπαξιωματικών, ανακοινοί εις αυτούς ότι «αι Ένοπλοι Δυνάμεις της Πατρίδος μας απεφάσισαν να θέσουν τέρμα εις το χάος εις το οποίον ωδηγείτο η Πατρίς υπό της φαύλου πολτικής ηγεσίας της!»
Παρασκευή 2101:35.04.1967: Επανελθών εις το γραφείον του, ενημερούται υπό του Συνταγματάρχού (ΠΒ) Οδυσσέως Τσιλιοπούλου, συνδέσμου μετά του Γ. Παπαδοπούλου. Ακολούθως προσκαλούνται οι αξιωματικοί του ΚΕΤ, λαμβάνουν έκαστος έγγραφον την διαταγήν αποστολής των, και αναχωρούν προπαρασκευαζόμενοι προς εκτέλεσίν της.
Παρασκευή 2101:45.04.1967: Προσέλευσις Συνταγματάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου, Συνταγματάρχου Νικολάου Μακαρέζου και Αντισυνταγματάρχου Μιχαήλ Ρουφογάλη, οι οποίοι και ενημερούνται επί της καταστάσεως της Μονάδος.
Παρασκευή 2102:00.04.1967: Τα άρματα μάχης εξέρχονται του Κέντρου.
Παρασκευή 2102:00.04.1967: Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος επιβαίνων μετά του Ιλάρχου Διοικητού του Σχηματισμού, επί του πρώτου άρματος κινείται προς Πεντάγωνον. Ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, έχει ήδη διατάξει την κίνησιν κλιμακίων της ΕΣΑ ("Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας") προς σύλληψιν συγκεκριμένων πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων. Βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" εξέρχονται των στρατοπέδων όλαι αι μονάδαι του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Παρασκευή 2102:20.04.1967: Αναχωρούν εκ του ΚΕΤ οι Ταξίαρχος Στ. Παττακός, Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης Οδ. Τσιλιόπουλος και Αντισυνταγματάρχης Μ. Ρουφογάλης με κατεύθυνσιν το Γενικόν Επιτελείον Στρατού. Αφικνούμενοι μετ' ολίγον κατευθύνονται προς το Γραφείον Α/ΓΕΣ, όστις δηλοί ότι «αναλαμβάνει από της στιγμής αυτής την ηγεσίαν της Επαναστάσεως».
Καταλαμβάνονται τα Ανάκτορα, τα κυβερνητικά κτίρια, η Βουλή, ο ΟΤΕ και οι ραδιοφωνικοί θάλαμοι του ΕΙΡ ("Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας") εις το Ζάππειον. Διακόπτονται αι τηλεφωνικαί επικοινωνίαι.
Παρασκευή 2103:30.04.1967: Αι Επαναστατικαί Δυνάμεις έχουν θέσει υπό τον έλεγχόν των, το κέντρον της πόλεως των Αθηνών.
ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 141-162,
Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ
Τας πρώτας πρωινάς ώρας της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, η Επαναστατική Ηγεσία επισκέπτεται εις τα Ανάκτορα Τατοϊου τον Βασιλέα Κωνσταντίνον, κομίζουσα επιστολήν συνταχθείσαν υπό του Α/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Γρ. Σπαντιδάκη, δι' ης εζητείτο η έγκρισις κι, εν συνεχεία, η ορκωμοσία υπ' αυτού της νέας Επαναστατικής Κυβερνήσεως.
Συμμορφούμενοι προς απαίτησιν του Βασιλέως απέρχονται και ακολούθως επιστρέφουν οι Συνταγματάρχαι μετά του Α/ΓΕΣ, μεθ ού κάμπτονται αι αντιρρήσεις του Άνακτος. Προ της μεσημβρίας ούτος επισκέπτεται το Γενικόν Επιτελείον όπου και γίνεται ενθουσιωδώς δεκτός.
Συναντάται μετά του συλληφθέντος Πρωθυπουργού Παναγιώτου Κανελλοπούλου, και παρά τας περί του αντιθέτου συμβουλάς του, ο Βασιλεύς αποφασίζει όπως προβή εις την ορκωμοσίαν, αφού προηγουμένως απέκλεισεν της θέσεως του πρωθυπουργού τον προταθέντα Γρ. Σπαντιδάκην και επέβαλε τον και τελικώς ορκισθέντα.
Επαναστατική Επιτροπή αποτελουμένη εκ των: Συνταγματάρχου (ΠΖ) Ιωάννου Λαδά, Αντισυνταγματάρχου (ΠΒ) Μιχαήλ Μπαλοπούλου και Ταγματάρχου Ιωάννου Στειακάκη, ανακοινώνει εις τον Κωνσταντίνον Κόλλιαν την απόφασιν του Βασιλέως περί αναθέσεως εντολής σχηματισμού Κυβερνήσεως.
Εκδίδονται τα υπ' αριθμόν 277, 278 και 279/21.04.1967 Βασιλικά Διατάγματα δι' ων διορίζονται τα μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, ως και το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 ΒΔ δι' ου τίθεται εις ισχύν ο Νόμος «Περί Καταστάσεως Πολιορκίας».
Η σύνθεσις της Πρώτης Επαναστατικής Κυβερνήσεως, της ωρκισθείσης ενώπιον της ΑΜ του Βασιλέως περί ώραν 17:30 της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, ήτο:
| Πρωθυπουργός : | Κωνσταντίνος Κόλλιας, τ. Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου |
| Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως & Υπουργός Εθνικής Αμύνης : | Γρηγόριος Σπαντιδάκης, Αντιστράτηγος (ΤΘ), Αρχηγός ΓΕΣ |
| Υπουργός Προεδρίας : | Γεώργιος Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης (ΠΒ) |
| Υπουργός Συντονισμού : | Νικόλαος Μακαρέζος, Συνταγματάρχης (ΠΒ) |
| Υπουργός Εσωτερικών : | Στυλιανός Παττακός, Ταξίαρχος (ΤΘ) |
Την 22αν Απριλίου 1967, η Κυβέρνησις συμπληρούται διά της ορκωμοσίας των κάτωθι υπουργών και υφυπουργών:
| Υπουργός Εξωτερικών : | Παύλος Οικονόμου-Γκούρας, Πρέσβυς ε.ε. |
| Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων : | Κων/νος Καλαμποκιάς, Αρεοπαγίτης |
| Υπουργός Δικαιοσύνης : | Κων/νος Ροζάκης, Αρεοπαγίτης |
| Υπουργός Γεωργίας : | Αλέξανδρος Ματθαίου, καθηγητής Μέσης Παιδείας |
| Υπουργός Υγείας και Προνοίας : | Ευστάθιος Πουλαντζάς, Γενικός Διευθυντής του ιδίου Υπουργείου |
| Υπουργός Δημοσίας Τάξεως : | Παύλος Τοτόμης, Οικονομολόγος |
| Υπουργός Εμπορίου : | Γεώργιος Παπαδημητρακόπουλος, Χημικός, Βιομήχανος, Πρόεδρος του ΕΒΤΕ |
| Υπουργός Εργασίας : | Αλέξανδρος Λέκκας, Σύμβουλος της Επικρατείας |
| Υπουργός Οικονομικών : | Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, Δικηγόρος |
| Υπουργός Δημοσίων Έργων : | Παύλος Τσαρούχης, Αντιεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου |
| Υπουργός Συγκοινωνιών : | Ιωάννης Τσαντίλας, Εισαγγελεύς Εφετών |
| Υπουργός Βιομηχανίας : | Νικόλαος Οικονομόπουλος, Αρεοπαγίτης |
| Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : | Αθανάσιος Αθανασίου, Αντιναύαρχος ε.α. |
| Υπουργός Βορείου Ελλάδος : | Δημήτριος Πατίλης, Υποστράτηγος ε.α. |
| Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης : | Γεώργιος Ζωιτάκης, Αντιστράτηγος, Διοικητής Γ΄ ΣΣ |
| Υφυπουργός Συντονισμού : | Ιωάννης Ορλάνδος Ροδινός, Οικονομολόγος |
| Υφυπουργός Οικονομικών : | Σπυρίδων Λιζάρδος, Γενικός Διευθυντής ΔΕΦΩ |
| Υφυπουργός Εμπορίου : | Γεώργιος Γεωργακέλος, Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητήρίου |
| Υφυπουργός Προεδρίας : | Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφος - συγγραφεύς |
Εις το πρώτον Υπουργικόν Συμβούλιον, το συγκληθέν την 26.04.1967 παρίσταται και η Α.Μ. ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Την 6ην Μαϊου 1967 εκδίδεται η Α΄ Συντακτική Πράξις «Περί Ασκήσεως της Συντακτικής και Νομοθετικής Εξουσίας και Τροποποιήσεως του Συντάγματος», ως και η Β΄ Συντακτική Πράξις δι' ης επικυρούται το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 Βασιλικόν Διάταγμα.
ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Πλείσται όσαι προσπάθειαι έχουν καταβληθεί όπως δημιουργηθή η εντύπωσις ότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 ήτο εν απλούν "πραξικόπημα" υποκινηθέν υπό των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Η στοιχειώδης εντούτοις και μόνον λογική, επαρκεί διά την κατάρριψιν αυτού του μύθου.
Εάν τις συγκρίνη τας τύχας του Γεωργίου Παπαδοπούλου και των λοιπών Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, προς αυτάς γνησίως αμερικανοκινήτων πραξικοπηματιών και δικτατόρων ανά την υφήλιον, διαπιστώνει ότι ουδέ εφυγαδεύθησαν εις το εξωτερικόν, ουδέ απήλαυσαν του "ενδιαφέροντος" και της "στοργής" του αμερικανικού καθεστώτος, ουδέ κατήλθον της εξουσίας κατά μίαν δεκάραν πλουσιότεροι απ' ότε ανήλθον εις αυτήν.
Τούτων αν μη επαρκούντων, δύναται τις όπως ανατρέξη εις το βιβλίον (του Αλέξη Παπαχελά) "Ο Βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Αμερικανικός Παράγων 1947 - 1967." (Εκδ. Εστίας 1997), εις ο αποδεικνύεται ότι αι αμερικανικαί μυστικαί υπηρεσίαι ουδεμίαν ανάμειξιν ή έστω απλήν γνώσιν περί της Επαναστάσεως είχον. Έμπρακτος δε διακήρυξις αυτού αποτελεί το υπό των ΗΠΑ επιβληθέν embargo την 25ην Απριλίου 1967!
Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, υπήρξε μία καθαρά ελληνοκίνητος επέμβασις σύμφωνος προς τας παραδόσεις του Ελληνικού Στρατού, δι' ο και οι Πρωτεργάται της τιμωρούνται ισοβίως διότι επραγματοποίησαν αυτήν άνευ της εγκρίσεως (ουδέ καν της απλής γνώσεως) των ξένων (βλ. ΗΠΑ) κέντρων αποφάσεων.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον για τον αναγνώστη μελετητή έχουν και μερικές ακόμα αναφορές στα γεγονότα τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε στα comments, όπως την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δέχτηκε ότι «... η παρούσα Κυβέρνησις διωρίσθη από τον κατά το Σύνταγμα Ανώτατον Άρχοντα και ωρκίσθη ενώπιόν του προσλαβούσα τον τύπον συνταγματικώς νομίμου Κυβερνήσεως, ίδρυσε νέαν νομιμότητα και δι’ αυτής ετέθη η Χώρα υπό καθεστώς Κράτους νόμου δικαίου ...»., και πολλά άλλα σημαντικού ενδιαφέροντος γεγονότα που αφορούν την τραγωδία στην Κύπρο αλλά και την δίκη των πραξικοπηματιών.
18 σχόλια:
Συνεχίζουμε να διαβάζουμε στην ίδια ιστοσελίδα:
ΠΟΙΟΣ ΗΤΟ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ένα Εμπνευσμένο Άρθρο του Δημοσιογράφου κ. Γρηγορίου Μιχαλόπουλου,
Γενικού Διευθυντού της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" και του τηλεοπτικού σταθμού "Τηλετώρα".
...Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δικτάτωρ...
Και ποιός ήταν αυτός ο κακός, ο φονιάς, ο άνθρωπος που κρέμασε στο Πολυτεχνείο τόσους φοιτητές, που πεινούσαν οι υπάλληλοι στο Κράτος, που εγκατέλειψε τα ταμεία αδειανά, που έκανε βίλες, που του βρήκανε καταθέσεις στις Τράπεζες, που είχε ένα σπίτι γιομάτο χρυσαφικά, που δεν έφτιαξε ούτε ένα έργο, ούτε ένα Νοσοκομείο, ούτε ένα δρόμο, που δεν βοήθησε να γίνει ούτε ένα εργοστάσιο, που κυνήγησε του Βιομηχάνους;
Ποιός ήταν Γιαγιά, αυτό το Τέρας που πήγε την Πατρίδα μας τόσα χρόνια πίσω; Πώς τον λέγανε, Γιαγιά;
Η Γιαγιά - Ελλάδα καθισμένη στην Αυλή της Ιστορίας, ακούει τα εγγόνια της... Έχουν ακούσει τόσα πολλά για τον Δράκουλα Γεώργιο Παπαδόπουλο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον δικτάτορα που ρούφαγε αίμα, που τρέφονταν με σάρκες...
Η Γιαγιά - Ελλάδα σκέπτεται... Ζαρώνει το μέτωπό της, φτάχνει την ποδιά της, πίνει λίγο καφέ φτιαγμένο με κριθάρι και καλαμπόκι που είναι ελαφρύς, λόγω της καρδιάς της, και τους λέει:
- Θα σας πώ ένα παραμύθι... Ένα μεγάλο παραμύθι...
Μιά φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας αξιωματικός που τον έλεγαν Γεώργιο Παπαδόπουλο...
Φτωχόπαιδο... Πάντα πρώτος... Μεγάλο μυαλό... Κάποια ημέρα, μετά από πολλές παρακλήσεις, με άλλους φίλους του, πήραν την απόφαση να μπούνε μπροστά... Και έμειναν 7 ολόκληρα χρόνια. Και σωστά ακούσατε τα όσα λένε... Να...
- Χάρισε στους Δημοσιογράφους το λεγόμενο Αγγελιόσημο, που κανείς τους δεν θυμάται...
- Έφτιαξε μεγάλα κτίρια που θα ζήσουν μέχρι το 2500!
- Έφτιαξε Νοσοκομεία...
- Μεγάλους δρόμους...
- Έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια...
- Πήρε για το Στρατό αεροπλάνα και υποβρύχια...
- Δεν είχαμε εκείνα τα χρόνια ούτε μία φωτιά...
- Έδωσε χρήματα σε Βιομηχάνους, Βιοτέχνες, δάνεια...
- Χάρισε τα Αγροτικά χρέη...
- Όπου κι αν πήγαινε ξεσηκωνόταν ο Τόπος!
- Στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον "κρέμασαν" όσοι ήθελαν να τον ρίξουν...
- Και όταν ήλθαν οι Καλοί και τον έπιασαν, ενώ του έγινε πρόταση να φύγει, αυτός, με την ξεροκεφαλιά που τον έδερνε, προτίμησε να μείνει 25 χρόνια φυλακή...
- Δεν υπέγραφε για να βγεί από την φυλακή, παρά τις ποικίλες υποσχέσεις...
- Και ένα πρωινό, όταν πέθανε, του βρήκαν μόνο τα παράσημα και κάποιες στρατιωτικές στολές. Σκέτος μπατίρης, φτωχός παιδάκια μου... Φτωχός, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκατομμυριούχος... Έτσι το συνηθίζουν, τα στερνά χρόνια, όσοι ανακατεύονται με τα πράγματα του Τόπου!
- Καλέ Γιαγιά, τι πράγματα μας λες; Τι ΠΑΡΑΜΥΘΙ μας άρχισες;
- Παιδιά μου, καλά μου παιδιά... Ξέρετε τι είναι πιο αληθινό και από την αλήθεια;
- Τι Γιαγιά;
- ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, το ΠΑΡΑΜΥΘΙ...
Και ο Δικτάτωρ, ο ...δολοφόνος, ο ...Δράκουλας, όπως μου τον είπατε, ήταν μέσα σε αυτό το ΠΑΡΑΜΥΘΙ... Ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ που μετά από πολλά - πολλά χρόνια θα λέμε πάντα...
- ΜΙΑ ΦΟΡΑ και ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...
ΓΡΗΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Υστερόγραφο:
Δεν υπήρξα χουντικός. Έχασα τη δουλειά μου. Με συνέλαβαν δύο φορές. Ταλαιπωρήθηκα. Δεν εξαργύρωσα καμμία μου πράξη. Άρα: Μπορώ να ομιλώ, έχω το δικαίωμα να κρίνω. Και επιμένω στον όρο: Ως ΟΡΚΩΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!
Εδημοσιεύθη την 6ην Ιουλίου 1999 εις την εφημερίδαν "Ελεύθερη Ώρα"
και την 9ην Ιουλίου 1999 εις την εβδομαδιαίαν εφημερίδαν "Νέοι Άνθρωποι"
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 05 05 1919 Εγεννήθη εις Ελαιοχώριον Αχαϊας.
1940 Απεφοίτησε της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.
1940- 44 Επολέμησε κατά τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον και την διάρκειαν της Κατοχής.
1941 Ενυμφθεύθη την Νίκην Βασιλειάδην, αποκτήσας δύο τέκνα.
1946- 49 Έλαβε μέρος εις τας επιχειρήσεις κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών.
Υπήρξε μέλος του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) και της ΕΕΝΑ (Ένωσις Ελλήνων Νεαρών Αξιωματικών).
1956 Ετοποθετήθη εις την ΚΥΠ.
1964 Μετετέθη εις Έβρον.
06 1965 Απέτρεψε απόπειραν δολιοφθοράς εις 117 ΜΠΠ.
1965 Μετετέθη εις 1ην Στρατιάν.
04 1966 Μετετέθη εις 3ον ΕΓ/ΓΕΣ.
21 04 1967 Ηγήθη της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967.
21 04 1967 Ωρκίσθη ως Υπουργός Προεδρίας.
14 12 1967 Ωρκίσθη ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης.
20 12 1967 Απεστρατεύθη, τη αιτήσει του, με τον βαθμόν του Ταξιάρχου.
26 12 1967 Εχορήγησε την πρώτην Γενικήν Αμνηστίαν.
25 03 1968 Παρουσίασε το σχέδιον του νέου Συντάγματος.
29 03 1968 Ανεκοίνωσε την Διαγραφήν των Αγροτικών Χρεών.
13 08 1968 Ανεπιτυχής δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του, υπό του Α. Παναγούλη.
29 09 1968 Διεξήγαγε δημοψήφισμα δια την θεσμοθέτησιν του νέου Συντάγματος.
03 1969 Ωρκίσθη ως Υπουργός Παδείας.
1970 Ενυμφεύθη την Δέσποιναν Γάσπαρην, αποκτήσας εν τέκνον.
07 1970 Ωρκίσθη ως Υπουργός Εξωτερικών.
21 03 1972 Ωρκίσθη ως Αντιβασιλεύς.
23 05 1973 Κατήστειλε το Κίνημα του Ναυτικού.
01 06 1973 Κατήργησε την Βασιλευομένην Δημοκρατίαν.
29 07 1973 Εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
20 08 1973 Ωρκίσθη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
20 08 1973 Εχορήγησε την δευτέραν Γενικήν Αμνηστίαν.
20 08 1973 Απένειμε Χάριν εις τον παρ' ολίγον δολοφόνον του, Α. Παναγούλην.
08 10 1973 Παρέδωσε την πρωθυπουργίαν εις τον πολιτικόν Σπυρίδωνα Μαρκεζίνην.
20 11 1973 Απεδέχθη την απόρριψιν "νότας" του Στέητ Ντηπάρτμεντ, σχέσης εχούσης προς τα διαδραματιζόμενα εις τον χώρον της Μέσης Ανατολής.
25 11 1973 Ανετράπη με παράνομον στρατιωτικόν πραξικόπημα από τον Δ. Ιωαννίδην, τεθείς εις κατ' οίκον περιορισμόν.
23 10 1974 Εξετοπίσθη εις νήσον Κέαν.
21 01 1975 Προεφυλακίσθη επί τη βάση "νόμου" αναδρομικής ισχύος ("Δ’ Ψήφισμα").
28 07 1975 Προσήχθη εις "δίκην", με την κατηγορίαν της "στάσεως" και της "εσχάτης προδοσίας".
23 08 1975 Κατεδικάσθη εις θάνατον, της ποινής του ακολούθως μετατραπείσης εις ισόβιον κάθειρξιν.
01 1984 Ανακηρύχθη αρχηγός του νεοϊδρυθέντος κόμματος της ΕΠΕΝ.
04 04 1984 Παρητήθη της αρχηγίας της ΕΠΕΝ, διαφωνήσας δια την συμμετοχήν της εις τας ευρωεκλογάς.
08 08 1996 Εισήχθη εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον, με ανίατον ασθένειαν του νευρικού συστήματος.
27 06 1999 Απεβίωσεν δέσμιος και κλινήρης, εις ηλικίαν 80 ετών, ΕΝΔΟΞΟΣ, ΕΛΛΗΝ, ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.
30 06 1999
Ενεταφιάσθη εις το Α’ Νεκροταφείον Αθηνών, όπου και προσκυνείται δια την προσφοράν του προς την Πατρίδαν και το Έθνος.
ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εγεννήθη εις το Ελαιοχώριον Αχαϊας την 5ην Μαϊου του 1919. Ο πατήρ του ονομάζετο Χρίστος και ήτο διδάσκαλος εις το επάγγελμα, η δε μήτηρ του εκαλείτο Χρυσούλα. Εις την πατρικήν του οικογένειαν συγκαταλέγονται και τα αδέρφια του Κωνσταντίνος και Χαράλαμπος.
Το 1937 κατετάγη εις την Σχολήν Ευελπίδων, διατελέσας Αρχηγός της Τάξεώς του και κατά τα 3 έτη σπουδών. Απεφοίτησε το 1940 ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, και έλαβεν εξ' αρχής μέρος εις τον Πόλεμον του 1940 - 41.
Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ανέπτυξε μεγάλην αντιστασιακήν δράσιν εις την περιοχήν της Δυτικής Πελοποννήσου, επιπλέον δε συνεδέθη ιδιαιτέρως μετά του μετέπειτα στρατηγού Γεωργίου Γρίβα (Διγενή). Ενυμφεύθη εν έτει 1941 την (πρώτην σύζυγόν του) Νίκην Βασιλειάδην, μετά της οποίας απέκτησε δύο τέκνα.
Λοχαγός ών, έλαβεν ενεργόν μέρος εις τας επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά την διάρκειαν του Συμμοριτοπολέμου 1946 - 49, εκθέσας επανειλημμένως την ζωήν του εις κίνδυνον προς χάριν και σωτηρίαν της Πατρίδος. Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, εις τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις της IXης Μεραρχίας Πελοποννήσου, εις τα μέτωπα επιχειρήσεων Βαρδουσίων, Γράμμου, Βίτσι και αλλαχού.
Διά την ιδιαιτέραν ανδρείαν του και την συνολικήν πολεμικήν του δράσιν ετιμήθη δι' όλων των διακρίσεων Στρατιωτικής Αρετής (Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, Χρυσούς Σταυρός, Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, κ.α.).
Κατά την διάρκειαν της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, εκτός της πολεμικής εμπειρίας του εις τα πεδία των μαχών, υπηρέτησεν και εις ποικίλας διοικητικάς και επιτελικάς θέσεις, μετεκπαιδεύθη δε και εις Στρατιωτικάς Σχολάς εν Ελλάδι (Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, Σχολή Εθνικής Αμύνης ΓΕΕΘΑ), αποκτήσας ούτω λαμπράν και σφαιρικήν κατάρτισιν.
Ταγματάρχης ών, μετείχε το 1952 εις την σύνθεσιν του Στρατοδικείου το οποίον εδίκασε τον κομμουνιστοσυμμορίτην Νικόλαον Μπελογιάννην. Μειοψηφίσας δεν συνηγόρησεν εις την θανατικήν του καταδίκην, γεγονός που αποδεικνύει την αδέκαστον και αμερόληπτον κρίσιν του, καθώς και την απουσίαν κάθε είδους φανατισμού. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν υπήρξε ποτέ τίποτε λιγότερον ή τίποτε περισσότερον από ένας αγνός υπερασπιστής της Πατρίδος του.
Το 1956 ετοποθετήθη με τον βαθμόν του Αντισυνταγματάρχου εις την ΚΥΠ όπου και διετέλεσεν Αρχηγός της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας και Αντικατασκοπείας. Το 1960 προήχθη εις τον βαθμόν του Συνταγματάρχου. Με απόφασιν του Υπουργού Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά μετετέθη το 1964 εις Έβρον, διατελέσας Διοικητής της 117 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) εις Ορεστιάδαν.
Τον Ιούνιον του 1965 απέτρεψε κομμουνιστοκίνητον απόπειραν δολιοφθοράς με στόχον τα οχήματα της μονάδος του, ακολούθως δε μετετέθη αρχικώς εις την 1ην Στρατιάν, εν συνεχεία δε (04/1966) εις το Τμήμα Επιχειρήσεων / 3ου ΕΓ/ ΓΕΣ.
Ηγηθείς της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας. Η στρατιωτική του καριέρα αλλά ουχί και η προσφορά του προς την Πατρίδαν και το Έθνος, ετερματίσθη με την, τη αιτήσει του, αποστρατείαν με τον βαθμόν του Ταξιάρχου, την 20ην Δεκεμβρίου 1967.
Την πρωίαν της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, εκήρυξε την ομώνυμον Εθνοσωτήριον Επανάστασιν, ως Αρχηγός της. Μετά των ετέρων Πρωτεργατών της, Ταξιάρχου (ΤΘ) Στυλιανού Παττακού και Συνταγματάρχου (ΠΒ) Νικολάου Μακαρέζου, έθεσε και πάλιν εαυτόν εις την διάθεσιν της Πατρίδος και του Έθνους, αποσκοπών εις την των αμφοτέρων Σωτηρίαν, και την αποτροπήν του Κομμουνιστικού κινδύνου.
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, μετά την καθολικήν λαϊκήν αποδοχήν και επικράτησιν της Επαναστάσεως, ωρκίσθη ως Υπουργός Προεδρίας της Εθνοσωτηρίου Κυβερνήσεως υπό τον Πρωθυπουργόν Κωνσταντίνον Κόλλιαν (1901 - 1998), τ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.
Μετά το αποτυχόν Κίνημα του Βασιλέως την 13ην Δεκεμβρίου 1967, ανέλαβε τον συντονισμόν και την ηγεσίαν των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακολούθως και ύστερα από την αναχώρησιν (14.12.1967) του Άνακτος εις το εξωτερικόν, και την ορκωμοσίαν του Αντιστρατήγου Γεωργίου Ζωϊτάκη (1910 - 1996) εις την θέσιν του Αντιβασιλέως, ωρκίσθη ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης.
Διά της υπ' αριθμόν ΙΣΤ΄/23.12.1967 Συντακτικής Πράξεως και του 228/26.12.1967 Αναγκαστικού Νόμου, εχορήγησε την πρώτην Γενικήν Αμνηστίαν, αφορώσαν τα μετά την 21.04.1967 διαπραχθέντα πολιτικά αδικήματα, συμπεριλαμβανομένου και του Βασιλικού Κινήματος.
Την 25ην Μαρτίου 1968 παρουσίασε το πρώτον προσχέδιον του νέου Συντάγματος, καταρτισθέντος υπό 20μελούς Επιτροπής Νομομαθών υπό την προεδρίαν του τέως Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Χ. Μητρέλια. Τούτο, τροποποιηθέν και επαναπαρουσιασθέν διαδοχικώς την 11ην Ιουλίου και 14ην Σεπτεμβρίου 1968, εθεσμοθετήθη τελικώς διά της διεξαγωγής δημοψηφίσματος την 29ην Σεπτεμβρίου 1968 και ετέθη εις ισχύν από της 15ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους.
Η σύνθεσις της Επιτροπής Νομομαθών ήτο: 1. Χαρ. Μητρέλιας, επίτιμος Πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας 2. Γ. Μαριδάκης, Ακαδημαϊκός, επίτιμος καθηγητής Παν/μιου 3. Δ. Κιουσόπουλος, επίτιμος Εισαγγελεύς Αρείου Πάγου, τ. Πρωθυπουργός 4. Κ. Καυκάς, επίτιμος Πρόεδρος Αρείου Πάγου 5. Ι. Μανιάτης, επίτιμος πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας 6. Α. Τούτσος, σύμβουλος Επικρατείας, υφηγητής Παν/μιου 7. Η. Κυριακόπουλος, καθηγητής Παν/μιου 8. Μ. Δένδιας, καθηγητής Παν/μιου 9. Χ. Βασιλακόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 10. Μ. Σταυρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 11. Δ. Μαγγιώρος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 12. Ι. Παπαβλαχόπουλος, πρόεδρος ΑΣΔΥ 13. Κ. Γεωργόπουλος, υφηγητής Παν/μιου 14. Τσάτσος, υφηγητής Παν/μιου 15. Γ. Οικονομόπουλος, δικηγόρος 16. Π. Ζήσης, δικηγόρος 17. Δ. Αποστολίδης, δικηγόρος 18. Α. Τσουκαλάς, δικηγόρος 19. Α. Κουκλέλης, δικηγόρος 20. Ε. Πετραλιάς, δικηγόρος
Την 29ην Μαρτίου 1968 ανεκοίνωσε εις Θεσσαλονίκην, επ’ ευκαιρεία συγκεντρώσεως εκπροσώπων όλων των γεωργικών συνεταιρισμών της Βορείου Ελλάδος, την διαγραφήν όλων των πρό της 21ης Απριλίου 1967 συναφθέντων αγροτικών χρεών. Την 13ην Αυγούστου 1968 εγένετο ανεπιτυχής δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του, υπό του λιποτάκτου των τάξεων του Ελληνικού Στρατού Αλεξάνδρου Παναγούλη.
Εις το διάστημα Μαρτίου - Αυγούστου 1969 διετέλεσεν Υπουργός Παιδείας, από του Ιουλίου δε του 1970 ανέλαβεν και το Υπουργείον Εξωτερικών. Το αυτό έτος (1970) ενυμφεύθη την (δευτέραν σύζυγόν του) Δέσποιναν Γάσπαρην μετά της οποίας απέκτησεν εν τέκνον. Την 21ην Μαρτίου 1972, ωρκίσθη ως Αντιβασιλεύς, παραιτηθέντος του Στρατηγού Γεωργίου Ζωϊτάκη.
Κατήστειλε το εκδηλωθέν "Κίνημα του Ναυτικού" (23 - 25.05.1973), ακολούθως δε προέβη εις την κατάργησιν της Βασιλείας την 1ην Ιουνίου 1973, και την εγκαθίδρυσιν "Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας". Προς τούτο προετάθησαν 12 τροποποιήσεις του Συντάγματος του 1968, με σκοπόν την αλλαγήν του Πολιτεύματος της Χώρας.
Μετά την διενέργειαν σχετικού Δημοψηφίσματος, εξελέγη την 29ην Ιουλίου 1973 Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με Αντιπρόεδρον τον Στρατηγόν (ΠΒ) Οδυσσέαν Αγγελήν. Ωρκίσθη εις το νέον αξίωμα την 20ην Αυγούστου 1973, χορηγήσας ακολούθως, διά του υπ' αριθμόν 168/20.08.1973 Προεδρικού Διατάγματος, νέαν Γενικήν Αμνηστίαν εις τους πολιτικούς κρατουμένους, και απένειμε Χάριν εις τον επίδοξον δολοφόνον του Α. Παναγούλην. Παραλλήλως, διά του υπ' αριθμόν 167/20.08.1973 Προεδρικού Διατάγματος, ήρθη η ισχύς του Στρατιωτικού Νόμου εις Αθήνας και Πειραιάν.
Πιστός πάντοτε εις την Πατρίδαν και το Έθνος και μηδέποτε αποβλέπων ουδέ κατά το ελάχιστον εις προσωπικά οφέλη, επροετοίμασε τον δρόμο διά την διενέργειαν εκλογών την 10ην Φεβρουαρίου του 1974. Προς τον σκοπόν αυτόν, όλα τα στρατιωτικά μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως παρητήθησαν την 8ην Οκτωβρίου 1973, και η πρωθυπουργία της χώρας ανετέθη εις τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνην (22.04.1909 - 04.01.2000).
Την 6ην Οκτωβρίου 1973 Συριακαί και Αιγυπτιακαί δυνάμεις επετέθησαν συνδυασμένως κατά του Ισραήλ, γεγονός που εσηματοδότησεν την έναρξιν του πολέμου του "Γιόμ Κιππούρ". Αι πολεμικαί επιχειρήσεις διήρκεσαν μέχρις της 11ης Νοεμβρίου 1973, ότε υπεγράφη συμφωνία καταπαύσεως του πυρός. (Η συνδιάσκεψις ειρήνης μεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας συνεκλήθη τελικώς την 21ην Δεκεμβρίου 1973 εις Γενεύην).
Την 20ην Νοεμβρίου 1973 απεδέχθη ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας την εισήγησιν του Πρωθυπουργού Σπ. Μαρκεζίνη όπως απορριφθή "νότα" του Στέητ Ντηπάρτμεντ, με την οποίαν εζητήτο η επέκτασις της ισχυούσης "Συμφωνίας Λιμενικών Διευκολύνσεων" μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ, ώστε να επιτρέπεται η προσγείωσις αμερικανικών αεροπλάνων, φερόντων πυρηνικόν οπλισμόν, εις το αεροδρόμιον της Ελευσίνος. Τούτο απέβλεπεν εις την προετοιμασίαν του ανεφοδιασμού των Ισραηλινών με νέα αμερικανικά όπλα, εις περίπτωσιν επαναλήψεως των μετά των Αράβων εχθροπραξιών, αίτιναι ετέλουν εις ανακωχήν.
Την 25ην Νοεμβρίου 1973 ο επίορκος Διοικητής της ΕΣΑ, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, ανέτρεψε με στρατιωτικόν πραξικόπημα την νόμιμον Κυβέρνησιν της χώρας, θέσας εις κατ’ οίκον περιορισμόν τον Εθνάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας ωρίσθη ο Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης (1917 - 1999), και Πρωθυπουργός ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Την κυβέρνησιν των πραξικοπηματιών ώρκισεν αυθημερόν ο τότε Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ.
Την 15ην Ιουλίου 1974, ημέρα Δευτέρα, εξεδηλώθη στρατιωτικόν πραξικόπημα κατά του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ο τελευταίος διεσώθη και διέφυγεν εις το εξωτερικόν, όπου ομιλών την Παρασκευήν 19ην Ιουλίου 1974 ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκάλεσεν την Τουρκίαν όπως επέμβη ως Εγγυήτρια Δύναμις.
Ηκολούθησεν η τουρκική στρατιωτική εισβολή ("Αττίλας 1") κατά της νήσου, το Σάββατον της 20ης Ιουλίου 1974, ενώ παραλλήλως (20.07.1974) εκηρύχθη εν Ελλάδι Γενική Επιστράτευσις.
Δι’ ιστορικούς λόγους σημειούνται εις το σημείον αυτόν τινά εκ των προσώπων της εποχής:
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ: Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος
Αρχηγός ΓΕΣ: Αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος (απ. 1997)
Αρχηγός ΓΕΝ: Αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης
Αρχηγός ΓΕΑ: Αντιπτέραρχος Δημήτριος Παπανικολάου
Κυβερνήτης του Υ/Β "ΓΛΑΥΚΟΣ" προς Κύπρον: Πλωτάρχης Βασίλειος Γαβριήλ
Κυβερνήτης του Υ/Β "ΝΗΡΕΥΣ" προς Κύπρον: (;)
Διοικητής Πεζοναυτών προς Κύπρον: Συνταγματάρχης Δημήτριος Παπαποστόλου
Διοικητής ΓΕΕΦ (05.1973 - 15.07.1974): Αντιστράτηγος Γεώργιος Ντενίσης (1919 - 1996)
Επιτελάρχης ΓΕΕΦ: Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης
Διοικητής ΕΛΔΥΚ: Ταξίαρχος Παύλος Παπαδάκης (;) ή Ανδρέας Κονδύλης (;)
Υφυπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ: Τζο Σίσκο (Joseph Sisco)
Πρέσβης των ΗΠΑ (1970-1974) εν Αθήναις: Χένρυ Τάσκα (Henry Taska)
Υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας: Τουράν Γκιουνές (Turan Gϋnes)
Σ.Σ.: Διά την πλήρην και αληθήν περιγραφήν των γεγονότων της εν λόγω περιόδου, βλέπε: "Ιστορικά Κείμενα" / "Μηνυτήριος Αναγγελία".
Την 23ην Ιουλίου 1974, ημέρα Τρίτη, κατόπιν συσκέψεως των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων μετά του Προέδρου της Δημοκρατίας Στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη (εις ην συμμετείχον οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεώργιος Μαύρος, Ευάγγελος Αβέρωφ, Ξενοφών Ζολώτας, Στέφανος Στεφανόπουλος, Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας και Πέτρος Γαρουφαλιάς) απεφασίσθη η παράδοσις της εξουσίας εις τους πολιτικούς.
Την 24ην Ιουλίου 1974, ημέρα Τετάρτη, επανήλθεν εκ Παρισίων ο Κ. Καραμανλής σχηματίσας κυβέρνησιν Εθνικής Ενότητος, ενώ την επομένην (25/7) οι υπουργοί των Εξωτερικών Μ. Βρεττανίας, Ελλάδος (Γεώργιος Μαύρος) και Τουρκίας προσήλθον εις συνομιλίας εν Γενεύη, αίτιναι διήρκεσαν μέχρι την 30ην του αυτού μηνός. Συνεφωνήθη η κατάπαυσις του πυρός εις την Κύπρον. Οι Τούρκοι είχον ήδη καταλάβει το 12% του Κυπριακού εδάφους.
Η δευτέρα εν Γενεύη συνδιάσκεψις μεταξύ των ως άνω μερών, ήρξατο την Παρασκευήν 9 Αυγούστου 1974 και διήρκεσεν μέχρι την 14ην του ιδίου μηνός. Μετά την κατάρρευσιν των διαπραγματεύσεων, επανελήφθησαν την 14ην Αυγούστου 1974, ημέρα Τετάρτη, αι τουρκικαί επιθετικαί στρατιωτικαί επιχειρήσεις ("Αττίλας 2") αίτιναι, μετά την κατάληψιν της Αμμοχώστου την 15.07.1974, κατέληξαν την 16ην Αυγούστου με την κατοχήν του βορείου τμήματος (37% της όλης εδαφικής εκτάσεως) της νήσου.
Σ.Σ.: Μετά την παράθεσιν των γεγονότων και των ημερομηνιών, καθίσταται πρόδηλον εις τον αντικειμενικόν ερευνητήν της ιστορίας, ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και το Επαναστατικόν Καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, ουδεμίαν σχέσιν είχον με την προδοσίαν της Κύπρου, ήτις εσχεδιάσθη και εξετελέσθη υπό του επιόρκου πραξικοπηματίου Δημητρίου Ιωαννίδη, του μόνου δικαίως εγκλείστου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού.
Την 23ην Οκτωβρίου 1974 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εξετοπίσθη, μετά των επίσης Πρωτεργατών της Επαναστάσεως Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννου Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη, εις την νήσον Κέαν. Την 21ην Ιανουαρίου 1975 προεφυλακίσθη επί τη βάση "νόμου" αναδρομικής ισχύος (το περίφημον "Δ΄ Ψήφισμα").
Μετά από "δίκην" ήτις διεξήχθη ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από της 28ης Ιουλίου 1975, κατεδικάσθη την 23ην Αυγούστου 1975 εις θάνατον και στρατιωτικήν καθαίρεσιν διά το "αδίκημα" της "στάσεως", καθώς και εις ισόβια δεσμά διά το "αδίκημα" της "εσχάτης προδοσίας". Η θανατική ποινή του μετετράπη εις ισόβιον κάθειρξιν την οποίαν και εξέτισε εις τας φυλακάς Κορυδαλλού.
Σ.Σ.: Διά λεπτομερείας περί των δικαστικών διώξεων της εν λόγω περιόδου (Αυγούστου 1974 - 1975), βλέπε: "Η παράνομος δίκη του".
Εις τας αρχάς του 1984 ανεκηρύχθη αρχηγός του νεοϊδρυθέντος κόμματος της ΕΠΕΝ. Παρητήθη ωστόσο την 4ην Απριλίου 1984 από της θέσεως αυτής, διαφωνήσας διά την συμμετοχήν του κόμματος εις τας ευρωεκλογάς. Την 8ην Αυγούστου 1996 εισήχθη εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον πάσχων από ανίατον μυασθένειαν του νευρικού συστήματος.
Την 11:48 της 27ης Ιουνίου 1999, ημέρα Κυριακή, παρέδωσε την μεν Ψυχήν του εις τον Κύριον, το δε Αθάνατον Έργον του οριστικώς εις τας χείρας της Ιστορίας, υπογράψας διά του θνητού σκηνώματός του το Αποφυλακιστήριον εκ των δεσμών της "δημοκρατίας".
Την 30ην Ιουνίου 1999 ενεταφιάσθη εις το Α΄ Νεκροταφείον Αθηνών, όπου και προσκυνείται διά την προσφοράν του προς την Πατρίδαν και το Έθνος.
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (1921 - 1999) :
Διοικητής του εις Διόνυσον Αττικής εδρεύοντος Τάγματος Αλεξιπτωτιστών κατά την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, κατεδικάσθη εις ισόβιον κάθειρξιν ως πρωτεργάτης αυτής. Απεβίωσε τον Απρίλιον του 1999 συνεπεία εγκεφαλικού επεισοδίου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, επιδείξας το αυτό Φρόνημα και Ήθος ως και ο αδελφός του Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ:
Κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, εγεννήθη το 1913 εις Αρτεσιανόν Καρδίτσης. Το 1938 εχειροτονήθη διάκονος, και το 1942 πρεσβύτερος. Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ενετάχθη εις τας τάξεις του ΕΔΕΣ υπό τον στρατηγόν Ναπολέοντα Ζέρβαν. Το 1949 εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης, και το 1958 Μητροπολίτης Ιωαννίνων. Ίδρυσε την "Κεντρικήν Επιτροπήν Βορειοηπειρωτικού Αγώνος" και ανέπτυξεν ιδιαιτέραν φιλανθρωπικήν δράσιν.
Ευρεθείς εις Αθήνας, ώρκισεν την 25ην Νοεμβρίου 1973 την κυβέρνησιν των πραξικοπηματιών. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμος (βλ. κατωτέρω) εξωθήθη εις παραίτησιν, μετά την οποίαν εξελέγη εις την θέσιν του, την 12ην Ιανουαρίου 1974, ο Σεραφείμ. Εν τούτοις, με ειδικόν Διάταγμα, δικαίωμα ψήφου εις την Ιεράν Σύνοδον παρεχωρήθη μόνον εις οίους Μητροπολίτας είχον εκλεγεί προ της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967.
Ως Αρχιεπίσκοπος ώρκισεν την πρώτην κυβέρνησιν του Κ. Καραμανλή κατά την "μεταπολίτευσιν" καθώς και όλας τας επακολουθήσασας (συνολικά έξι Προέδρους Δημοκρατίας και εννέα πρωθυπουργούς). Εκοιμήθη, εν Αθήναις, την 9ην Απριλίου 1998.
Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος:
Η Επαναστατική Κυβέρνησις της 21ης Απριλίου 1967, εισήγαγεν Αναγκαστικόν Νόμον, δι’ ού εθεσπίζετο το 80ον έτος ως όριον ηλικίας διά τον προκαθήμενον της Εκκλησίας. Εις εφαρμογήν τούτου, εθωρήθη ότι ο τότε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος απεχώρησεν αυτομάτως της θέσεώς του, και ούτω ο Αρχιεπισκοπικός Θρόνος εκηρύχθη εν χηρεία τον Μάιον του 1967. Συγκροτηθείσα επταμελής αριστίνδην Ιερά Σύνοδος, εξέλεξε τον Καθηγητήν του Πανεπιστημίου και πρωθιερέαν των Ανακτόρων Ιερώνυμον (Κοτσώνην) ως νέον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Γεώργιος (Θεόδωρος) Γρίβας, ο αποκληθείς "Διγενής":
Εγεννήθη εις Τρίκωμον Κύπρου την 23.05.1898. Αποφοιτήσας της ΣΣΕ διετέλεσεν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, κατά δε την διάρκειαν της Κατοχής υπήρξεν ο ιδρυτής και αρχηγός της αντιστασιακής οργανώσεως "Χ".
Εν έτει 1955 ίδρυσε την "Εθνικήν Οργάνωσιν Κυπρίων Αγωνιστών" ("ΕΟΚΑ") τεθείς ούτω Αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνος της Κύπρου. Διά την Εθνικήν Προσφοράν του, ανεκηρύχθη υπό της Βουλής των Ελλήνων "Άξιος της Πατρίδος", και του απενεμήθη "τιμής ένεκεν" ο βαθμός του Αντιστρατήγου ισοβίως.
Τον Σεπτέμβριον του 1971 επανήλθεν εις Κύπρον όπου ίδρυσεν την "ΕΟΚΑ Β΄" με σκοπόν την Ένωσιν της Κύπρου μετά της Ελλάδος. Απεβίωσεν εις Λεμεσσόν την 27.01.1974.
ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ
ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
«Χωρίς τον Παπαδόπουλον η Επανάστασις δεν θα εγίνετο,
αλλά χωρίς τον Παττακόν δεν θα επετύγχανε».
Σπυρίδων Β. Ζουρνατζής
Εγεννήθην την 8ην Νοεμβρίου 1912 εις το χωρίον Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνης.
Τας τέσσαρας τάξεις του Δημοτικού εφοίτησα εις το χωρίον μου. Τας δύο τελευταίας τάξεις του Δημοτικού εφοίτησα εις το γειτονικόν χωρίον Νίθαυρις.
Τας έξ τάξεις του Γυμνασίου ετελείωσα εις την πρωτεύουσαν του Νομού, Ρέθυμνον, το έτος 1930.
Την 1ην Νοεμρίου 1930 κατετάγην εθελοντής με βαθμόν Δεκανέως εις το 4ον Σύνταγμα Ιππικού Θεσσαλονίκης.
Τον Σεπτέμβριον του 1934 εισήλθον εις την Σχολήν Ευελπίδων. Το 1937 απεφοίτησα με τον βαθμόν του Ανθυπιλάρχου. Τον Αύγουστον 1940 υπηρετών εις το Δ΄ Σύνταγμα Ιππικού Ελευθερουπόλεως Καβάλας, προήχθην εις τον βαθμόν του Υπιλάρχου.
Επολέμησα ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της ΙΙας Ομάδος Αναγνωρίσεως της ΙΙας Μεραρχίας Πεζικού εις το Αλβανικόν (:Βορειοηπειρωτικόν) Μέτωπον εναντίον των Ιταλών εισβολέων από 28 Οκτωβρίου 1940 έως τέλους Απριλίου 1941. Τους τελευταίους τρείς μήνας επολέμησα ως διοικητής του 5ου Λόχου Πεζικού του 11ου ΣΠ Τριπόλεως, της αιτήσει μου, εν επαφή με εχθρόν εις "Πράσινον Λόφον" νοτίως Τεπελενίου.
Κατά την Κατοχήν επολέμησα εναντίον των τριών κατακτητών, ως μέλος της αντιστασιακής Οργανώσεως "Όμηρος" παρασημοφορηθείς. Κατά τον "Κόκκινον Δεκέμβριον" επολέμησα παρά το πλευρόν της νομίμου κυβερνήσεως (3 Δεκεμβρίου 1944 - 12 Φεβρουαρίου 1945). Κατά τον Κ/Συμμοριτοπόλεμον (30.03.1946 - 29.08.1949) επολέμησα ως διοικητής Ίλης Αρμάτων "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ", ομοίως παρά το πλευρόν της νομίμου κυβερνήσεως. Ημείφθην με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς, 2 Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους ευ ποιούντας. Επίσης μου απενεμήθησαν παράσημα υπό 11 κρατών τα οποία επεσκέφθην, ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως.
Την 21ην Απριλίου 1967 συμμετέσχον εις την Επανάστασιν ως Διοικητής του εις Γουδί εδρεύοντος Συγκροτήματος Τεθωρακισμένων με τον βαθμόν του Ταξιάρχου.
Την 5ην ώραν μ.μ. της ως άνω ημέρας ωρκίσθην ως Υπουργός Εσωτερικών.
Την νύκτα της 13.12.1967 ωρκίσθην ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών, αποστρατευθείς με τον βαθμόν του Υποστρατήγου. Την 08.10.1973 παρητήθην, μετά των λοιπών στρατιωτικών μελών της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, και ιδιώτευσα.
Την 23ην Οκτωβρίου 1974 εξετοπίσθην εις την νήσον Κέαν με κατηγορίαν ψευδή.
Την 20ην Ιανουαρίου 1975 προεφυλακίσθην με βούλευμα στηριχθέν εις ποινικόν Νόμον αναδρομικής ισχύος (!), το Δ΄ Ψήφισμα.
Την 23ην Αυγούστου 1975 κατεδικάσθην εις θάνατον, βάσει του ανωτέρω απανθρώπου νόμου. Η θανατική ποινή μετετράπη εις ισόβιον κάθειρξιν, την οποίαν εκτίω επί 19ον ήδη έτος με διακοπήν από 28.09.1990, λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας μου, ανανεουμένης, της διακοπής, ανά 5μηνον κατόπιν δικαστικής αποφάσεως 3μελούς Εφετείου Κακουργημάτων. (Απρίλιος 1999).
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
Ανατρέχων τις σήμερον, τριάκοντα-τρία έτη μετά την Εθνεγερσίαν της 21ης Απριλίου 1967, εις τα δημοσιεύματα και τας ανασκοπήσεις των συγχρόνων ΜΜΕ, έκπληκτος διαπιστοί ότι βρίθουν "αντιστασιακών γεγονότων", ενώ απουσιάζει παντελώς παν σχετικόν με την προσφοράν και το έργον της Επαναστάσεως. Ως αν κατά την περίοδον αύτην ουδέν δημόσιον κτίριον, ουδέν νοσοκομείον, ουδεμία οδός, ουδέν φράγμα, ουδέ το ελάχιστον επαρήχθη, αλλ’ άπαντα "μαγικώς ανεφύησαν" την επομένην της "μεταπολιτεύσεως"!
Πας φιλαλήθης ευκόλως δύναται ν’ ανακαλύψη την αληθήν διάστασιν του κολοσσιαίου Έργου της Επαναστάσεως. Επί παραδείγματι, το ιστορικόν σύγγραμα του Αντιπροέδρου αυτής Στρατηγού Στ. Παττακού "21η Απριλίου 1967 - 8η Οκτωβρίου 1973 / Ημέραι και Έργα" εκτενώς πραγματεύεται και μνημονεύει αυτά.
Ακροθιγώς ας επιτραπή όπως αναφερθούν:
* Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής
o Αλιάκμονος
o Καστρακίου
o Πολυφύτου
* Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων
o Ερετρίας
o Πτολεμαϊδος
* Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών
o Μέγδοβα
o Ρυμνίου (Αλιάκμονος)
o Σερβίων (Αλιάκμονος)
* Κατασκευή Αεροδρομίων
o Ζακύνθου
o Καβάλας
o Κυθήρων
o Λήμνου
o Μυκόνου
o Πάρου
o Ρόδου
o Σάμου
o Σκιάθου
o Χίου
* Αρδευτικά Έργα
o Αγρινίου - Μεσολογγίου
o Έβρου
o Νέστου
o Πηνειού Ηλείας
o Σερρών
* Κτίρια
o Κρατικά Μέγαρα
+ Διοικητηρίου ΟΛΠ
+ Εθνικού Νομισματοκοπείου
+ ΕΙΡΤ
+ ΟΣΕ
+ ΟΤΕ
+ Πολεμικού Μουσείου
+ Υπουργείου Εξωτερικών
o Δικαστικά Μέγαρα
+ Αθηνών
+ Θεσσαλονίκης
+ Ιωαννίνων
+ Λαρίσης
+ Πατρών
o Επεκτάσεις Νοσοκομείων
+ Αντικαρκινικού
+ Βενιζελείου
+ Γενικού Κρατικού
* Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων
o Αθηνών
o Θεσσαλονίκης
o Πατρών
* Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού
* Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών
* Επέκτασις Οδικού Δικτύου
* Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά
ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ "ΔΙΚΑΙ" ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ
24.08.1974 :
Αποστρατεύεται ο επίορκος Ταξίαρχος (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης, ο προδότης της Κύπρου, κατόπιν αποφάσεως του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου.
28.08.1974 :
Διατάσσεται δικαστική έρευνα διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου".
04.09.1974 :
Ασκείται δίωξις δι’ απάτην εις βαθμόν κακουργήματος, κατά της Δεσποίνης Παπαδοπούλου, συζύγου του Εθνάρχου.
09.09.1974 :
Κατατίθεται μήνυσις του δικηγόρου Αλεξάνδρου Λυκουρέζου, κατά 15 Πρωτεργατών της Επαναστάσεως.
21.09.1974 :
Με απόφασιν του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Ευ. Αβέρωφ, τίθενται εις διαθεσιμότηταν 36 Αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων και οι κ.κ. Νικόλαος Ντερτιλής και Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος.
23.10.1974 :
Ο επίορκος Ταξίαρχος ε.α. Δημήτριος Ιωαννίδης παραμένει ελεύθερος "διότι δεν φέρεται έχων συνεργασίαν με τους εκτοπισθέντας".
05.11.1974 :
Ασκείται δίωξις υπό του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Μενελάου Κουτσάκου, εναντίον των Επαναστατών και των συνεργατών των, επι τη βάσει των κατατεθέντων μηνύσεων των δικηγόρων Αλ. Λυκουρέζου, Δημ. Χαρισιάδη και της "Ενώσεως Δημοκρατικών Δικηγόρων".
12.11.1974 :
Κατατίθεται μήνυσις κατά των Μητροπολιτών Φλωρίνης Αγουστίνου Καντιώτη και Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, ως και κατά του Μιχαήλ Ρουφογάλη τέως αρχηγού της ΚΥΠ, ως συμμετασχόντων εις "συνομωσίαν" προς ανατροπήν του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
08.01.1975 :
Κατόπιν διαταγής του Α/ΓΕΕΘΑ Διονυσίου Αρμπούζη, αφαιρείται ο "Αναγεννώμενος Φοίνιξ" εκ του εθνοσήμου των πηληκίων και όλων των διακριτικών των στρατιωτικών. Διατηρείται εντούτοις διά τεχνικούς λόγους εις τα κόμβια και ξίφη των Αξιωματικών.
09.01.1975 :
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Στεφανάκης καταθέτει εις την Βουλήν σχέδιον ψηφίσματος δι’ ου προτείνεται ότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 δεν εδημιούργησεν Δίκαιον.
14.01.1975 :
Συλλαμβάνεται και οδηγείται εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, ο επίορκος Ταξίαρχος ε.α. Δημήτριος Ιωαννίδης, μετά την άρνησίν του να καταθέση εις τον ανακριτήν Γ. Βολτήν, και την παράδοσιν προς αυτόν απλού υπομνήματος.
03.02.1975 :
Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο τέως Αντιβασιλεύς Γεώργιος Ζωϊτάκης. Ομοφωνία ανακριτού Γ. Βολτή και Εισαγγελέως Μεν. Κουτσάκου, αποφασίζεται η μή προφυλάκισις του τέως Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας Οδυσσέως Αγγελή.
24.02.1975 :
Συλλαμβάνονται 39 Αξιωματικοί με την κατηγορίαν της απόπειρας προς στάσιν (σχεδιαζομένης υπό την ηγεσίαν των: Υποστρ/γου Παπαδάκη, Ταξ/χου Νικολάου Ντερτιλή και Ταξ/χου Μανιάτη). Μεταξύ των συλληφθέντων ο Ταξ/χος Νικόλαος Ντερτιλής και ο Τ/χης Παρασκευάς Μπόλαρης.
07.03.1975 :
Η Κυβέρνησις, με την σύμφωνον γνώμιν ολοκλήρου της Αντιπολιτεύσεως, αναβάλλει επ’ αόριστον την δίωξιν των υπευθύνων της τραγωδίας της Κύπρου, ιδία δε του επιόρκου Ταξιάρχου ε.α. Δημητρίου Ιωαννίδη.
16.03.1975 :
Με την αποστράτευσιν 141 Αξιωματικών εξ όλων των Κλάδων και Όπλων, θεωρείται ως περατωθείσα η "κάθαρσις" εις τους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων.
03.1975 :
Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο Οδυσσεύς Αγγελής.
24.04.1975 :
Ο Εφέτης - ανακριτής Κωνσταντίνος Ποταμιάνος εισηγείται την μή δίωξιν 104 μηνυθέντων πρωθυπουργών, υπουργών και υφυπουργών της περιόδου 1967 - 1974, με το αιτιολογικόν του "στιγμιαίου" αδικήματος. Ο Αντιεισαγγελεύς Εφετών Νικόλαος Γιαννούσης συμφωνεί και παραπέμπει το θέμα εις το Συμβούλιον Εφετών εισηγούμενος τον τερματισμόν της διώξεως.
25.04.1975 :
Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο Νικόλαος Ντερτιλής, κατηγορούμενος διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου".
22.05.1975 :
Με βούλευμα του 5μελούς συμβουλίου Εφετών παραπέμπονται εις δίκην με τας κατηγορίας της "εσχάτης προδοσίας" και της "στάσεως", 24 Πρωτεργάται της Επαναστάσεως.
02.06.1975 :
Νομοθετική ρύθμισις καταργεί οριστικώς το έμβλημα του "Αναγεννωμένου Φοίνικος".
17.06.1975 :
Αδάμας εν βορβόρω, η αγόρευσις του Εισαγγελέως Εφετών Δ. Καραπιπέρη χαρακτηρίζει το έργον της ΕΣΑ «ευγενές, εξ αγαθής προθέσεως», «τιμητικήν» την συμμετοχήν εις τας Εθνοσωτηρίους Κυβερνήσεις, «Επανάστασιν» δε την 21ην Απριλίου 1967.
21.07.1975 :
Αρχίζει εις το Διαρκές Στρατοδικείον Αθηνών, η δίκη 21 Αξιωματικών κατηγορουμένων διά τα γεγονότα της 24.02.1975.
27.07.1975 :
Ασκείται ποινική δίωξις κατά 78 συνεργών της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967.
07.08.1975 :
Αρχίζει εις το Έκτακτον Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη 18 Αξιωματικών και 14 Οπλιτών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μεταξύ των κατηγορουμένων οι κ.κ. Αγγελής, Αντωνόπουλος, Γκόρος, Γκουτέβας, Δεμερτζίδης, Διαμαντόπουλος, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Καίνιχ, Κόφας, Ευάγγελος Μάλλιος, Μόγιανος (ερήμην, ως φυγόδιξ εις το εξωτερικόν), Πεταλάς, Οικονόμου, Παπαχαραλάμπους, Πέτρου, Αν. Σπανός, Τσάλας, Νικόλαος Χατζηζήσης, κ.α.
09.08.1975 :
Λήγει εις το Διαρκές Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη των 21 Αξιωματικών, των κατηγορουμένων διά τα γεγονότα της 24.02.1975. Αθωούνται 7 μεταξύ των οποίων και ο Αντ/χης ε.α. Ιωάννης Στειακάκης, καταδικάζονται δε 14 μεταξύ των οποίων ο Ταξ/χος ε.α. Γεώργιος Λαμπούσης εις 12ετήν κάθειρξιν, και ο Τ/χης ε.α. Παναγιώτης Μπόλαρης εις 11ετήν κάθειρξιν.
29.08.1975 :
Δήλωσις Κωνσταντίνου Καραμανλή: "όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά".
13.09.1975 :
Λήγει η δίκη των Αξιωματικών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Αθωώνονται 15 κατηγορούμενοι. Επιβάλλονται αι ακόλουθαι ποιναί: Νικόλαος Χατζηζήσης - 23 έτη (κάθειρξις), Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος - 20 έτη (κάθειρξις), Αν. Σπανός - 20 έτη (κάθειρξις), Τσάλας - 15 έτη, Κόφας - 7 έτη, Πέτρου - 6 έτη, Αντωνόπουλος - 6 έτη, Αγγελής - 5 έτη, Πεταλάς - 5 έτη, Δεμερτζίδης - 4 έτη, Καίνιχ - 3 έτη, Διαμαντόπουλος - 2 έτη, Παπαχαραλάμπους - 2 έτη, Οικονόμου - 1 έτος με αναστολήν, Γκόρος - 6 μήναι με αναστολήν, Γκουτέβας - 5 μήναι με αναστολήν.
20.09.1975 :
Παραπέμπονται εις το Στρατοδικείον οι Δημ. Ιωαννίδης, Μιχ. Πηλιχός και Ηλίας Νικολόπουλος, κατηγορούμενοι διά την καταστροφήν του αρχείου της ΕΣΑ.
13.10.1975 :
Αρχίζει εις το Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη 36 Αξιωματικών και Οπλιτών κατηγορηθέντων διά "βασανισμούς" κρατουμένων. Μεταξύ αυτών και οι κ.κ. Αγγελής, Αντωνόπουλος, Γκόρος, Γεωργακόπουλος, Δεμερτζίδης, Ζουλινός, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Μανουσακάκης, Παύλος Παναγιωτίδης, Πεταλάς, Αν. Σπανός, Τσάγλας, Νικόλαος Χατζηζήσης, κ.α.
16.10.1975 :
Αρχίζει εις τας φυλακάς Κορυδαλλού η διεξαγωγή της δίκης διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου". Μεταξύ των κατηγορουμένων οι Στ. Βαρνάβας (Αντ/γος), Θρασύβουλος Γιοβάνης (Ταξ/χος), Μιχαήλ Γουνελάς (Υπίλαρχος), Νικ. Δασκαλόπουλος, Νικ. Εφέσιος, Δημήτριος Ζαγοριαννάκος, Παν. Θεράτος, Δημήτριος Ιωαννίδης, Παντ. Καραγιάννης (Υποστρ/γος Χωροφυλακής), Νικ. Κέφης, Λάμπρος Κωνσταντέλλος (Ανθ/στης), Ιωάννης Λυμπέρης, Κωνσταντίνος Μαυροειδής, Θ. Μυλωνάς, Νικόλαος Ντερτιλής, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (τότε ΓΓ Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως), Νικ. Ραφαηλάκης, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Ηλ. Τσαπούρας, κ.α.
11.11.1975 :
Αρχίζει εις το Μικτόν Κακουργιοδικείον Χαλκίδος η δίκη 15 Αξιωματικών και Υπαξιωματικών της Αστυνομίας. Μεταξύ των κατηγορουμένων και οι κ.κ. Γώγος, Κανέλλος, Κ. Καραπαναγιώτης, Β. Κραβαρίτης, Λουκόπουλος, Ευάγγελος Μάλλιος, Πέτρος Μπάμπαλης, Παύλου, Κ. Σμαϊλης, κ.α.
30.11.1975 :
Λήγει εις το Μικτόν Κακουργιοδικείον Χαλκίδος η δίκη των Αξιωματικών της Αστυνομίας. Μετά την κατάρρευσιν των κατηγοριών επιβάλλονται συμβολικαί ποιναί 4 - 10 μηνών εις τους κ.κ. Γώγον, Λουκόπουλον, Ευάγγελον Μάλλιον και Παύλου, αθωώνονται δε οι λοιποί ένδεκα κατηγορούμενοι.
09.12.1975 :
Λήγει η δίκη 36 Αξιωματικών και Οπλιτών κατηγορηθέντων διά "βασανισμούς" κρατουμένων. Εξ’ αυτών αθωώνονται 14 εις δε τους λοιπούς επιβάλλονται ποιναί φυλακίσεως από 3,5 μηνών έως και 7 ετών. Μεταξύ των καταδικασθέντων και οι κ.κ. Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος - 7 έτη, Νικόλαος Χατζηζήσης - 7 έτη, Αν. Σπανός - 5 έτη, Τσάγλας - 4 έτη, Γκόρος - 3 έτη, Αγγελής - 3 έτη, Αντωνόπουλος - 2,5 έτη, Μανουσακάκης - 2 έτη, Πεταλάς - 2 έτη, Δεμερτζίδης - 2 έτη, Ζουλινός - 2 έτη.
30.12.1975 :
Εκδίδεται η απόφασις του Εφετείου διά τους κατηγορουμένους εις την δίκην των "γεγονότων του Πολυτεχνείου". Ποιναί ισοβίου καθείρξεως επιβάλλονται εις τους Δημήτριον Ιωαννίδην (7κις), Στ. Βαρνάβαν (3ς) και Νικόλαον Ντερτιλήν (άπαξ). Πολυετείς καθείρξεις εις τους Γεώργιον Παπαδόπουλον (25ετής), Ιωάννην Λυμπέρην (25ετής), Δημήτριον Ζαγοριαννάκον (25ετής), Παντελήν Καραγιάννην (25ετής) και Κωνσταντίνον Μαυροειδήν (25ετής). Έτεροι 12 (;) καταδικάζονται εις φυλάκισιν 25 ετών έως 5 μηνών, 12 (;) δε αθωούνται.
ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Δεν νομίζω ότι πρέπει να ενδιαφέρεσθε με το ποίαν στάσιν ετήρησαν αι ξέναι χώραι έναντι ημών. Να ενδιαφέρεσθε διά το τί επράξαμεν ημείς ως Κυβέρνησις υπέρ ή κατά του Λαού (...)».
Στυλιανός Γεωργίου Παττακός
ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
Ελληνικέ Λαέ
Από μακρού παριστάμεθα μάρτυρες ενός εγκλήματος, το οποίον διεπράττετο εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Έθνους μας. Η αδίστακτος και αθλία κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδος του Τύπου, η μεθοδική επίθεσις εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσίς των, ο εξευτελισμός το Κοινοβουλίου, η κατασυκοφάντησις των πάντων, η παράλυσις της κρατικής μηχανής, η πλήρης έλλειψις κατανοήσεως προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας, η κακομεταχείρισις των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψις, η σύγχυσις και η θολότης, η μυστική και φανερά συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνειδήτων δημοκόπων κατέστρεψαν την γαλήνην του τόπου, εδημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, εκαλλιέργησαν συνθήκας μίσους και διχασμού και μας ωδήγησαν εις το χείλος της εθνικής καταστροφής.
Δεν απέμεινεν πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας από την επέμβασιν του Στρατού μας. Η επέμβασις αύτη βεβαίως αποτελεί εκτροπήν εκ του Συντάγματος, αλλά η εκτροπή αύτη ήτο επιβεβλημένη διά την σωτηρίαν της Πατρίδος. Η σωτηρία της Πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος. Αι εκλογαί, αι οποίαι προεκηρύχθησαν, δεν ήτο δυνατόν να δώσουν την λύσιν εις το υφιστάμενον αδιέξοδον. Πρώτον, διότι, υπό τας παρούσας συνθήκας, ήτο αδύνατος η ομαλή δεξαγωγή των και, δεύτερον, διότι οιονδήποτε και αν ήτο το αποτέλεσμα αυτών, θα ωδηγούμεθα μοιραίως εις την αιματοχυσίαν και το χάος.
Δι’ αυτό επενέβη ο Στρατός. Διά να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν, ένα βήμα προ της αβύσσου. Εις ολόκληρον την Χώραν επικρατεί απόλυτος γαλήνη και τάξις. Ο πρόεδρος και τα μέλη της Κυβερνήσεως εστρατεύθησαν προς εκτέλεσιν του προς την Πατρίδα καθήκοντος.
Ποίοι είμεθα: Δεν ανήκομεν εις ουδέν πολιτικόν κόμμα, και ουδεμίαν πολιτικήν παράταξιν είμεθα διατεθειμένοι να ευνοήσωμεν εις βάρος της άλλης. Δεν ανήκομεν ούτε εις την οικονομικήν ολιγαρχίαν, την οποίαν ομοίως δεν είμεθα διατεθειμένοι να αφήσωμεν να προκαλή την πενίαν. Ανήκομεν εις την τάξιν του μόχθου. Και θα σταθώμεν εις το πλευρόν των πτωχών αδελφών μας Ελλήνων.
Ελαυνόμεθα αποκλειστικώς από πατριωτικά κίνητρα και επιδιώκομεν να καταργήσωμεν την φαυλοκρατίαν. Να εξυγιάνωμεν τον δημόσιον βίον. Να απομακρύνωμεν από τον οργανισμόν της Χώρας την σήψιν από την οποίαν εκινδύνευε. Να αποτρέψωμεν τον διχασμόν και την αλληλοσφαγήν προς την οποίαν μας κατηύθυναν κακοί Έλληνες και να δημιουργήσωμεν υγιείς βάσεις δια την ταχείαν επάνοδον της Χώρας εις τον αληθώς ορθόδοξον κοινοβουλευτικόν βίον.
Κηρύσσομεν την συναδέλφωσιν. Από της στιγμής αυτής δεν υπάρχουν Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί. Υπάρχουν μόνον Έλληνες, οι οποίοι πιστεύουν εις την Ελλάδα, εις ένα ευγενές, ανώτερον, και πλήρες ιδεώδες της αληθούς Δημοκρατίας και όχι της Δημοκρατίας του πεζοδρομίου, της οχλοκρατίας και της αναρχίας. Όταν οι Έλληνες είναι ηνωμένοι, θαυματουργούν.
Υπάρχουν βεβαίως, και ελάχιστοι εφιάλται δημαγωγοί, ασυνείδητοι καιροσκόποι και κατ’ επάγγελμα αναρχικοί. Αυτοί επεδίωξαν να μας διχάσουν! Και μας ονομάζουν αριστερούς, κεντρώους, κεντροαριστερούς και δεξιούς. Επεδίωξαν να ενσταλάξουν εις την ψυχήν μας, με κάθε τρόπο, το μίσος των μεν προς τους δε. Επεδίωξαν να μας φανατίσουν και να μας εξωθήσουν εις τον αλληλοσπαραγμόν. Αυτούς τους εμπρηστάς θα απομονώσωμεν και όλοι ημείς οι άλλοι Έλληνες ηνωμένοι, θα βαδίσωμεν εμπρός την οδόν τού προς την Πατρίδαν καθήκοντος και της αρετής. Προς την ριζικήν αλλαγήν. Προς την ευημερίαν και την πρόοδον.
Ο βασικός μας στόχος είναι δικαιοσύνη. Η δικαία κατανομή του εισοδήματος. Η ηθική και υλική εξύψωσις του κοινωνικού συνόλου και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών, και των πενεστέρων τάξεων. Η στοργή της Κυβερνήσεως θα στραφή αμέριστος προς την νεολαίαν και τα προβλήματά της. Μετά την παγίωσιν ομαλού ρυθμού και την δημιουργίαν των καταλλήλων προς τούτο συνθηκών, το ταχύτερον δυνατόν θα επανέλθη η Χώρα εις τον Κοινοβουλευτισμόν επί υγιούς βάσεως. Τότε η αποστολή της Κυβερνήσεως θα έχη λήξη.
Προς αποτροπήν του διχασμού και της ετοίμου να εκσπάση εμφυλίου συρράξεως, η οποία ωδήγει εις αιματοχυσίαν και κοινωνικήν και εθνικήν καταστροφήν, η Κυβέρνησις προέβη εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ’ άπασαν την Χώραν. Η Κυβέρνησις δηλοί κατηγορηματικώς, ότι είναι αποφασισμένη να φέρη εις πέρας δια παντός μέσου και με ταχύν ρυθμόν την βαρείαν αποστολήν την οποίαν ανέλαβεν. Είναι αποφασισμένη να εκπληρώση εις το ακέραιον τας υποχρεώσεις της έναντι του Ελληνικού Λαού. Επικαλείται την καθολικήν συμπαράστασιν του λαού διά την πραγματοποίησιν του σκοπού της. Ζητεί πλήρη πειθαρχίαν προς τον Νόμον του Κράτους. Όπως συμβαίνει εις όλας τας πολιτισμένας Χώρας. Διότι πραγματική ελευθερία υπάρχει εκεί όπου υπάρχει Νόμος. Εκεί, όπου η ελευθερία του ενός φθάνει μέχρι του σημείου, εις το οποίον αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Η Κυβέρνησις οφείλει να προειδοποιήση κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι οιαδήποτε αντίδρασις εις το εθνικόν της έργον τής αλλαγής, οποθενδήποτε προερχομένη, θα παταχθή πάραυτα διά παντός εις την διάθεσίν της μέσου.
Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω ο Βασιλεύς!
Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!
Αθήναι τη 22α Απριλίου 1967
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνος Κόλλιας,
τ. Εισαγγελεύς Αρείου Πάγου
Αντιγράφουμε από την ίδια φιλοδικτατορική ιστοσελίδα:
Ο ΘΕΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΑΡΧΗΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ
Είναι γνωστόν ότι το σύνθημα "ΕΛΛΑΣ - ΕΛΛΗΝΩΝ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" εξέφραζε κατά τον καλύτερον τρόπον την Κεντρικήν Ιδέαν και το Πρώτιστον Μέλημα της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967.
Την βαθείαν αύτην προσήλωσιν των ηγετών της, και ιδίως του Πρωτεργάτου της Γεωργίου Παπαδοπούλου, εις τα Ορθόδοξα Ελληνοχριστιανικά Ιδεώδη, αποτυπώνει εξόχως το παρακάτω απόσπασμα των δηλώσεων του Εθνάρχου προς τους δημοσιογράφους, μετά την αποτυχημένην κατ’ Αυτού δολοφονικήν απόπειραν της 13ης Αυγούστου 1968:
(...) Ως προς αυτό τούτο το γεγονός η έξωθεν οργάνωσίς του και κατεύθυνσίς του, είναι σαφώς προσδιορισμένη. Ανεξαρτήτως, όμως, αυτού δεν ημπορεί να έχη καμμίαν σχέσιν με τας συνθήκας ασφαλείας και τάξεως εις την χώραν, διότι με την δημοκρατικότητα του καθεστώτος την οποίαν έχομεν ο καθ' ένας ημπορεί να κινηθή και να έχη είτε ένα πιστόλι εις την τσέπιν του και να πιστολίση, είτε ένα κομμάτι δυναμίτιδος εις την τσάντα του και να το βάλη κάπου να εκραγή. Ο Θεός όμως υπήρξε πάντοτε φιλέλλην. Και αποδεικνύεται ότι εξακολουθεί να είναι φιλέλλην, προς στενοχώριαν των εχθρών της Ελλάδος.
Προσωπικώς είχα την διαίσθησιν ότι θα εγένετο αποτυχούσα απόπειρα εναντίον μου, δι’ ο, χωρίς να θέλω να θεωρηθή περιαυτολογία, ίσως υπήρξα ο ψυχραιμότερος κατά την στιγμήν που ενεφανίσθη το γεγονός.
Προσωπικώς πιστεύω ότι όταν είναι από τον Θεό να αφαιρεθή η ζωή ενός ανθρώπου, δεν εξαρτάται τίποτε πλέον από τους ανθρώπους και ημπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι η ζωή μου, όσον ο Θεός που είναι φιλέλλην την συναρτά με το συμφέρον της Ελλάδος, θα είναι εν ασφαλεία.
Μην αγωνιάτε, μην ανησυχήτε, διαβεβαιώσατε την Κοινήν Γνώμην ότι πρέπει να είναι ήρεμος, και διαβεβαιώσατε όλους εις το εξωτερικόν και τους πολλούς φίλους μας και τους πολλούς συμπαθούντας ημάς και τους εχθρούς μας, ότι αι συνθήκαι ασφαλείας εις την χώραν θα είναι η ηρεμία, η τάξις η ασφάλεια, η ευτυχία και η χαρά. (...)
Επιστροφή Η άνανδρος δολοφονική απόπειρα
κατά του Εθνάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Την Τρίτην 13 Αυγούστου 1968, ο από του Μαϊου του 1967 λιποτάκτης των τάξεων του 81ου Συντάγματος Πεζικού Αλέξανδρος Παναγούλης, απεπειράθη ανεπιτυχώς όπως δολοφονήση τον Εθνάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον.
Συνελήφθη και προσήχθη εις δίκην ενώπιον του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών, ήτις ήρξατο την Πέμπτην 14ην Νοεμβρίου 1968. Προήδρευε ο εφέτης Π. Βουγάς, με μέλη τους Ταγματάρχας Ε. Πηλιχόν, Γ. Κωνσταντόπουλον και Γ. Τζενετάτον, και τον Λοχαγόν Ι. Βασιλακόπουλον.
Κατεδικάσθη την 18ην Νοεμβρίου 1968 εις θάνατον, της ποινής του ακολούθως μετατραπείσης εις ισόβιον κάθειρξιν, αλλ’ έτυχεν Απονομής Χάριτος (08/1973) κατόπιν βραχείας παραμονής του εις τας φυλακάς, παρά του παρολίγον θύματός του, του κατ’ αντιδιαστολήν υπερηφάνως τελευτήσαντος, κλινήρου και δεσμίου όντος, εις χείρας της "Δημοκρατίας".
ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1968
(...) Η Δημοσίευσις του τελικού σχεδίου διά το νέον Σύνταγμα αποτελεί τον σημαντικώτερον μέχρι τούδε σταθμόν της μετεπαναστατικής πορείας της χώρας μας. Με την υποβολήν του σχεδίου εις τον κυρίαρχον λαόν, η Επανάστασις της 21ης Απριλίου, κλείει μίαν φάσιν της. Και εισέρχεται εις νέον, ανώτερον στάδιον ολοκληρώσεως του έργου της. Αυτή η καμπή, επιτρέπει αλλά και επιβάλλει, μίαν ανασκόπησιν των αιτίων, των σκοπών και των επιτευγμάτων της Επαναστάσεως.
Η 21η Απριλίου δεν επήλθεν τυχαίως. Υπήρξεν προϊόν ιστορικής ανάγκης. Το Έθνος ώδευεν προς την καταστροφήν. Δεν ήτο δυνατόν να αποθάνη παθητικώς. Και επανεστάτησεν.
Πρώτη λοιπόν αιτία της Επαναστάσεως ήτο η άμεσος, επιτακτική ανάγκη να αμυνθή εγκαίρως το Έθνος κατά του διχασμού, του χάους και του εξ’ αυτών αναδυομένου ερυθρού ολοκληρωτισμού. Η ανάγκη αυτή εκαλύφθη.
Η Επανάστασις απεσόβησεν τον όλεθρον. Έσωσεν την χώραν. Και εξ αυτού και μόνον του πρώτου επιτεύγματός της, εδικαιώθη εις την συνείδησιν του ελληνισμού. Αύριον, θα την δικαιώση και η Ιστορία.
Αλλά η κατολίσθησις προς τον όλεθρον, δεν ήτο συμπτωματική. Υπήρχαν βαθύτερα αίτια της νόσου. Και η Επανάστασις δεν ήτο δυνατόν να αρκεσθή εις την καταπολέμησιν του συμπτώματος.
Ώφειλεν να προχωρήση εις την ριζικωτέραν θεραπείαν. Ώφειλεν να εξαλείψη τας πηγάς του κακού, δια να μην έχωμεν μίαν μελλοντικήν επανάληψίν του.
Διά τούτο, η Επανάστασις, επροχώρησεν προς την εκκαθάρισιν του δημοσίου βίου της χώρας. Διότι ούτος ευρίσκετο εις διαφθοράν και κατάπτωσιν.
Τούτο ετροφοδότει την παρακμήν και ελίπαινεν τον κομμουνισμόν. Έπρεπε να συντελεσθή η κάθαρσις. Και κατά μέγα μέρος συνετελέσθη, συνεχώς ολοκληρουμένη.
Τέλος έπρεπε να δημιουργηθούν και αι θετικαί προϋποθέσεις διά την σταθεράν θεμελίωσιν της εννόμου τάξεως και της εννόμου ελευθερίας, και την οικοδόμησιν μίας συγχρόνου, εθνικής, προοδευτικής και ευημερούσης Πολιτείας.
Η κατάθεσις του κυβερνητικού σχεδίου Συντάγματος, εκφράζει την προσπάθειαν της Επαναστάσεως εις αυτόν τον τομέαν. Αποκρυσταλλώνει το συντελεσθέν έργον. Και διανοίγει τας προοπτικάς του τόπου προς ένα καλύτερο μέλλον.
Όπως είναι φυσικόν, η πραγμάτωσις όλων των σκοπών της Επαναστάσεως, απαιτεί και μόχθον και χρόνον. Θέλει κλιμάκωσιν διαδοχικών ενεργειών μέσα εις τον χρόνον. Διότι η πορεία πρέπει να είναι ταχεία, αλλά και προσεκτική, διά να φθάσωμεν ομαλώς εκεί που πρέπει. Τα χρησιμοποιούμενα μέσα αυτής της πορείας, η Επανάστασις τα επιλέγει με βάση τας αρχάς της, αναλόγως των πραγματικών δυνατοτήτων της κοινωνίας μας.
Το ίδιον κάνει και διά τα χρονικά όρια διαρκείας κάθε διαδοχικού σταδίου της αναγεννητικής πορείας. Και αυτά καθορίζονται με βάση τας πράγματι υφισταμένας δυνατοτήτας. Ουδεμία βραδύτης, αλλά και ουδεμία επιζήμιος βιασύνη. Διότι το κύριον θέμα μας δεν είναι η διάρκεια του κάθε σταδίου, αλλά η ουσιαστική επιτυχία του.
Σκοπός της Επαναστάσεως είναι με εντατικούς, επαναστατικούς ρυθμούς να καταστήση την Ελλάδα φρούριον απόρθητον και ευτυχισμένο νοικοκυριό. Εις αυτόν τον σκοπόν υποτάσσονται και εις αυτόν αποβλέπουν όλαι αι ενέργειαί της, μεταξύ των οποίων και ο ιστορικός σταθμός της καταθέσεως του σχεδίου δι’ ένα νέον Σύνταγμα. (...)
ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο Μεγάλος Επαναστάτης
Αθήνα χ.χ. (Σ.Σ.: 2000), σελ. 117
Εκδόσεις Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλου
(...) Έτσι με το νέον Σύνταγμα, η Ελλάς δεν θα αποκτήση μόνον μία ολοκληρωμένην Δημοκρατίαν. Θα αποκτήση επίσης και μίαν Δημοκρατίαν που θα έχη την θέλησιν και την δύναμιν να υπερασπισθή τον εαυτόν της.
Βεβαίως διά του άρθρου 58, βασικώς εκείνοι που πλήττονται είναι οι κομμουνισταί. Διότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν πιστεύουν εις την Δημοκρατίαν. Πιστεύουν εις τον Ολοκληρωτισμόν. Εκπροσωπούν την θεωρητικήν και την έμπρακτον άρνησιν της Δημοκρατίας και της κάθε ελευθερίας. Δεν έχουν διαφορετικήν αντίληψιν περί ελευθερίας. Απλώς την αρνούνται. Δεν αντιλαμβάνονται κατά διάφορον από ημάς τρόπον την Δημοκρατίαν. Την απορρίπτουν πλήρως και την καταργούν οριστικώς.
Οι κομμουνισταί, όπου επικρατήσουν εξαφανίζουν διά πυρός και σιδήρου κάθε ίχνος Δημοκρατίας και Ελευθερίας. Είναι εκ πεποιθήσεως, ενσυνείδητοι ολοκληρωτικοί. Δεν θέλουν Συντάγματα. Δεν θέλουν Κοινοβούλια. Δεν θέλουν διάκρισιν των εξουσιών. Δεν θέλουν αυτόνομον Δικαιοσύνην. Δεν θέλουν ατομικά δικαιώματα. Δεν θέλουν ούτε και συλλογικά δικαιώματα. Δεν θέλουν την ιδιοκτησίαν. Δεν θέλουν την θρησκείαν. Δεν θέλουν και δεν ανέχονται καμμίαν ελευθερίαν: Ούτε πολιτικήν, ούτε κοινωνικήν, ούτε οικονομικήν, ούτε πνευματικήν. Όλα όσα προστατεύει το νέον Σύνταγμά μας, αυτοί τα αρνούνται.
Εμείς διά του νέου Συντάγματος επιδιώκομεν την διεύρυνσιν, ουσιαστικοποίησιν και κατοχύρωσιν των ελευθεριών μας. Αυτοί, οι κομμουνισταί, επιδιώκουν την καταστροφήν των. Προς τι συνεπώς ο διάλογος μεταξύ ημών - του Έθνους, και αυτών - των κομμουνιστών; Δεν υπάρχει μεταξύ μας κοινή γλώσσα. Εμείς ομιλούμεν εις την ελληνικήν. Αυτοί εις ξένην γλώσσαν. Εμείς σκεπτόμεθα δημοκρατικώς. Αυτοί ολοκληρωτικώς. Η συνεννόησις είναι αδύνατος. Ορθώς λοιπόν αποκλείονται από τον εθνικόν πολιτικόν μας βίον. (...)
ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ"
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι Εφέται,
Δεν αποδέχομαι την θέσιν του κατηγορουμένου και εν συνεπεία προς αυτό το οποίον έταξα εις τον εαυτόν μου, αφού εξετέθην από απεινή διωγμόν με βάσιν νομοθέτημα αναδρομικής ισχύος, δεν θα έπρεπε να απολογηθώ.
Επειδή όμως το αντικείμενον της παρούσης δίκης είναι η έρευνα των συνθηκών της απωλείας ζωής συνανθρώπων μας και του τραυματισμού συνανθρώπων μας, είμαι υποχρεωμένος σήμερα να αναφερθώ προς το δικαστήριόν σας, όχι επί τω σκοπώ να αποσείσω την αποδιδομένην κατηγορίαν, αλλά επί τω σκοπώ να θέσω εις την διάθεσίν σας ορισμένας σκέψεις μου οι οποίες ενδεχομένως θα σας βοηθήσουν εις το να αχθήτε εις δικαιωτέραν κατά την άποψίν μου κρίσιν.
Θα αρχίσω την αναφοράν μου αντικρύζοντας δεδομένα τινά εις το κυριαρχήσαν κατά τας ημέρας των γεγονότων σύνθημα: ψωμί, παιδεία, ελευθερία, και θα τελειώσω με την αναφορά επίσης εις ένα άλλο σύνθημα της συγκεντρώσεως, το οποίον έχει άμεσον σχέσιν με το άτομόν μου, δηλαδή, με το σύνθημα θάνατος εις τον Παπαδόπουλο.
Κύριοι Δικασταί μην ανησυχήσετε, δεν πρόκειται να θίξω ουδέναν, δεν πρόκειται να αναφερθώ ευθέως ως αντιμετωπίζων θέσεις μου ως πολιτικάς θέσεις ή άλλας πολιτικάς θέσεις, δεν πρόκειται πολύ περισσότερον να προσθέσω προβλήματα εις τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπευθύνως διαχειριζόμενοι τας τύχας της χώρας μας σήμερον.
Επομένως βέβαιοι όντες, ότι δεν θα πράξω τούτο, σας καλώ να μην ανησυχήσετε εξ’ υπ’ αρχής.
Δεν ξέρω τι άλλο κακόν ή καλόν έπραξεν η Επανάστασις κατά την διαδρομήν της από την ζωήν της χώρας, είμαι υποχρεωμένος όμως σήμερον να αναφέρω ενώπιόν σας δείγματα τινά της προσπαθείας την οποίαν αναλάβομεν εν συνειδήσει ότι προσφέραμε κάποιας μορφής έργον εις τον τόπον.
Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. Θα είχα την δυνατότητα να δώσω και άλλα τινά στοιχεία εις ό,τι αφορά την οικονομικήν ανάπτυξιν την οποίαν επέτυχεν η "επάρατος τυραννία με την αλλοπρόσαλον πολιτικήν εις τον οικονομικόν τομέα, την οποίαν ηκολούθησεν", κατά τους χαρακτηρισμούς οι οποίοι δίδονται σήμερον εις ότι αφορά την προσπάθειάν μας.
Δεν το πράττω, διότι δεν νομίζω ότι χρειάζεται διά τον Ελληνικόν λαόν και υμάς, διότι το γνωρίζετε, δεν το πράττω ακόμη διά να μην θεωρηθή ότι εκμεταλλεύομαι μετά δεκαέξ μήνας σιωπής το βήμα τούτο ίνα πολιτικολογήσω, αναφερόμενος προς το σεβαστόν δικαστήριόν σας.
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ταύτα μόνον εν αντιπαραθέσει προς το τμήμα του συνθήματος παιδεία.
Και έρχομαι εις το τμήμα το αναφερόμενον, εις το τμήμα Ελευθερία. Βεβαίως κύριοι δικασταί επρόκειτο κατά την πολιτολογίαν περί δικτατορικού καθεστώτος. Είχαν ανασταλεί αι πολιτικαί ελευθερίαι του Ελληνικού Λαού.
Κατά συνείδησιν δεν υπήρξα ουδ’ επί στιγμήν κατά την διαδρομήν της μέχρι αυτής της στιγμής ζωής μου κατά τας αντιλήψεις μου τύραννος ή τυραννικός.
Ουδέποτε επίστεψα ως πολίτευμα την τυραννίαν. Εάν θέλετε δε εις την ενάσκησιν των καθηκόντων μου, ασκών την εξουσίαν, ουδεμίαν στιγμήν επολιτεύθην εις τον χώρον που εκινούμην με διαδικασίες άλλες από τις διαδικασίες του διαλόγου της Δημοκρατίας.
Αποκλειστικός σκοπός μου υπήρξε η ταχυτέρα επαναφορά της εξουσίας εις χείρας του κυριάρχου λαού. Δεν με εβοήθησε ουδείς, διότι ουδείς επίστευεν μόνον ως σκοπόν την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας. Ομίλουν περί Δημοκρατίας, αλλά εις την ουσίαν επεθύμουν την Δημοκρατίαν η οποία θα ήρχετο ως τιμητής μίας παρενθέσεως παρεισάκτων εις τον πολιτικόν βίον, οι οποίοι είχαν την ατυχίαν να επιτύχουν εις την προσφορά υπηρεσιών προς την χώραν. Και εν τούτω τω λόγω ουδείς εβοήθησεν διά την ταχείαν αποκατάστασιν της Δημοκρατίας.
Παρά ταύτα εις κάποιο σημείον απεφασίσθη η κίνησις προς την ομαλοποίησιν.
Συνετάχθη ένα Σύνταγμα και επεκυρώθη δι’ ενός δημοψηφίσματος το οποίον εύχομαι να είναι το προτελευταίον εις την χώραν ταύτην από την σειράν όλων των ψηφοφοριών που εχαρακτηρίσθη ως νόθον. Λέγω δε το προτελευταίον διότι και η εγκυρότης ως προς την έκφρασιν της συνεπείας του αποτελέσματος προς την πραγματικότητα έχει αρχίσει να διαμφισβητείται και διά το περυσινόν Δημοψήφισμα.
Εν πάσει περιπτώσει με βάσιν εκείνο το Σύνταγμα εκινούμεθα προς ομαλοποίησιν.
Ποίο ήτο το Σύνταγμα εκείνο; Με το αδελφόν του, του 1968, ήτο το Σύνταγμα το οποίον πρώτο προέβλεπε προστασία και των κοινωνικών δικαιωμάτων του ατόμου. Ήταν το Σύνταγμα εκείνο το οποίον προέβλεπε και επέβαλε την λειτουργίαν της Δημοκρατίας μέσω πράγματι οργανωμένων κατά δημοκρατικόν τρόπον, κομμάτων. Ήτο το Σύνταγμα εκείνον το οποίον προέβλεπε την χρηματοδότησιν των εκλογικών αγώνων των κομμάτων από το κράτος ίνα επιβληθή κάποτε, επί τέλους εις τον τόπον αυτόν η πραγματική Δημοκρατία. Η Δημοκρατία η οποία θα έχει τους ασκούντας την πολτικήν εξουσίαν, αδεσμεύτους από το κεφάλαιον το οποίον χρηματοδοτεί εκάστοτε τους εκλογικούς αγώνας των.
Ήτο το Σύνταγμα εκείνο το οποίον προέβλεπε υπερτροφικάς λειτουργίας και εξουσίας εις τον προβλεπόμενον Ανώτατον Άρχοντα, Πρόεδρον της Δημοκρατίας. Διερωτήθη όμως κανείς διατί ετέθηκαν αυταί αι υπερτροφικαί εξουσίαι εις χείρας του Ανωτάτου Άρχοντος; Διερωτήθη κανείς πως θα έπρεπε να περάσωμεν το φράγμα, από την Δικτατορίαν εις την ομαλότητα;
Διερωτήθη κανείς ποίαι ήσαν αι διαδικασίαι αι οποίαι απητούντο διά να επανέλθουν οι Στρατιώται και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων εις τον Στρατώνα από την ανάμιξιν εις οίαν έκτασιν την είχον κατ’ εκείνην την περίοδον;
Διερωτήθη κανείς ποίον πρόβλημα ευθύνης τεράστιον αντιμετώπιζεν ο υποφαινόμενος; Προσέτρεξε κανείς εις τον να τον ακούση και να του προσφέρη την συμβουλήν του διά να επανέλθη επί τέλους εις τον τόπον αυτόν η Δημοκρατία;
Καλώ κύριοι, από αυτής της θέσεως, αυτήν την στιγμήν παρακαλώντας, τον προτελευταίον πρωθυπουργόν μου κ. Μαρκεζίνην, να ανακοινώση εις τον Τύπον, την συμφωνίαν εις την οποίαν είχομεν προέλθη, επί της Αναθεωρήσεως του Συντάγματος και την οποίαν με τας δεσμεύσεις που είχαμε αποδεχθεί πρέπει να είχε κοινοποιήση εις τους πολιτικούς Αρχηγούς οι οποίοι τότε διερωτώντο, εάν θα έπρεπε να βοηθήσουν εις την ομαλοποίησιν συνεργαζόμενοι εις τας προκηρυχθησομένας εκλογάς.
Είμαι βέβαιος ότι (Σ.Σ.: εάν) το περίγραμμα τουλάχιστον μαζί με την διαβεβαίωσίν του ότι επρόκειτο να αναθεωρηθούν από την Βουλήν η οποία επρόκειτο να εκλεγή και η οποία θα ήτο Αναθεωρητική, αι διατάξεις με τας υπερτροφικάς υπερεξουσίας του Προέδρου, είχε τεθεί υπ’ όψιν των πολιτικών Αρχηγών, (Σ.Σ.: δεν) θα έπρεπε να έχουν λόγον να αντιδρούν εις την προσπάθειαν η οποία είχε αναληφθεί.
Εν πάσει περιπτώσει και εις αυτό απέτυχα. Και φοβάμαι, παρ’ ότι εύχομαι να μην επιβεβαιωθή, ότι η αποτυχία μου εκείνη εκόστισε και δεν θα θελήσω να κάνω τον προφήτη, προφητεύοντας ότι θα κοστίση και μελλοντικώς εις τον τόπον αυτόν.
Προς τους φοιτητάς προσέφερα, εις τον τομέα Ελευθερία αναφέρομαι, να έχουν την ευκαιρίαν να είναι οι πρώτοι οι οποίοι θα εκφράσουν την ελευθέρα βούλησίν τους κατά τας φοιτητικάς εκλογάς ανακοινώσας αποδοχήν κανονικών ελευθέρων αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους.
Παρά ταύτα εφθάσαμε εις τα θλιβερά γεγονότα της περιόδου εκείνης κάτω από το σύνθημα, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Ποία πρέπει να θεωρηθή κύριοι Δικασταί η μορφή των εκδηλώσεων εκείνων;
Είναι αγνή, είναι άδολη, είναι άμετρη εις τας τάσεις για να μην πω εις την λατρείαν την οποίαν έχουν οι νέοι προς την ελευθερίαν. Γι’ αυτό και παντού ανά την γήν χρησιμοποιούνται ως η ζύμη επάνω εις την οποία πλάθονται όλαι αι εξεγέρσεις, τη χρησιμοποιήσει αυτής της τάσεως των νέων από την αγάπην τους προς την ελευθερίαν.
Με αίτιον δήθεν, την αναβολήν των φοιτητικών εκλογών, παγιδεύεται μία μάζα νέων φοιτητών εις το Πολυτεχνείο κατά την 14ην του μηνός. Δεν ανησυχώ, διότι δεν πιστεύω ότι τα αστικά μεν κόμματα χωρίς καμμίαν υποδομήν οργανώσεως είναι δυνατόν να εξωθήσουν την αθώαν αυτήν συγκέντρωσιν εις επανάστασιν, γνωρίζω δε ότι αι Μαρξιστικαί αναρχικαί οργανώσεις και πολυπληθείς κατά τα μέλη των δεν είναι, αλλά και δεν συνηθίζουν να άγονται εις αγώνας εξεγέρσεως εάν δεν εξασφαλίσουν την μετωπικήν εκδήλωσιν μετά των λοιπών κοινωνικών ομάδων άλλου προσανατολισμού από τους ιδικούς των προσανατολισμούς.
Σφάλων εις την εκτίμησίν μου κατά την Πέμπτην, διότι οι τότε εις την "αντίστασιν" κατά της Επαναστάσεως, αναπτύσσοντες την δραστηριότητά τους πολιτικοί, αποπειρώνται την εκμετάλλευσιν αυτής της εκδηλώσεως των φοιτητών, κινητοποιούν μάζας και αρχίζουν να δημιουργούν το περιβάλλον.
Δημιουργούνται αι συνθήκαι διά τους αναρχικούς, αι συνθήκαι εκμεταλλεύσεως της συγκεντρώσεως. Και βεβαίως δεν την χάνουν. Προστρέχουν, προσφέρουν τας υπηρεσίας των, προσφέρουν την οργανωμένην δύναμίν των από του ραδιοφωνικού σταθμού και τας υπηρεσίας κατευθύνσεως της συγκεντρώσεως και αναπτύσσουν από της Παρασκευής το πρωί σε έναν αγώνα διελκυστίνδος μεταξύ των αθώων φοιτητών και αυτών, τον αγώνα τους διά την εξασφάλισιν της κυριαρχίας επί της συγκεντρώσεως. Και φθάνωμεν την Παρασκευήν το μεσημέρι με την περίφημον Συντονιστικήν Επιτροπήν, την αθώα ως ενεφανίσθη ενώπιόν σας, κατευθύνουσα με μάζα τους εγκλείστους και με στρατιάν τους περί το Πολυτεχνείον, εις την εκδήλωσιν της αναρχίας.
Θα με ερωτήσετε κύριοι Δικασταί: Είναι πράγματι αναρχική η τάσις η οποία έχει αναπτυχθεί πλέον την Παρασκευήν το μεσημέρι εις την συγκέντρωσιν αυτήν;
Δεν θα αναφερθώ εις τα όσα και εις την αίθουσαν αυτήν ελέχθησαν από τινάς των μαρτύρων όσον αφορά την μετακίνησιν από τα συνθήματα των φοιτητών και τα συνθήματα μίας εκδηλώσεως ομάδος ατόμων αγωνιζομένων διά τας ελευθερίας των, προς τα συνθήματα τα αναρχικά. Θα αναφερθώ μόνον εις ένα σημείον.
Θα σας προκαλέσω κύριοι Δικασταί, αποσυρόμενοι εις την διάσκεψιν διά να κρίνετε επί της υποθέσεως, να αναζητήσετε τα πρακτικά και από τους παρελάσαντας ως μάρτυρες εις την δίκην αυτήν μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής, να αναζητήσετε την ηλικίαν των.
Τι θα είδητε εκτιμώντας το στοιχείον αυτόν; Θα είδητε ότι τα 4/5 αν όχι τα 9/10 αυτών εδήλωσαν από της θέσεως αυτής ηλικίαν 32 έως προς τα κάτω 30 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι την περίοδον εκείνην ήσαν 28 - 30 ετών. Και είναι γνωστόν τοις πάσι, εις όλον τον κόσμον κύριοι Δικασταί, ότι αυτής της ηλικίας είναι μόνον τα επαγγελματικά συνδικαλιστικά στελέχη των αναρχικών οργανώσεων.
Παραμένουν οφείλοντα έστω και ένα μάθημα πριν πάρουν το Πτυχίον, έως ότου προπαρασκευάσουν από πίσω τους τα ερχόμενα νέα στελέχη διά να τους διαδεχθούν εις την καθοδήγησιν του συνδικαλιστικού κινήματος εντός της νεολαίας. Και μόνον το στοιχείον αυτό δι’ εμέ αρκεί και δεν θα σας κουράσω αναφερόμενος και εις άλλα στοιχεία.
Και ελέχθη, ότι η εκδήλωσις εκείνη ήταν διαδήλωσις αθώων διαδηλωτών, διαδηλούντων την επιθυμίαν τους προς ανατροπήν της τυραννίας. Εάν ήτο αθώα και αν ήταν ειρηνική η εδήλωσις έχω την εντύπωσιν ότι έχετε αρκετά στοιχεία μέσω των οποίων μπορείτε να οδηγηθείτε εις ασφαλές συμπέρασμα.
Σας παρακαλώ όμως, ξαναδιαβάστε πριν κρίνετε, άλλη μιά φορά τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα των μαγνητοταινιών της Αμέσου Δράσεως. Άοπλος ελέγετο από τους μάρτυρας ο όχλος. Ενδεχομένως παρεδέχοντο τινές να εκράτουν ράβδους ή τούβλα.
Μήπως όμως κανείς από μας κύριοι Δικασταί έχει ξεχάσει ότι ο Λεμπόν καθομολογεί εις το σύγραμμα του περί όχλου, ότι δεν υπάρχει φοβερότερον όπλον από τον όχλον εις τας χείρας ικανού οχλοκράτους, ο οποίος αγώμενος καταλλήλως είναι ικανός να ανατρέψη και το ισχυρότερον φρούριον; Ποίαν βάσιν επομένως πρέπει να δώσωμεν εις την ενώπιόν σας εκτεθείσαν μορφήν της συγκεντρώσεως ως ειρηνικής διαδηλώσεως;
Προ της τοιαύτης καταστάσεως, κύριοι Δικασταί, δι’ εμέ ασκούντα την εξουσίαν νομίμως ή παρανόμως, αν θέλετε, ετέθη το ερώτημα τι πρέπει να πράξω. Και εκείνο που δεν μου επετρέπετο, διότι ουδέποτε το εσκέφθην κατά την διάρκειαν της ζωής μου, ήτο να φυγομαχήσω και να αφήσω έκθετον τον λαόν των Αθηνών εις τους στασιάσαντας ελαχίστους οχλοκράτας.
Έπρεπε να εξασφαλίσω υπέρ των πολλών το έννομον αγαθόν της δημοσίας τάξεως και δημοσίας ασφαλείας. Έπρεπε να προστατεύσω την ζωήν και τας περιουσίας των πολιτών ανεξαρτήτως πολιτικών ευθυνών, ανεξαρτήτως του αν ήμουν νόμιμος ή παράνομος και ανεξαρτήτως αν ήσκουν νομίμως ή διά της βίας την εξουσίαν.
Τούτο δε και έπραξα. Εγώ απεφάσισα την ενίσχυσιν των Αστυνομικών δυνάμεων διά τμημάτων του Στρατού: Όταν αι Αστυνομικαί δυνάμεις απώλεσαν την ικανότητα να επιβάλουν την τάξιν. Εγώ απεφάσισα την επέμβασιν διά την εκκένωσιν του Πολυτεχνείου και την εξαφάνισιν του πυρήνος της εστίας της όλης αναταραχής.
Δεν υπήρξα απάνθρωπος σε καμμία στιγμή της ζωής μου. Εσεβάστηκα πάντοτε την ανθρωπίνην ζωήν και την ανθρωπίνην αξιοπρέπειαν. Με αυτοθυσίαν θα προησπιζόμην την ζωήν του οιουδήποτε συνανθρώπου μου. Εκείνην όμως την στιγμήν είχα καθήκον, μιάς και καλώς ή κακώς ήσκον την εξουσίαν, να επιβάλω την τάξιν. Και η τάξις επιβάλλεται με νομίμως καθωριζομένας διαδικασίας. Ουδέν πέραν, ουδέν πλέον, αλλά και ουδέν έλαττον έπραξα των υπό του νόμου προβλεπομένων διαδικασιών.
Και με την βοήθειαν του θεού διά της ασκήσεως της ψυχολογικής πιέσεως εξεκενώθη το Πολυτεχνείον χωρίς θύματα.
Ευρέθην βάσιν των πληροφοριών από της επομένης προ καταστάσεως η οποία ενεφανίζετο ως απειλούσα σοβαρότερον την Δημοσίαν Τάξιν και Δημοσίαν Ασφάλειαν. Απεφάσισα την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου. Εγώ κύριοι Δικασταί απεφάσισα την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου. Εγώ διέταξα την χρησιμοποίησιν και των Στρατιωτικών Τμημάτων εφ’ όσον απαιτείται προς βοήθειαν των Αστυνομικών διά την επιβολήν της Τάξεως και του Νόμου.
Και έρχομαι εις την μορφήν των γεγονότων τα οποία εξελίχθησαν με βάσιν την μορφήν της συγκεντρώσεως που περιέγραψα, και τας ενεργείας εις τας οποίας προέβην.
Αναζητείται εις την αίθουσαν αυτήν κύριοι Δικασταί κάποιον περίφημον σχέδιον. Το σχέδιον δια την "σφαγήν" του Πολυτεχνείου.
Γιά όνομα του Θεού κύριοι Δικασταί. Δεν είναι λαός δολοφόνων ο Ελληνικός Λαός. Δεν στεγάζονται εις τας Ενόπλους Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας δολοφόνοι. Δεν εκτρέφουν δολοφόνους. Θα έπρεπε είτε αυτοί να είναι δολοφόνοι διά να μπορέσω συνεργαζόμενος μαζί των εις όλους τους κόμβους της ιεραρχίας να εξυφάνω ένα σχέδιον σφαγής του Ελληνικού Λαού με βάσιν το Πολυτεχνείον, ή θα έπρεπε να έχω μαγικάς ικανότητας είτε να πρακτορεύσω τας ενεργείας των αναρχικών οργανώσεων και ρίπτοντάς τους εις εκδήλωσιν αναρχίας να προκαλέσω την σφαγήν, είτε να υποβάλω εις τα όργανα του Κράτους την δολοφονικήν προδιάθεσιν, εν αδυναμία των να αντιδράσουν εις την τοιαύτην σατανικήν διατειθεμένην υπ’ εμού δύναμιν. Και αν εγώ εχαρακτηρίσθην και από πολλούς πιστεύομαι ως σατανάς, θα πρέπη να δεχθήτε κύριοι Δικασταί ότι αυτήν την δύναμιν δεν την διαθέτω.
Αλλά και αν δεχθήτε ότι την διαθέτω, θα πρέπη να δεχθήτε ότι ο ηθικός εξοπλισμός των Ελληνοπαίδων, αλλά και ο ηθικός εξοπλισμός των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων είναι τοιούτος, ώστε να μην είναι δυνατή η οποιαδήποτε σατανική δύναμις να τους μετατρέψη εις δολοφόνους.
Ανεζητήθη από το Δικαστήριόν σας να διακριβωθή εάν εξεδώθησαν διαταγαί να εξοπλισθούν τα Στρατιωτικά Τμήματα με χειροβομβίδες. Προς θεού κύριοι Δικασταί, προς Θεού κύριοι Εισαγγελείς. Χειροβομβίδες προς τί; Να σκοτώσουμε τα Ελληνόπουλα; Είναι δυνατόν να το διανοηθή ως έχειν οιοσδήποτε άνθρωπος αναπτυχθείς εις την χώραν αυτήν οποιαδήποτε πόθησιν πάθους και μίσους και αν έχει και αν φέρει επάνω του;
Προσωπικά το αρνούμαι. Ανεζητήθη εις την αίθουσαν αυτήν η διαβεβαίωσις ενδεχομένης πληροφορίας ότι από ελικοπτέρου εβάλετο το πλήθος. Ας μου επιτραπή ο χαρακτηρισμός. Είναι κωμική κύριοι μία τοιαύτη θέσις. Και εάν διετίθετο σπείρα δολοφόνων δια να δολοφονήση τον λαόν, δεν έχει ανάγκην των πυρών από του ελικοπτέρου.
Εζητήθη η επιβεβαίωσις εδώ της πιθανής χρησιμοποιήσεως από τα κοινά όπλα των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων σφαιρών "ντουμ - ντουμ". Και αφέθη ο υπαινιγμός από αξιότιμον υπερασπιστήν της Πολιτικής Αγωγής, ότι ενδεχομένως να είχαμε προμηθευτεί τέτοια βλήματα, να τα είχαμε μοιράσει εις τους κινηθέντας στρατιώτας ή αστυνομικούς, και δι’ αυτών να τους είχαμε καλέσει να φονεύσουν αποτελεσματικότερα απ’ ότι θα ηδύναντο με τα κοινά φυσίγγια τους Έλληνας. Δεν θα προσθέσω επί της θέσεως αυτής ουδέν πέραν.
Διερευνάται το ενδεχόμενον να διετάξαμεν την παραβίασιν της πύλης του Πολυτεχνείου με το άρμα, προκειμένου να συνθλίψωμεν τους όπισθεν αυτής ευρισκομένους φοιτητάς.
Δεν γνωρίζω κύριοι εάν είναι δυνατόν μίαν τοιαύτην ενέργεια να την χωρέση διανόηση ανθρώπου. Η δική μου τουλάχιστον δεν είναι δυνατόν να την χωρέση.
Ελέχθη και ενεφανίσθη από αξιότιμους μάρτυρας παρελάσαντας από του βήματος τούτου, από τινάς τραυματισθέντας ότι εν ψυχρώ επυροβολήθησαν από αστυνομικά όργανα ή από άνδρας των Ενόπλων Δυνάμεων. Να θεωρήσωμεν κύριοι ότι όλοι ήσαν ψυχοπαθείς; Είναι πάρα πολύ παράτολομον. Και αν θέλη η αξιότιμος υπεράσπισις της Πολιτικής Αγωγής, ας δεχθή ότι είμαι μόνον εγώ ο ψυχοπαθής εις τον τόπον αυτόν.
Τα Ελληνόπουλα, και τα υπηρετούντα εις τα Σώματα Ασφαλείας, και τα υπηρετούντα εις τας Ενόπλους Δυνάμεις, δεν είναι δυνατόν κύριοι να χαρακτηρισθούν ως εν ψυχρώ δολοφονούντα Έλληνες πολίτες. Τίθεται εν τοιαύτη περιπτώσει, θα μου πείτε, το ερώτημα: Τι πρέπει να συμβαίνη εν τοιαύτη περιπτώσει κύριε κατηγορούμενε; Από του βήματος τούτου μάρτυρες κατέθεσαν περί του αντιθέτου.
Κύριοι Δικασταί, οι δίκες αυτές έχοντας σχέσιν με πολιτικάς συγκρούσεις, με πολιτικάς διαφοράς, με αναφοράν εις ένα κλίμα το οποίον δημιουργείται εκ πολιτικών ανταγωνισμών, δεν θα έπρεπε να γίνωνται. Θα ήταν προτιμώτερον η Πολιτεία να θεσμοθετήση κάποιες άλλες διατάξεις, οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις να τιμωρούν χωρίς την παρέμβασιν της Δικαιοσύνης όσους εκ των πολιτικών των αντιπάλων εκτιμήσουν ότι θα πρέπη να εξοντώσουν. Διότι ούτω θα εσώζετο τουλάχιστον η ανθρωπίνη αξιοπρέπεια από τας επιδράσεις που υφίσταται εν όψει ενός φορτισμένου κλίματος να άγεται και να παρουσιάζη μαρτυρίας αι οποίαι δεν θα είπω ότι είναι ψευδείς, αλλά δεν περιλαμβάνουν ολόκληρον την αλήθειαν.
Δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε τα περιστατικά ως περιεγράφησαν από τους μάρτυρας κατηγορίας. Διότι αν τα δεχθούμε θα πρέπη παραλλήλως να δεχθούμε ότι όλοι οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας είναι εκ προδιαθέσεως δολοφόνοι.
Σεις κύριοι Δικασταί ως ιερείς της Θέμιδος λέγεται ότι δεν μπορείτε να δικάσετε δίκην εάν δεν ακούσετε τον μύθον και των δύο πλευρών.
Σας ερωτώ όμως. Έναντι των μαρτύρων τραυματιών, έναντι των μαρτύρων των αναφερομένων εις τα περιστατικά θανατώσεων, ακόμη και έναντι των μαρτύρων των αναφερομένων εις βαναυσοτήτας, που είναι η άλλη πλευρά;
Ποία είναι η πραγματικότης; Υπήρξε διαδήλωσις; Υπήρξε πρόκλησις; Υπήρξε σύγκρουσις; Υπήρξε σύγχυσις εις τα όργανα των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, η οποία κακώς τα έφερε εις την ανάγκην να πυροβολήσουν; Αλλά κάτω από το κράτος κάποιων συνθηκών τας οποίας δεν ήλεγχον;
Εγώ προσωπικώς κύριοι Δικασταί αρνούμαι να αποδεχθώ την αλήθειαν των περιγραφέντων αδικημάτων περί των οποίων καλείσθε να κρίνετε. Κύριοι Δικασταί δεν θα σας κουράσω αναφέροντας περισσοτέρας μου σκέψεις.
Υπήρξα ο αρχηγός της Επαναστάσεως, είμαι ενώπιόν σας ο τύραννος. Επιτρέψατέ μου να απευθυνθώ τελευτών, με μίαν επίκλησιν προς τους κυρίους εισαγγελείς και τους αξιοτίμους υπερασπιστάς της πολιτικής αγωγής.
Ποιούμαι έκκλησιν κύριοι Εισαγγελείς και κύριοι υπερασπισταί της πολιτικής αγωγής. Έκκλησιν προς τα αισθήματα σεβασμού προς την ιστορίαν του λαού αυτού.
Μην ζητήσετε να αποδοθή κατηγορία οιασδήποτε μορφής εκ προθέσεως. Μην ανακόπτετε την ιστορίαν, την φύσιν, την αρετήν αυτού του ωραίου λαού, ο οποίος έζησεν επί της υδρογείου τρεις χιλιάδες χρόνια. Είμαι ενώπιόν σας.
Εάν εκτιμάτε οτι υπάρχει κάποια πρόθεσις δι' ό,τι διεπράχθη, αποδώσατέ την ολόκληρον εις εμέ. Ζητήσατε την ιδικήν μου καταδίκην εις θάνατον. Χαρακτηρίσατέ με ως τον ειδεχθέστερον των εγκληματιών. Μην σπιλώσετε όμως την ιστορίαν αυτών των ανθρώπων που σαν συγκατηγορούμενοί μου καλούνται σήμερον εντός της αιθούσης να δικασθούν.
Έχουν μιαν ιστορίαν, ιστορίαν προσφοράς υπηρεσιών προς την πατρίδα μας. Είτε επί του πεδίου της τιμής, είτε επί του πεδίου της μάχης. Μην τους σπιλώσετε εις το τέρμα της ζωής τους.
Έχετε εμέ. Ζητήσατε την παράδοσιν εμού ως εξιλαστηρίου θύματος όλης αυτής της τραγικής ιστορίας. Άλλωστε διεφάνη ότι προτίθεσθε να υποστηρίξετε ότι υπήρξα παράνομος και έλαβα τα μέτρα έναντι νομίμως διεκδικούντων τας ελευθερίας των πολιτών. Ιδού το σχήμα. Εάν δεν σας φθάνουν αι προηγουμένως πραγματοποιηθείσαι ομολογίαι μου. Ζητήσατε την ιδικήν μου κεφαλήν επί πίνακι. Ζητήσατε όμως να μην αποδοθή εις τους συγκατηγορούμενούς μου πρόθεσις επί των εγκλημάτων τούτων.
Κύριοι Δικασταί. Η απόφασίς σας θα είναι ιστορικής σημασίας επί της δίκης αυτής. Είστε οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης της χώρας. Δεν πρέπει να θέσετε την σφραγίδαν της ατιμώσεως επί της ζωής των ανθρώπων που κάθονται εις τα εδώλια.
Στείλατε εμέ κύριοι Δικασταί εις το απόσπασμα. Στείλατέ με διά να ηρεμήση επιτέλους αυτή η χώρα. Ας μη σπείρωμεν άλλο μίσος, άλλο πάθος εις τον τόπον αυτόν.
Φτάνει αυτό το οποίον έχει σπαρεί μέχρι της στιγμής. Το περισσότερον ίσως πνίξει τα παιδιά μας και θα είναι αργά όταν το καταλάβωμεν διά να το ξεριζώσουμε.
Σας βεβαιώ ότι θα μου προξενήσετε τιμήν και θα μου προσφέρετε υπηρεσίαν, εάν τουλάχιστον μου δώσετε την δυνατότητα να μπορώ να εμφανιστώ με μίαν παραδεκτήν από όλους υπηρεσίαν προς την Πατρίδα. Την υπηρεσίαν να κατασιγάσουν τα μίση, να κατασιγάσουν τα πάθη, να αποδοθούν άσπιλοι, αθώοι άνθρωποι, οι οποίοι ήχθησαν εις το εδώλιον του κατηγορουμένου, και ηρεμώντας αυτός ο τόπος, με αδελφωμένον περαιτέρω τον λαόν του να προχωρήση εις την αντιμετώπισιν των τόσων και τόσων αντιξοοτήτων που αντιμετωπίζει.
Είμαι ενώπιόν σας. Είμαι διατεθειμένος να συμβληθώ με το κεφάλι ψηλά εις το εκτελεστικόν απόσπασμα. Ετελείωσα.
ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο Μεγάλος Επαναστάτης
Αθήνα χ.χ. (Σ.Σ.: 2000), σελ. 171
Εκδόσεις Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΟΣ ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ
Ενώπιον Πάσης Αρμοδίας Αρχής
Εξώδικος αναγγελία αξιοποίνων πράξεων παρά του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορουμένων Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, συνεπεία των τελευταίων καταμηνύσεων αυτών, συμφώνως τω άρθρω 40 του Κ.Π.Δ.
Προς: Τον Αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών
Κατ' εντολήν πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών κατηγορουμένων και συκοφαντουμένων εσχάτως, εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία της αδυναμίας αυτών όπως προβώσιν εις δημοσίας δηλώσεις, αναγγέλω υμίν τα κάτωθι:
1. Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωινήν εφημερίδα των Αθηνών, (Ελεύθερος Κόσμος, της 27.10.1974), αφορώσας το Κυπριακόν Θέμα εζήτησα από την Κυβέρνησιν να είπη την αλήθειαν εις τον Ελληνικόν Λαόν δια την μαρτυρικήν Κύπρον. Εζήτησα επίσης ν' απομακρύνη πάραυτα τους εν ενεργεία αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι, κατά το δεκαήμερον από 15 έως 23 Ιουλίου 1974, επρόδωσαν την Χώραν, κατά την έννοιαν του άρθρου 26 εδαφ. ε΄ του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει καταδειχθή και άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.
2. Παρήλθεν έκτοτε εν δεκαήμερον και ουδέν ηκούσθη εις απάντησιν των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου κυβερνητικής πλευράς, όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων έκτοτε ως καταγγελομένων, οίτινες επιθυμούν καταδήλως την συσκότισιν περί το Κυπριακόν και την παραπλάνησιν του Ελληνικού Λαού.
3. Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω, με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία, εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και πιέσεις ν' απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μοι εδημιούργησαν την αίσθησιν κινδύνου και δι' αυτό θεωρώ πλέον ιεράν υποχρέωσίν μου ν' αποκαλύψω τα όσα αυτήν την στιγμήν δύνανται να λεχθούν. Και ειδικώτερον:
Α. Μετά την ενέργειαν κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθη και ενημερώθη αρκούντως δια την επικειμένην τουρκικήν εισβολήν και δή:
α) Δι' επανειλημμένων σημάτων του βοηθού Στρατιωτικού Ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου 1974) ταγ/χου κ. Αθανασίου Περδίκη.
β) Υπό του Έλληνος ταξιάρχου κ. Σωτηριάδη, υπηρετούντος εις το Αρχηγείον του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθη υπό του Αμερικανού Στρατηγού - Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής εις Κύπρον, εντός 48 ωρών, με την εντολήν όπως ενημερώση τον Έλληνα Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο ταξίαρχος κ. Σωτηριάδης έσπευσεν εις την Ελλάδα και ενημέρωσε την 18.07.1974 τον κ. Μπονάνο.
γ) Υπό του Γεν. Επιτ. Εθνοφρουράς, όπερ από του παρελθόντος έτους είχεν ενημερωθεί λεπτομερώς υπό Βρεττανού ανωτάτου αξιωματικού, περί του τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και πράγματι εφηρμόσθη υπό των εισβολέων τελικώς.
δ) Από την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου, από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου 1974, ήτις δια του Διοικητού αυτής αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνο, περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτάς της Κυρηνείας.
ε) Από το Γεν. Επιτ. Εθνοφρουράς και την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου τας πρώτας πρωινάς ώρας της 20ης Ιουλίου 1974, με την πολεμικήν κραυγήν «Ευρίσκονται εις απόστασιν 20 μιλλίων, πλησιάζουν 15... 10... 5 έφθασαν».
Β. Παρά ταύτα το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων (Α/Γ.Ε.ΕΘ.Α. Μπονάνος) ηγνόησε την προειδοποίησιν και δεν ενίσχυσε την Κυπριακήν Εθνοφρουράν κατά το πενθήμερον, από 15 έως 20 Ιουλίου 1974, και εδέχθη την αντικατάστασιν 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ, την 18 έως 19 Ιουλίου 1974, υπό απείρων κληρωτών, αγνοούντων και τας τοπικάς κυπριακάς συνθήκας.
Γ. Οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού κ.κ. Μπονάνος και Γαλατσάνος, ότε, πέραν των ως άνω προενημερώσεων, ειδοποιήθησαν την πρωίαν της 20ης Ιουλίου 1974 παρά του Γεν. Επιτ. Εθνοφρουράς, ότι ρίπτονται Τούρκοι αλεξιπτωτισταί και ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει αγρίως το στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ, δεν διέταξαν τας Ελληνοκυρπιακάς Δυνάμεις ν' αρχίσουν το πύρ. Δεν διέταξαν πύρ μέχρι της 8.50΄ πρωινής της 20.07.1974.
Την 8.50΄, ως άνω πρωινήν, ο μόλις αφιχθείς εις την αίθουσαν επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων αντ/χης Λουκουτος, προσωπικώς, είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητήν του Γεν. Επιτ. Εθνοφρουράς ταξίαρχον κ. Γεωργίτσην «Κτυπάτε δι' όλων των μέσων». Έτσι επρόλαβαν να προγεφυρωθούν ένιαι μονάδες των ριφθέντων Τούρκων αλεξιπτωτιστών.
Δ. Επίσης, ιδία πρωτοβουλία των Ελληνοκυπριακών μονάδων Κυρηνείας, επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2 - 3.000 τραυματίας.
Ε. Η Κυβέρνησις και η «Επανάστασις της 25ης Νοεμβρίου 1973» απεφάσισαν και διέταξαν μερικήν επιστράτευσιν, την 20ην Ιουλίου 1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωινής ώρας. Αυτήν απήτουν αι περιστάσεις και τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο στρατηγός Μπονάνος, μετά των επιτελών του, την 11ην πρωινήν, της αυτής ημέρας (20.07.1974) απεφάσισε την γενικήν επιστράτευσιν δι' άλλους λόγους.
ΣΤ. Την 21ην Ιουλίου 1974, ημέραν Κυριακήν, συνήλθεν, υπό την προεδρίαν του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη, το Συμβούλιον Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η ηγεσία του Έθνους κατά τας στιγμάς εκείνας. Συμμετέσχον: οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης. Ενημερώθησαν:
α) Υπό του Αρχηγού του Ναυτικού αντιναυάρχου Αραπάκη, ειπόντος: «Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κυρήνειας με δύο υποβρύχια (τσέπης, γερμανικά), εξοπλισμένα δια 24 τορπιλλών-πυραύλων έκαστον. Έχω τα ΙΙ τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγη ουδέν τουρκικόν πλοίον. (Κυβερνήται των υποβρυχίων γνωστοί πλωτάρχαι του Πολεμικού Ναυτικού). Έχω λάβει πρόνοιαν και δια τον υπόλοιπον τουρκικόν στόλον».
β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου, ειπόντος: «Τα "Φάντομς" ευρίσκονται εις την Κρήτην και φέρουν βόμβας - πυραύλους, εκ των οποίων δεν δύνανται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία».
Δύο λεπτομέρειαι: Οι Τούρκοι δεν είχον τα μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των "Φάντομς", διότι:
1. Τα εν λόγω υποβρύχια, πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με ταχύτητα 21-22 μίλλια ωριαίως υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης - κοινόν μυστικόν - δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλλικών - καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών, μετά την ταχύτητα των 18 μιλλίων δεν λειτουργούν.
2. Οι Τούρκοι εστερούντο "Φάντομς" και ουδέν έτερον μέσον ανασχέσεως των ελληνικών "Φάντομς" διέθετον.
γ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου, ειπόντος: «Εις τον Έβρον είμεθα έτοιμοι δια βολάς πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξησφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν».
Ζ. Απόφασις και Διαταγή της ηγεσίας του Έθνους: «Κύριε Αραπάκη, την πρωίαν της Δυετέρας 22 Ιουλίου 1974, ότε θέλει αρχίσει η κυρία απόβασις των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος της Κυρηνείας, ευρισκόμενα εις συγκέντρωσιν, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού». «Κύριε Παπανικολάου, κατά την αυτήν ώραν αποστείλατε έξ (6) "Φάντομς" από Κρήτης εις Κυρήνειαν (Διάρκεια πτήσεως από κρήτης εις Κύπρον: 9΄) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη». «Κύριε Γαλατσάνε, αρχίσατε βολάς πυροβολικού εις τον Έβρον, δι’ αντιπερισπασμόν. Όχι άλλη επιθετική ενέργεια κατά του τουρκικου εδάφους». «Κύριε Μπονάνε εποπτεύσατε την εκτέλεσιν των διαταγών».
Η. Μετά ταύτα ελύθη η συνεδρίασις του Έθνους χωρίς ουδεμία διαταγή ν’ αλλάξη.
Θ. Την πρωίαν της Δευτέρας 22 Ιουλίου 1974:
α. Ο κ. Αραπάκης διέταξε προσωπικώς τα δύο υποβρύχια να επιστρέψουν εκ Κύπρου, καταλείποντα τον εχθρόν ελεύθερον και ανενόχλητον να πραγματοποιήση την - στρατιωτικώς αστείαν - απόβασίν του.
β. Ο κ. Παπανικολάου εσταμάτησε τα 6 "Φάντομς" εις την Κρήτην, με αποτέλεσμα αι Ελληνοκυπριακαί δυνάμεις να σφυρκοκοπούνται ανηλεώς υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας, λέγων, απευθυνόμενος και προς κατωτέρους αξιωματικούς: «Πως να στείλω "Φάντομς"; Οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθεί εις τα σύνορα. θα πάθωμεν συμφοράν», ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.
γ. Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τας βολάς πυροβολικού.
δ. Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθή η πλήρης και δι’ ελαχίστων ελληνικών θυσιών καταστροφή των τουρκικών δυνάμεων εισβολής.
Ι. Μερικαί πρόσθετοι βαρυσήμαντοι λεπτομέρειαι:
α) Ο Ελληνικός Στρατός ουδέποτε ήτο καλύτερον εξωπλισμένος παρ’ όσον μέχρι της 20ης Ιουλίου 1974.
β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχον άφθονα, παρά τας αντιθέτους πληροφορίας τας έχουσας εχθρικάς δια την χώραν πηγάς.
γ) Οι Τούρκοι είχον αεροναυμαχήσει μεταξύ των και είχον: 1) Καταβυθίσει εν αντιτορπιλλικόν. 2) Αχρηστεύσει έτερα δύο. 3) Δύο αεροσκάφη κατερρίφθησαν από μέρους των πλησσομένων αντιτορπιλλικών. 4) Το ελληνικόν πυροβολικόν - όχι επάκτιον - είχεν αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλλικά, εις την Κυρήνειαν.
Σ.Σ.: Ι.γ.1-3: Την Κυριακήν 21.07.1974 περί ώραν 15:00, τα τουρκικά πολεμικά σκάφη "Κοτζάτεπε", "Αντάτεπε" και "Τσασμάκ" εσφαλμένως εκληφθέντα ως ελληνικά επροσβλήθησαν υπό της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας με συνέπειαν την καταβύθισιν του πρώτου, ως και την πρόκλησιν εκτεταμένων ζημιών εις τα έτερα δύο.
Δυστυχώς, περί την 18:00ην της αυτής ημέρας, δώδεκα μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου "Νοράτλας" της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, μεταφέροντα εκ Κρήτης την 35ην Μοίραν Καταδρομών προς ενίσχυσιν των εν Κύπρω μαχομένων ημετέρων δυνάμεων, εκλαμβάνονται παρά της ελληνοκυπριακής αεραμύνης ως τουρκικά, βάλλονται και καταρρίπτεται εν εξ αυτών, έτερα δε δύο υφίστανται σοβαράς ζημίας.
δ) Ο Αμερικανός υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον ηρνούντο πλέον να δεχθούν, από την 20ην Ιουλίου 1974 και εντεύθεν, οι κ.κ. Γκιζίκης & Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητήν των Τουρκοαμερικανών, συνηντάτο την 21ην Ιουλίου 1974, και μετά την προαναφερθείσαν σύσκεψιν της Ηγεσίας του Έθνους, τουλάχιστον μετά των κ.κ. Μπονάνου και Αραπάκη.
Εις το γραφείον του κ. Μπονάνου - άγνωστον ποίος τον επήγεν - ηκούσθη λέγων: «Σταματήσατε τον στόλον και την αεροπορίαν σας και σας υπόσχομαι να υποχρεώσωμεν τους Τούρκους να επιστρέψουν εις την Τουρκίαν».
ε) Ο αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της ΚΥΠ τότε, ανέφερε εις την Ηγεσίαν ότι είχε την πληροφορίαν ότι υπήρχε συγκέντρωσις βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου "Μιγκ". Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου, υποψιασθέντες δολίαν προέλευσιν της πληροφορίας, ηρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της ΚΥΠ, τα οποία την διέψευσαν. Επεκοινώνησαν ακολούθως με τα 2α Γραφεία των Ταγμάτων της Ελληνοβουλγαρικής μεθοριου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορίαν του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπον ότι οι Βούλγαροι είχον αραιώσει εσχάτως τας μεθοριακάς φρουράς των. (Πρόσθετος λεπτομέρεια: Ο κ. Σταθόπουλος είχε την πληροφορίαν από αγγλοαμερικανικάς πηγάς).
στ) Ο αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γκράτσιος, Διοικητής ΑΣΔΕΝ, συνέδραμε τότε τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου εις το θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών, κατά της 21ην και 22αν Ιουλίου 1974: «Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκην. Ο Στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι διαλελυμένοι και δεν έχουν ηθικόν».
Ότε ηρωτήθη υπό ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πως δύναται να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχη και ο ίδιος επιστράτους εις την ΑΣΔΕΝ και γνωρίζει ότι πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή.
Κ. Δια των πράξεών των οι μνημονευόμενοι Αρχηγοί τουλάχιστον επραγμάτωσαν την αντικειμενικήν υπόστασιν των εγκλημάτων:
α) Της προδοσίας κατά της Χώρας (αρθρ. 26 εδαφ. ε΄ του Στρατ. Ποιν. Κώδικος).
β) Εγκαταλείψεως ορισθείσης θέσεως, ενώπιον του εχθρού (αρθρ. 81 Στρατ. Π.Κ.).
γ) Παραβάσεως στρατιωτικής εντολής (αρθρ. 72 Στρατ. Ποιν. Κώδικος).
δ) Στάσεως (αρθρ. 63 Στρατ. Ποιν. Κώδικος).
Λ. Τονίζω ιδιαιτέρως ότι τα ανωτέρω εισίν απολύτως ακριβή.
Την αλήθειαν και ακρίβειαν αυτών, πέραν των λοιπών στοιχείων και ανεξαρτήτως των εχόντων κατά το παρελθόν συναφή αρμοδιότητα εκατοντάδων μαρτύρων γενναίων αξιωματικών, δύναται ασφαλώς να βεβαιώση και ο έντιμος στρατιώτης Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός κ. Φαίδων Γκιζίκης.
Επειδή (...)
Δια ταύτα
Γνωστοποιώ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξιν παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνος πολίτου.
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσαν προς τον αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, προς γνώσιν του και δια την διενέργειαν των νομίμων.
Εν Αθήναις τη 8η Νοεμβρίου 1974
Ο Αναγγέλων
Γ. Αλφαντάκης
Δικηγόρος Αθηνών
ΔΗΛΩΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
Ως αρχηγός της Επαναστάσεως, την ευθύνην της οποίας αποδέχομαι πλήρως, φρονώ ότι οφείλω κατά την στιγμήν αυτήν να απευθυνθώ προς τον Ελληνικόν Λαόν και να εκθέσω προς αυτόν, συνοπτικώς, τα αίτια, τους σκοπούς, τα επιτεύγματα και την πορεία του μεγάλου επιχειρήματος το οποίον επέρασεν πλέον εις την δικαιοδοσίαν της Ιστορίας.
Έχω απολύτως ήσυχο την συνείδησίν μου, διότι ενήργησα κατά τας υπαγορεύσεις της και υπήρξα συνεπής προς τας εθνικάς αρχάς μου. Μάρτυς μου ο Θεός ότι δεν επεθύμουν την εκτροπήν εκ της νομιμότητος δι’ Επαναστάσεως.
Κατέστη όμως αύτη απαραίτητος όταν όλοι - ο Ανώτατος Άρχων, οι πολιτικοί αρχηγοί, οι παράγοντες του τόπου - μουδιασμένοι, ηρνούντο να αναλάβουν τας ευθύνας αντιμετωπίσεως της καταστάσεως η οποία είχε δημιουργηθεί και η οποία ωδήγει την χώραν προς τον κρημνόν του εμφυλίου πολέμου.
Η δημοκρατία είχεν αποπνιγεί από τας αναθυμιάσεις ενός διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού κατά τας ομολογίας των ιδίων των εκπροσώπων του. Όλοι οι πολιτειακοί θεσμοί είχαν χρεωκοπήσει και ο αναπόφευκτος εμφύλιος πόλεμος προς τον οποίον εσυρόμεθα, θα κατέληγεν εις βεβαίαν επικράτησιν του κομμουνισμού που θα προσέθετε νέας εκατόμβας.
Εντρέπομαι ως Έλλην διά τον πολιτικόν κόσμον, που ενώπιον της δικαιοσύνης ανακαλεί, εξ ιδιοτελείας και άνευ αιδούς, όσα επί διετίαν προ της Επαναστάσεως διεκήρυξε, γραπτώς και προσωπικώς.
Πόσον επιβεβλημένη και αναγκαία υπήρξε η Επανάστασις της 21ης Απριλίου, που εγκατεστάθη διά της ομογνώμου αποφάσεως των Ενόπλων Δυνάμεων, αποδεικνύεται εκ του τρόπου με τον οποίον την υπεδέχθη ο Ελληνικός Λαός και εκ της ενεργού συμμετοχής του εις τας προσπαθείας της, κατά την διάρκειαν ολοκλήρου δημιουργικής εξαετίας.
Υπήρξε γενική και ανεπιφύλακτος η ανακούφισις με την οποίαν ο Ελληνικός Λαός εχαιρέτισε την Επανάστασιν.
Ουδέποτε άλλοτε εις την ιστορίαν της Ελλάδος καθεστωτική ή πολιτική μεταβολή έγινε δεκτή με μεγαλύτερον και αυθορμητότερον ενθουσιασμόν. Μόνον μία ελαχιστοτάτη μειοψηφία επαγγελματιών ή υποψηφίων της πολιτικής εδυσφόρησε διά την Επανάστασιν. Η λεγομένη "αντίστασις", ούτε το ένα δεκάκις χιλιοστόν του Έθνους αντιπροσώπευσε, συνολικώς, κατά την διάρκειαν της εξαετίας. Και τούτο ομολογείται από τους ελαχίστους πραγματικούς ενσαρκωτές της, που σαρκάζουν την ηθικήν ευτέλειαν του όχλου των μετεπαναστατικών "αντιστασιακών" οι οποίοι κατά την διάρκειαν της εξαετίας υπήρξαν, εις το σύνολόν των σχεδόν, συνομιληταί, κόλακες, ικέται, πελάται, καρπωταί και διαπραγματευταί της Επαναστάσεως.
Απεβλέψαμε διά της Επαναστάσεως εις την ανάσχεσιν της πορείας του Έθνους προς την διάλυσιν, εις την εγκαθίδρυσιν μίας νέας και υγιούς Δημοκρατίας, με αναμορφωμένην την πολιτικήν ζωήν και με αποδοτικόν κρατικόν μηχανισμόν.
Ουδέποτε ετάξαμεν ως σκοπόν μας την εγκαθίδρυσιν τυραννίας και ουδέποτε μας είχε γοητεύσει η ιδέα της, ως μορφής πολιτεύματος. Σκοπός μας ήτο να παραδώσωμε, το ταχύτερον δυνατόν, την εξουσίαν εις τον λαόν, αφού ιδρύσωμεν κράτος δικαίου, ισχύος και ελευθερίας, που να εξασφαλίζη εις όλα τα άτομα την ευημερίαν, κατά τρόπον ανθρωπίνως παραδεκτόν μέσα εις κλίμα αισιοδοξίας διά το προσωπικόν μέλλον εκάστου και διά το εθνικόν μέλλον του συνόλου.
Δύναμαι σήμερον να διακηρύξω, με απόλυτον πεποίθησιν, ότι παρ’ όλας τας αντιξοότητας, επράξαμεν παν το δυνατόν προς την κατεύθυνσιν αυτήν και όσα επράξαμε αποτελούν σταθμόν εις την Ελληνικήν Ιστορίαν.
Δεν έλειψαν τα σφάλματα. Είναι όμως πολύ περισσότερα και ευρυτάτου φάσματος τα επιτεύγματα. Σήμερον αυτοί που μας διεδέχθησαν - όχι ιδία δυνάμει, αλλά διά παραχωρήσεως - μας αρνούνται τα πάντα.
Τεράστιαι προσπάθειαι κατεβλήθησαν διά την αναδιοργάνωσιν και την εκδημοκράτησιν της Παιδείας, η οποία τώρα παρέλυσε, διά την ενεργοποίησιν της διοικήσεως η οποία τώρα καθεύδει, διά την οργάνωσιν των κοινωνικών υπηρεσιών αι οποίαι τώρα αναρχούνται, διά την δημιουργίαν διπλής υποδομής: Υποδομής της οικονομικής αναπτύξεως με τα απαραίτητα έργα, και υποδομής της εθνικής αμύνης με τους ενδεδειγμένους εξοπλισμούς.
Αμφισβητούν οι αντίπαλοί μας - μεθύοντες από την ανέλπιστον δι’ αυτούς τύχην - και αυτήν ακόμη την οικονομικήν ανάπτυξιν την οποίαν επέτυχεν η Επανάστασις και την οποίαν εκαρπώθη ολόκληρον το Έθνος. Και αλλοπρόσαλλοι, όπως είναι, διακηρύσσουν, ταυτοχρόνως, ότι η Ελλάς είναι ήδη έτοιμη διά να ενταχθή εις την Κοινήν Αγοράν, ως ισότιμον μέλος.
Πότε, όμως, και πως εδημιουργήθησαν αι προϋποθέσεις της εντάξεώς της; Μήπως κατά το διαρεύσαν έτος των εκθεμελιώσεων και της οικονομικής οπισθοδρομήσεως;
Έμμονος πρόθεσίς μας ήτο η μετάβασις εις την ομαλότητα. Και θα επραγματοποιείτο πολύ ενωρίς η μετάβασις αύτη, εάν η ειλικρινής πρόθεσίς μας δεν προσέκοπτεν εις την απειρίαν του Ανωτάτου Άρχοντος, εις τον αρνητισμόν του πολιτικού κόσμου, εις εσωτερικάς δυσχερείας της Επαναστάσεως (όπως απέδειξε το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου 1973) και εις διάφορα αφανή αλλά πανίσχυρα συμφέροντα.
Όταν εσχηματίσθη η πολιτική κυβέρνησις, συνησπίσθησαν όλοι διά να ματαιώσουν την ομαλήν εξέλιξιν, με προγραμματισμένας προκλήσεις ταραχών, των οποίων αποκορύφωμα υπήρξαν τα δημιουργηθέντα, από σκοτεινάς συμπράξεις, δραματικά συμβάντα της 15ης έως 17ης Νοεμβρίου 1973.
Η Επανάστασις είναι πλέον παρελθόν. Το επιτελεσθέν, όμως, υπ’ αυτής έργον ζει εις την μνήμην όλων των Ελλήνων και ως μέτρον συγκρίσεως προκαλεί τον μόνιμον φόβον των κυβερνώντων και των φιλοδοξούντων να κυβερνήσουν την χώραν, οι οποίοι απεφάσισαν και ωργάνωσαν την εξόντωσίν μας, ως πολιτικών αντιπάλων των.
Προς τούτο εξαπέλυσαν εναντίον μας και εναντίον των συνεργατών μας πρωτοφανές κύμα ύβρεων, χλευασμών, χυδαιοτήτων και συκοφαντιών, όμοιον του οποίου, ουδέποτε άλλοτε έπληξε υποδίκους εις την χώραν αυτήν.
Σκοπός της χαμερπούς αυτής τακτικής των, η οποία συνεχίσθη επί δεκάμηνον, ήτο η δημιουργία όχι απλώς δυσμενούς ψυχολογικού κλίματος εις βάρος των κατηγορουμένων, αλλά ακραδάντου πεποιθήσεως περί της ενοχής των.
Παραλλήλως προτού ακόμη αποφανθή, και προδικαστικώς έστω, η Δικαιοσύνη, ο Πρωθυπουργός οιονεί υπαγορεύων την ετυμηγορίαν της, διεκήρυξεν επανειλημμένως ότι «πιστεύει εις την ανάγκην της τιμωρίας των πρωταιτίων, όχι μόνον διά λόγους ηθικής τάξεως, αλλά και προς παραδειγματισμόν» και ότι «κυρώσεις θα επιβληθούν...».
Το αποκορύφωμα του οργίου αυτού υπήρξεν η εκ μέρους της Κυβερνήσεως μετατροπή της Βουλής εις "λαϊκόν δικαστήριον" δια πρωτακούστου παραβιάσεως γραπτών και αγράπτων κανόνων δικαίου, και η υπ’ αυτής έκδοσις αποφάσεως, υπό μορφήν ψηφίσματος, ότι είμεθα ένοχοι διά τας πράξεις διά τας οποίας και παρεπέφθημεν εις ειδικόν δικαστήριον, επιφορτισμένον μόνον με τον καθορισμόν της ποινής εκάστου.
Παρά την απάνθρωπον, άδικον και αυθαίρετον αυτήν μεταχείρισιν, παραμένομεν ακλονήτως πιστοί εις την Ελλάδα.
Θα ηδυνάμεθα, διά προσκομίσεως συγκλονιστικών στοιχείων τα οποία διαθέτομεν, να ανατρέψωμεν άρδην, ολόκληρον το κατασκεύασμα των διωκτών μας. Τότε, όμως, το Έθνος θα διεσπάτο ανεπανορθώτως.
Προτιμώμεν να εμπιστευθώμεν την κρίσιν της πράξεώς μας εις την απηλλαγμένην παθών, αδυναμιών και σκοπιμοτήτων Ιστορίαν, η οποία είμεθα βέβαιοι ότι θα μας δικαιώση διά την υπέρ του Έθνους Επανάστασίν μας.
Ανήσυχοι διά τα μελανά νέφη τα οποία έχουν συσσωρευθεί εις τον ελληνικόν ουρανόν, απευθυνόμεθα προς τον Ελληνικόν Λαόν και τον καλούμεν εις συναγερμόν διά την υπεράσπισιν των τιθεμένων υπό αμφισβήτησιν απαραγράπτων δικαίων της Ελλάδος, διά την διάσωσιν του φιλελευθέρου αστικού καθεστώτος, το οποίον οδηγείται, βαθμιαίως, εις κατάπνιξιν των δημιουργηθέντων ήδη, λόγω κομματικής εμπαθείας σπερμάτων ενός νέου ολεθρίου διχασμού.
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Τέως Πρόεδρος Δημοκρατίας
ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο Μεγάλος Επαναστάτης
Αθήνα χ.χ. (Σ.Σ.: 2000), σελ. 180
Εκδόσεις Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλου
ΜΗΝΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Εις τας αρχάς του 1984 ιδρύθη η "Εθνική Πολιτική Ενώσις" (ΕΠΕΝ) και ανεκηρύχθη ως αρχηγός αυτής ο Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Επί τη ευκαιρεία αυτού του γεγονότος απηύθυνε το εδώ παρατιθέμενον μήνυμα προς τον Ελληνικόν Λαόν. Την 4ην Απριλίου του ιδίου έτους ωστόσο, παρητήθη της αρχηγίας διαφωνήσας δια την επικειμένην συμμετοχήν του κόμματος εις τας ευρωεκλογάς.
Λαέ της Ελλάδος,
Πολιτικός δεσμώτης από εννέα και πλέον χρόνια, απέφυγα έως τώρα να ομιλήσω. Σήμερα όμως διακόπτω πλέον την σιωπήν μου διά τρεις λόγους: Πρώτα, διότι τα πράγματα της πατρίδος μας ποτέ δεν είχαν φθάσει εις τόσον κρίσιμον σημείον. Έπειτα δια να χαιρετήσω την κάθοδον εις τον πολιτικόν στίβον, ως κόμματος της "Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως" (ΕΠΕΝ). Και τρίτον, δια να σου εκθέσω πως πιστεύω ότι ημπορεί να διασφαλισθή το μέλλον της Ελλάδος.
Εχειρίσθηκα την εξουσίαν επί εξήμισυ χρόνια και αποδέχομαι πλήρως την ευθύνην της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, διότι υπήρξα αρχηγός της. Αναφέρομαι όμως εις αυτήν τώρα, όχι δια να αντικρούσω τας συκοφαντίας, που της εφόρτωσαν. Αυτό θα γίνη όταν ανακτήσω την ελευθερίαν, που μας την εστέρησαν αυθαιρέτως. Τώρα επαναλαμβάνω απλώς, με απόλυτον πεποίθησιν ότι, ασχέτως του τι "εψηφίσθη" κατόπιν, η Επανάστασις αποτελούσε ιστορικήν αναγκαιότητα. Η δημοκρατία είχεν αποπνιγεί τότε από τας αναθυμιάσεις ενός διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι οι εκπρόσωποί του. Όλοι οι πολιτικοί θεσμοί είχαν χρεωκοπήσει.
Απεβλέπαμεν εις μιαν νέαν δημοκρατίαν με αναμορφωμένην την πολιτική ζωήν και με αποδοτικόν κρατικόν μηχανισμόν. Σκοπός μας ήτο να παραδώσωμεν την εξουσίαν εις τον λαόν το ταχύτερον, με αδιαβλήτους εκλογάς, αφού κτίσωμεν ένα κράτος δίκαιον, ισχυρόν και ελεύθερον, που να εξασφαλίζη εις όλους τους πολίτας την ευημερίαν και να τους οπλίζη με αισιοδοξίαν δια το προσωπικόν τους μέλλον και δια το μέλλον του Έθνους. Εκάμαμεν ότι ήτο δυνατόν προς την κατεύθυνσιν αυτήν και όσα έγιναν, αποτελούν σταθμόν εις την ελληνικήν ιστορίαν.
Τότε επραγματοποιήθηκε η ανεπανάληπτη οικονομική ανάπτυξις, εξεπονήθη ένα Σύνταγμα δημοκρατικής πολιτείας, που εδιδάσκετο με συνέπειαν εις τα σχολεία και εδραστηριοποιήθη ο κρατικός μηχανισμός. Δεν εκυβερνήσαμεν ως κόμμα και δεν επιδιώξαμεν να οργανώσωμεν κομματικώς την νεολαία, διότι αυτό είναι γνήσιον χαρακτηριστικόν του ολοκληρωτισμού. Δεν έλειψαν βέβαια και τα σφάλματα. Πολύ περισσότερα, όμως, είναι τα επιτεύγματα μας και τα εχάρηκεν ο ελληνικός λαός, που όχι μόνον αποδέχθηκε με ανακούφισιν, εις την μεγάλην πλειοψηφίαν του την Επανάστασιν, αλλά και της συμπαραστάθηκε. Αντίστασις κατά του καθεστώτος δεν υπήρξεν αξία λόγου. Υπήρξεν απλώς αντιπολίτευσις, που δεν λείπει ποτέ.
Μόνιμη πρόθεσις μας ήτο το πέρασμα εις την ομαλότητα και θα επραγματοποιείτο και αυτό, αν δεν μας ανέκοπταν αι εσωτερικαί αντινομίαι του καθεστώτος, ο αρνητισμός του πολιτικού κόσμου και τα αφανή αλλά εκρηκτικά συμφέροντα. Όταν τελικώς εσχηματίσθηκε πολιτική κυβέρνησις, συνασπίσθηκαν όλοι δια να ματαιώσουν την ομαλή μετάβασιν της εξουσίας εις τον λαόν με τιμίας εκλογάς.
Από τον Οκτώβριον του 1974 είμεθα δεσμώται, οι συνεργάται μου και εγώ. Και παραμένομεν δεσμώται. Δεν μας έκλεισαν εις τας φυλακάς το Δίκαιον και ο Νόμος. Την ελευθερίαν μας την εστραγγάλισεν η ωμή σκοπιμότης, διά να ημπορούν να μας συκοφαντούν χωρίς αντίλογον και να παραπλανούν την κοινήν γνώμην χωρίς έλεγχον. Οι δεσμοφύλακες μας τρέμουν την ελευθέραν κρίσιν του λαού, που είναι ο υπέρτατος δικαστής.
Κατά το διάστημα αυτό, τα πράγματα της πατρίδος μας παρουσίασαν σταθερά χειροτέρευσιν, που τώρα πλέον έχει κορυφωθεί. Είμεθα διεθνώς απομονωμένοι και αγκαλιάζουμε υστερικά και με ιδιαιτέραν προτίμησιν, τάσεις και έθνη που τίποτε δεν ημπορούν να μας προσφέρουν. Η εδαφική μας ακεραιότητα δεν έχει καμμίαν ενθαρρυντικήν διασφάλισιν. Το αντιαμερικανικόν και αντιδυτικόν πνεύμα καλλιεργείται επίσημα, με μοιραίον αποτέλεσμα την αποθράσυνσιν των Τούρκων, διότι αυξάνει το ειδικόν βάρος των από την ιδικήν μας μωρίαν.
Ακόμη χειρότερα είναι η εσωτερική κατάστασις. Εις τον οικονομικόν τομέα η ύφεσις, ο πληθωρισμός, η ανεργία, η ακρίβεια, ο φορομπηχτισμός, έχουν γονατίσει τας μεγάλας λαϊκάς μάζας. Το κράτος ενώ διογκώνεται συνεχώς, παρέλυσε. Διότι οργιάζουν με τας αυθαιρεσίας των, με την χυδαιότητά των, με τα ρουσφέτια των, με την τεμπελιά των και με την ανικανότητα των οι κομματικοί τραμπούκοι, που παριστάνουν την "λαϊκή συμμετοχή στην εξουσία".
Η παιδεία και των τριών βαθμίδων έχει υποστεί χαώδη υποβάθμιση. Η εκκλησία δέχεται λυσσώδεις επιθέσεις από παντού. Θεμελιώδεις θεσμοί όπως η οικογένεια, έχουν αποσαθρωθεί. Η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός εις την κοινωνική συμβίωσιν εξαφανίσθηκαν. Οι νέοι θύματα εγκληματικού αποπροσανατολισμού, χάνουν την πίστη των προς ζωτικά ιδανικά.
Από ιδεολογικήν άποψιν, η Ελλάς έχει παραδοθεί ανυπεράσπιστη εις το έλεος μιας μαρξιστικής εισβολής. Τα κρατικά μέσα ενημερώσεως, τα σχολεία, η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή δεσπόζονται και αστυνομεύονται από τον άξεστον κομμουνισμόν, που παραποιεί ανενόχλητος την ιστορίαν, αποβλακώνει ψυχικώς την νεολαίαν, προσπαθεί να υποκαταστήση τον πατριωτισμόν με την δουλικήν αφοσίωσιν εις τας επιταγάς ξένων, και εκβιάζει όλους τους δειλούς και τους αδυνάτους. Η Πατρίς μας, εθνικώς απονευρωμένη, προπαρασκευάζεται διά να γίνη δούλη.
Είναι τεράστιαι αι ευθύναι της πολιτικής ηγεσίας διά το κατάντημα αυτό. Με την μεταπολίτευσιν απεκατεστάθη ρητορικώς η δημοκρατία, αλλά εφαλκιδεύθησαν πρακτικώς όλοι οι βασικοί θεσμοί της. Εκείνοι που διεχειρίσθησαν τα κοινά, εξήγγειλαν την λήθην, δεν ελησμόνησαν όμως την εκδίκησιν. Έτσι, εκαρπώθησαν την λήθην εγκληματίαι, που υψώθηκαν εις τιμητάς και εδιώχθησαν πατριώται, που εχαρακτηρίσθησαν εγκληματίαι. Ενώ ήτο αναγαία η εθνική ενότης, ετέθησαν αστόχως τα θεμέλια ενός ολέθριου διχασμού των εθνικών δυνάμεων, που δεν αμβλύνεται με την πάροδον του χρόνου.
Αι κυβερνήσεις της "Νέας Δημοκρατίας" με την κοινωνικήν και την εθνικήν τύφλωσίν των, εξήρθρωσαν την οικονομίαν, εξεχαρβάλωσαν την διοίκησιν, διέφθειραν τους χαρακτήρας, διέλυσαν την παιδείαν και κατέστρεψαν την κοινωνικήν γαλήνην. Μέτρα δήθεν προοδευτικά, που ωφείλοντο εις την αγωνιώδη προσπάθειαν των κυβερνώντων να λησμονηθή το αμαρτωλόν παρελθόν των, απεδείχθησαν ολέθρια δια την χώραν, διότι εχρησίμευσαν ώς "προηγούμενον" εις την ασύδοτον αριστεράν επιδρομήν μετά την 18.10.1981.
Μέσα εις αυτάς τας κρισίμους συνθήκας κατεβαίνει εις τον πολιτικόν στίβον ως κόμμα, η ΕΠΕΝ. Χαιρετίζω την εμφάνισίν της με συγκίνησιν και καλώ όλους όσους ανησυχούν εις τας γραμμάς της, ανεξαρτήτως των διαφορών του παρελθόντος. Η 21η Απριλίου εξεπλήρωσεν την αποστολήν της. Τώρα η ιστορία προσκαλεί την μεγάλην παράταξιν του εθνικού πατριωτισμού να συνασπισθή δημοκρατικώς, να γίνη μαχομένη πλειοψηφία, αφού επί τόσα χρόνια εκρατήθη σιωπηλή, υπό της "Νέας Δημοκρατίας" και να αποτρέψη την υποδούλωσιν της Ελλάδος εις το μαρξιστικόν πέλμα.
Το κλίμα που εκαλλιεργήθη και επικράτησε μετά την μεταπολίτευσιν, ήτο καταθλιπτικόν. Μέσα εις αυτό ο ελληνικός λαός δεν ημπορούσε να κρίνη ψύχραιμα τα προβλήματα που απασχολούσαν την χώραν και να απαντήση ανεπηρέαστα εις το πολιτειακόν ερώτημα που του ετέθη. Δι αυτό και επιβάλλεται η επανεξέτασις και αναθεώρησις και θεμελιωδών ακόμη συνταγματικών διατάξεων.
Η Ελλάς εξακολουθεί να φέρη στίγματα πολιτικής υπαναπτύξεως, τα οποία προ πολλού έχουν εξαφανιστεί εις όλας τας προηγμένας χώρας της Δύσεως. Το ισχύον Σύνταγμα δεν εφρόντισε να εξυγιανθή η πολιτική μας ζωή. Τα κόμματα λειτουργούν ως τσιφλίκια των αρχηγών τους. Εκλογικόν σύστημα μόνιμον, δεν υπάρχει, αλλά κάθε φορά προσαρμόζεται με κυνισμόν και χυδαιότητα εις τα μέτρα του κόμματος που ασκεί την εξουσίαν. Οι πόροι των κομμάτων, μυστηριώδεις κατά κανόνα, δεν υπόκεινται εις κανέναν έλεγχον. Και πάντοτε ακούονται οργισμένοι υπαινιγμοί δια οικονομικά σκάνδαλα και ατασθαλίας διαφόρων εκπροσώπων της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας και διευθυντών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, διότι το διαβόητον "πόθεν έσχες" εφαρμόζεται κωμικώς.
Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να αποβλέπη κυρίως εις την κατοχύρωσιν της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας από κάθε απειλή. Δι’ αυτό είναι απαραίτητη η συνεργασία με την Δύσιν, η πίστις εις τας συμμαχίας μας και η διατήρησις φιλικών σχέσεων με όλους. Το πρόβλημα της Κύπρου, που αφέθηκε να χρονίση και να επιδεινωθή με την τουρκικήν αρπακτικότητα, πρέπει να λυθή σύμφωνα με τας αποφάσεις του ΟΗΕ. Και ο "Φάκελλός" του, που διατηρείται κλειστός, διότι οι ένοχοι φοβούνται την αλήθειαν, πρέπει να ανοιχθή. Το άνοιγμά του είναι εθνική ανάγκη.
Η Ελλάς αντιμετωπίζει τώρα οξύ πρόβλημα ηθικής και υλικής ανακάμψεως, έπειτα από ολόκληρη δεκαετία φθοράς των πάντων. Η παιδεία πρέπει να ανακτήση τα ιδανικά της και την ικανότητα να προετοιμάζη τους νέους διά την ομαλήν και δημιουργικήν ένταξιν εις μιαν υγιή κοινωνίαν. Η δημόσια διοίκησις, που παρέλυσε από την επιδρομήν των κομματικών πρακτόρων, είναι ανάγκη να καταστή εκ νέου αποτελεσματική και υπεύθυνος. Και είναι γενική η πεποίθησις ότι ο τύπος νοσεί και χρειάζεται εξυγίανσιν. Η οικονομική ανάκαμψις, αφ' ετέρου και η ανακούφισις του λαού από τις μάστιγες του πληθωρισμού και της ανεργίας, που αυτόν κυρίως πλήττουν, μόνον με την απελευθέρωσιν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ημπορεί να επιτευχθή. Η κοινωνική δικαιοσύνη δεν πραγματοπιείται με την γενικήν εκπτώχευσιν και την τερατώδη γιγαντοποίησιν του κομματικού κράτους.
Έχουν υποστεί πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια αυτοί που διασφάλισαν την ελευθέραν ύπαρξιν της Ελλάδος. Δεν κατέχονται εν τούτοις από πνεύμα αντεκδικήσεως, μίσους ή εχθρότητας προς οποιονδήποτε. Εκείνο που πρυτανεύει εις την ψυχήν των, που πληρούται από την υπερηφάνειαν του εθνικού αγωνιστού, είναι η σωτηρία της Πατρίδος, που βλέπουν πόσον και διατί κινδυνεύει. Αυτών η συσπείρωσις και η δημιουργική συνεργασία χρειάζεται σήμερα εις τας τάξεις της ΕΠΕΝ.
Η λήθη του οδυνηρού παρελθόντος είναι αναμφισβήτητα απαραίτητη. Δεν ημπορεί όμως να έχη ως αποτέλεσμα την παραχάραξιν της ιστορικής αλήθειας, που επιχειρείται αναισχύντως, ούτε να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία διά να μεταμφιεσθούν οι ένοχοι εις ασυδότους κριτάς και διά να προβάλωνται ως ηρωικοί άθλοι τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Είμεθα υπεύθυνοι απέναντι των νέων, όχι μόνον διά το μέλλον των, που σήμερα διαγράφεται τόσο δύσκολον, αλλά και διά την εκ μέρους των αληθινήν γνώσιν και αντικειμενικήν εκτίμησιν του παρελθόντος.
Απευθύνομαι σήμερα προς όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνας, που ανησυχούν διά τους συσσωρευμένους κινδύνους του Έθνους. Δεν κατέχομαι από προσωπικήν πικρίαν δι' όσα υπέστην μαζί με τους συνεργάτας μου. Εις την ψυχήν μου επικρατεί η άσβεστος πίστις διά την ανάγκην του αγώνος και η ακλόνητος βεβαιότης διά την επιτυχίαν του. Την πίστιν αυτήν και την αγωνιστικότητα δια το μέλλον της πατρίδος, χάριν της οποίας εριψοκινδύνευσα πάντα την ζωήν μου εις τα πεδία των μαχών, κανένα δεσμωτήριον και καμμία νομική επινόησις δεν θα ημπορέσουν να την δαμάσουν.
Έλληνες πολίται,
Ενταχθείτε εις τας γραμμάς της ΕΠΕΝ, με ζήλον, με αποφασιστικότητα και με την εθνικήν έξαρσιν, που πάντοτε προκαλούν εις την ψυχήν της φυλής αι κρίσιμαι περιστάσεις. Ας πρυτανεύση και τώρα το δημιουργικόν πνεύμα της συνεργασίας και εν όψει του ιερού καθήκοντος, ας παραμερισθούν αι παραλυτικαί προσωπικαί φιλοδοξίαι.
Η τελική νίκη θα είναι του Έθνους.
Γεώργιος Χ. Παπαδόπουλος
Ιανουάριος 1984
Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ "ΔΙΚΗ" ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Την 26ην Ιουλίου 1974 δημοσιεύεται το υπ’ αριθμόν 519 Προεδρικόν Διάταγμα Γενικής Αμνηστείας, εις ό ορίζεται ότι:
Αμνηστεύονται τα καθ’ οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα, τα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα υπό των διατάξεων του Ποινικού Κώδικος, του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος κ.λπ. και αυτόθι αναφερομένων νόμων, ως επίσης και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ’ όσον ταύτα έχουν σχέσιν προς την κατάστασιν την δημιουργηθείσαν από της 21/4/1967. Ομοίως αμνηστεύονται τα αυτά ως άνω εγκλήματα, τελεσθέντα προ της 21/4/1967 και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ’ όσον οπωσδήποτε απέβλεπον προς την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως.
Την 9ην Σεπτεμβρίου 1974 ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος καταθέτει μήνυσιν κατά 15 Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, παρέχων ούτω την νομικήν αφορμήν διά την έναρξιν των διώξεων κατά των Ελλήνων Αξιωματικών και ιδιαιτέρως του Εθνάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Την 24ην Σεπτεμβρίου 1974, ο Υποστράτηγος Χωροφυλακής Νικόλαος Πορικός, ως απεσταλμένος του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως κ. Σόλωνος Γκίκα, επισκέπτεται τον Εθνάρχην και ανακοινοί εις αυτόν ότι προσέρχεται κατ’ εντολήν της Κυβερνήσεως, ίνα του καταστήση γνωστήν την επιθυμίαν του Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, όπως απόσχη πάσης δηλώσεως εν όψει των επικειμένων εκλογών (Σ.Σ.: της 17.11.1974), μη συμμετάσχη δε εις αυτάς.
Η ιστορική απάντησις του Εθνάρχου «Θα κάμω ό,τι η συνείδησίς μου μού επιβάλη, διά το καλόν της Πατρίδος μου», έχει ως αποτέλεσμα την σύλληψίν του ομού μετά των Πρωτεργατών Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννη Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη, με εντολήν του τότε Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, άνευ εκδόσεως εισαγγελικής παραγγελίας ή δικαστικής αποφάσεως.
Την 3ην Οκτωβρίου 1974 εκδίδεται Συντακτική Πράξις, δι’ ερμηνευτικής παρεμβλήτου διατάξεως της οποίας εξαιρούνται της αμνηστίας οι Πρωτεργάται της Επαναστάσεως, οι ακολούθως παραπεμφθέντες και δικασθέντες.
Την 23ην Οκτωβρίου 1974 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκτοπίζεται μετά των Πρωτεργατών της Επαναστάσεως Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννου Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη εις την νήσον Κέαν.
Την 5ην Νοεμβρίου 1974 ασκείται δίωξις υπό του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Μενελάου Κουτσάκου, εναντίον των Επαναστατών και των συνεργατών των, επι τη βάσει των κατατεθέντων μηνύσεων των δικηγόρων Αλ. Λυκουρέζου, Δημ. Χαρισιάδη και της "Ενώσεως Δημοκρατικών Δικηγόρων".
Την 29ην Δεκεμβρίου 1974 ο ανακριτής Γ. Βολτής απαγγέλει τας κατηγορίας της στάσεως, εσχάτης προδοσίας και προπαρασκευαστικών ενεργειών εσχάτης προδοσίας, κατά του Εθνάρχου και των μετ’ αυτού τεσσάρων εκτοπισμένων εις την νήσον Κέαν.
Την 18ην Ιανουαρίου 1975, διά του περιφήμου "Δ΄ Ψηφίσματος" της Βουλής, καθορίζεται αυθαιρέτως η μορφή του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967 ως "πραξικόπημα" καίτοι από της 24.09.1968 το Συμβούλιον της Επικρατείας είχεν ήδη εγκύρως αποφανθεί ότι επρόκειτο περί Επαναστάσεως.
Το Συμβούλιον της Επικρατείας, υπό την προεδρίαν του μετά την αποχώρησιν της Επαναστάσεως Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινοπούλου, εδέχθη διά των υπ’ αριθμ. 2468/1968 και 503/1969 αποφάσεών του, ότι «... η παρούσα Κυβέρνησις διωρίσθη από τον κατά το Σύνταγμα Ανώτατον Άρχοντα και ωρκίσθη ενώπιόν του προσλαβούσα τον τύπον συνταγματικώς νομίμου Κυβερνήσεως, ίδρυσε νέαν νομιμότητα και δι’ αυτής ετέθη η Χώρα υπό καθεστώς Κράτους νόμου δικαίου ...».
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΔΙΑΤΙ; ΠΟΙΟΙ; ΠΩΣ;
Αθήνα 1999, σελ. 225,
Εκδόσεις ΒΙΟΒΙΛ
Ήτο τόσον κατάφωρος η παραβίασις πάσης αρχής Δικαίου, ώστε και αυτός ο πρόεδρος της "ΕΔΑ" ("Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά") Ηλίας Ηλιού, κατά την σχετικήν συζήτησιν εις την Βουλήν ανεφώνησεν:
«... Ωραία, δεν είναι επανάστασις, είναι πραξικόπημα. Μας ανησυχεί όμως κάτι άλλο. Ημνηστεύθη! Είτε ημνηστεύθη το 1973 από την ιδίαν την πραξικοπηματικήν Κυβέρνησιν... ή από την αμνηστίαν, την αναπόφευκτον πρέπει να πούμε αμνηστίαν της 26.07.1974, μετά την αποχώρησιν των πραξικοπηματιών. Αλλά, αφού αμνηστεύθηκε, είναι δυνατόν να δοθή ερμηνευτική έννοια και επομένως αναδρομή ισχύος εις τον κανόνα του άρθρου 5; Είναι αμφίβολον. Ερμηνευτικός νόμος είναι εκείνος, ο οποίος πράγματι ερμηνεύει κάτι το ασαφές και όχι το σαφές ...».
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΔΙΑΤΙ; ΠΟΙΟΙ; ΠΩΣ;
Αθήνα 1999, σελ. 224,
Εκδόσεις ΒΙΟΒΙΛ
και
ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο Μεγάλος Επαναστάτης
Αθήνα χ.χ. (Σ.Σ.: 2000), σελ. 251
Εκδόσεις Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλου
Τοιουτοτρόπως παρεκάμφθη το διεθνώς παραδεκτόν, ότι Επανάστασις επικρατήσασα δημιουργεί Δίκαιον, και της πράξεως χαρακτηρισθείσης αναδρομικώς ως "έγκλημα εσχάτης προδοσίας", παρεπέμφθησαν εις δίκην.
Την 20ην Ιανουαρίου 1975 συλλαμβάνεται επισήμως, ως και οι μετ’ αυτού τέσσαρες εκτοπισμένοι, επί εσχάτη προδοσία, και μεταφέρεται εις τορπιλλάκατον του Πολεμικού Ναυτικού όπου και διανυκτερεύει. Την επομένην μετάγεται (μετά των προαναφερθέντων) εκ της νήσου Κέας εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, όπου και προφυλακίζεται εν αναμονή της προσαγωγής του ενώπιον του "Ειδικού Δικαστηρίου".
Την 24ην Φεβρουαρίου 1975, σκηνοθετείται και "αποκαλύπτεται" δήθεν απόπειρα "πραξικοπήματος" (του αποκληθέντος "της πυτζάμας"), αφορμής δε δοθείσης διώκονται 275 εθνικόφρονες αξιωματικοί εκ του Στρατεύματος.
Την 22αν Μαϊου 1975 δημοσιεύεται το υπ’ αριθμ. 414/75 βούλευμα του πενταμελούς Συμβουλίου Εφετών, δι’ ου παραπέμπεται εις δίκην μετά των πρωτεργατών της Επαναστάσεως με τας κατηγορίας της "εσχάτης προδοσίας" και της "στάσεως".
Την 2αν Ιουλίου 1975 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απορρίπτει, διά της υπ' αριθμόν 683 Αποφάσεώς της, την ασκηθείσαν κατά του ως άνω 414/1975 βουλεύματος αναίρεσιν, την υπό του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ετέρων 13 κατηγορουμένων πρωτεργατών υποβληθείσαν.
Πλην του Εθνάρχου, αναίρεσιν κατά του προειρηθέντος 414/1975 βουλεύματος, ήσκησαν και οι: Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Γεώργιος Ζωιτάκης, Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, Ιωάννης Λαδάς, Κωνσταντίνος Καρύδας, Αντώνιος Λέκκας, Νικόλαος Ντερτιλής, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος και Ευάγγελος Τσάκας.
Την αυτήν ημέραν (02.07.1975) η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφαίνεται, διά της υπ' αριθμόν 684 Αποφάσεώς της, ότι το δήθεν "αδίκημα της εσχάτης προδοσίας" όσων συνέπραξαν εις την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, ήτο "στιγμιαίον". Ως εκ τούτου απαλάσσονται πάσης ευθύνης πάντες οι μετά της Επαναστάσεως συνεργασθέντες μετά την επικράτησιν αυτής.
Την Δευτέραν 28η Ιουλίου 1975 άρχεται ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών η "δίκη" των Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, κατά την οποίαν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συγκατηγορούμενοί του αρνούνται υπεράσπισιν, αρνούμενοι ομοίως και να απολογηθούν.
Πρόεδρος του Εφετείου έχει ορισθεί ο Ιωάννης Ντεγιάννης (Σ.Σ.: μετέπειτα βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.....), Εισαγγελείς οι Σπυρίδων Κανίνιας και Κωνσταντίνος Σταμάτης, Μέλη του δικαστηρίου οι Ιωάννης Γρίβας, Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος, Παναγιώτης Λογοθέτης και Γεώργιος Πλαγιαννάκος, αναπληρωματικά δε οι Ηλίας Γιαννόπουλος και Δημήτριος Τζούμας.
Λαμβάνων τον λόγον ο Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, δηλοί ότι αναλαμβάνει πλήρως τας ευθύνας διά την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, μη αποδεχόμενος δε τας κατηγορίας γνωστοποιεί ότι αναμένει απλώς την έκδοσιν της αποφάσεως του "Δικαστηρίου". Εις αναλόγους δηλώσεις περί αναλήψεως των ευθυνών, προβαίνουν ακολούθως και οι Στυλιανός Παττακός και Νικόλαος Μακαρέζος.
Ευθύς από της ενάρξεως της "δίκης" αποχωρούν οι συνήγοροί των, καταγγέλοντες ταύτην ως παρωδίαν καθότι συνεκλήθη επί τη βάσει του προειρηθέντος Δ΄ Ψηφίσματος. Καλούμενος τελικώς όπως απολογηθή, ο Εθνάρχης, εις επίγνωσιν ών του Ιστορικού Μεγαλείου του, δηλοί: «Θα δώσω Λόγον έναντι της Ιστορίας και του Ελληνικού Λαού».
Την 23ην Αυγούστου 1975 εκδίδεται η υπ' αριθμόν 477 "απόφασις" του "Ειδικού Δικαστηρίου" δι' ης καταδικάζονται 18 κατηγορούμενοι. Περιληπτικώς αναφέρονται αι επιβληθείσαι ποιναί:
Γεώργιος Παπαδόπουλος εις θάνατον
Στυλιανός Παττακός εις θάνατον
Νικόλαος Μακαρέζος εις θάνατον
Γρηγόριος Σπαντιδάκης εις ισόβιον κάθειρξιν
Γεώργιος Ζωιτάκης εις ισόβιον κάθειρξιν
Οδυσσεύς Αγγελής εις 20ετήν κάθειρξιν
Αλέξανδρος Χατζηπέτρος * (ηθωώθη)
Ιωάννης Λαδάς εις ισόβιον κάθειρξιν
Πέτρος Κωτσέλης * (ερήμην)
Νικόλαος Γκαντώνας * (κατεδικάσθη)
Κωνσταντίνος Καρύδας * (ηθωώθη)
Κωνσταντίνος Ασλανίδης * (ερήμην)
Αντώνιος Λέκκας εις ισόβιον κάθειρξιν
Νικόλαος Ντερτιλής *
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος εις ισόβιον κάθειρξιν
Μιχαήλ Ρουφογάλης εις ισόβιον κάθειρξιν
Δημήτριος Σταματελόπουλος *
Δημήτριος Ιωαννίδης εις ισόβιον κάθειρξιν
Στέφανος Καραμπέρης * (κατεδικάσθη)
Μιχαήλ Μπαλόπουλος εις ισόβιον κάθειρξιν
Γεώργιος Κωνσταντόπουλος *
Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος *
Ιωάννης Παλαιολόγος * (ερήμην)
Ευάγγελος Τσάκας *
* και εκ των λοιπών, έξι μεν εις ποινάς από 20ετούς καθείρξεως μέχρι 5ετούς φυλακίσεως, έξι δε ηθωώθησαν.
Λόγω του παρανόμου της "δίκης" και της αντισυνταγματικότητος των ποινών, άπασαι αι θανατικαί ποιναί μετατρέπονται, με πρωτοβουλίαν της κυβερνήσεως, αυθημερόν μεν λεκτικώς, μετά παρέλευσιν δε τριετίας αυτεπαγγέλτως και νομικώς (ως μη εκτελεσθείσαι), εις ισοβίους καθείρξεις.
«Διότι το δικαστήριο αυτό, βάσει του Δ΄ Ψηφίσματος, που το ώρισε να δικάσει τα πολιτικά αδικήματα, δεν είχε δικαιοδοσία να επιβάλει ποινή θανάτου, διότι στα πολιτικά αδικήματα εκ του Συντάγματος δεν επιβάλλεται ποινή θανάτου».
Χρήστος Καθάρειος, Αρεοπαγίτης ε.τ.
ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Αθήνα 1998, σελ. 582,
Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος
Την 29ην Αυγούστου 1975 ο Κ. Καραμανλής διαβεβαιοί εις ομιλίαν του ότι: «Όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά».
Ο δις παρασχών Γενικήν Αμνηστίαν Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, εξέτισεν αυτά μέχρις της εις Κύριον αναλήψεώς του...
ΚΑΙ ΓΑΡ ΟΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΣ
ΚΡΕΙΤΤΩΝ ΕΙΜΙ ΤΩΝ ΑΝΑΙΡΟΥΝΤΩΝ
Την 16ην Οκτωβρίου 1975 ο Κ. Καραμανλής ενώπιον της Βουλής επαίρεται εκουσίως, ομολογών ακουσίως, ότι:
Τας ποινικάς κυρώσεις η Κυβέρνησις ενεπιστεύθη, όπως επεβάλετο, εις την Δικαιοσύνην, αφού προηγουμένως την διευκόλυνεν εις τον έργον της με συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα, όπως η γνωστή Συντακτική Πράξη και το γνωστόν Ψήφισμα. Και δεν πρέπει να πλανώμεθα. Εάν δεν είχον γίνει αυτά, αυτήν την στιγμήν ουδείς θα ήτο δυνατόν να δικάζεται και ουδείς θα ευρίσκετο εις την φυλακήν.
Επίσημα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων,
Συνεδρίασις της 16.10.1975, σελ. 113.
Επτά έτη αργότερον διά της υπ’ αριθμόν 672/1982 Αποφάσεως της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, αναγνωρίζεται ομοφώνως ότι:
«Η χορηγηθείσα αμνηστεία ενεργεί αυτοδικαίως και αυτομάτως και (...) αποτελεί κατά την καθιερωμένην έννοιαν οριστικήν αναστολήν μετά αναδρομικής δυνάμεως της εφαρμογής του ποινικού νόμου, καθ’ όσον αφορά εις τας υπ’ αυτής οριζομένας αξιοποίνους πράξεις, των οποίων αίρει το αξιόποινον εκμηδενίζουσα ούτω το πραχθέν έγκλημα, όπερ θεωρείται ως μηδέποτε πραχθέν».
Χρήστος Καθάρειος, Αρεοπαγίτης ε.τ.
ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Αθήνα 1998, σελ. 579-580,
Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος
ΤΩ ΕΘΝΑΡΧΗ ΓΕΩΡΓΙΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΩ
Του Γιώργη Παπαδόπουλου
Απ’ το Λιοχώρι του Μωριά κι απ’ τη Γραβιά ’ν’ αντάμα,
κι απ’ την Αγιά Παρασκευή, του Ρέθεμνου της Κρήτης,
τρείς αετοί φτερούγησαν, τρείς αετοί πετάξαν.
Γιώργη το’ λέν τον Αρχηγό, του Χρίστου, της Χρυσούλας,
του Παπαδόπουλου το γυιό, το καστροπολεμίτη.
Σαν έσμιξε με Παττακό, μαζύ με Μακαρέζο,
«Στέλιο, Νικόλα,» τους καλεί, όρκο βαρύ να βάλουν:
«Άντρες! Γιά Ελλάδα Ελεύθερη, γιά Πίστη, για Θρησκεία,
Ψυχή και Αίμα και Καρδιά, και πάλι λίγα είναι».
Ξημέρωμα Παρασκευής, τ’ Απρίλη Εικοσιμία,
Χίλια εννιακόσια εξήντα επτά, Ημέρα Σωτηρίας,
κινούν για Επανάσταση, να σώσουν τη Πατρίδα.
Σμίξαν οι τρείς οι αετοί, κι ενώσαν τα φτερά τους,
κι ο Φοίνικας στον Ουρανό, αγκάλιασε τη χώρα,
γιά έξη χρόνια λαμπερά, γιά έξι προκομένα,
ώσπου ’ν’ ο τρισκατάρατος, ο αιώνιος Εφιάλτης,
ύπουλα τον σαϊτεψε, κι εψυχολάβωσέ τον.
Πέσαν τα όρνια πάνω του, τον Σταυραητό εδέσαν,
γιά χρόνους εικοσ’ τέσσερους σε φυλακή τον κλείσαν.
Μα ’κείνος ’στάθη Αλύγιστος, Λεβέντης, Πατριώτης,
λόγο κακό δεν έβγαλε, δεν τους ξεσυνερίστη,
με της Πατρίδας το καϋμό, Αδούλωτος ’κοιμήθη.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΣΒΕΣΤΟΝ ΚΛΕΟΣ
ΟΙΔΕ ΦΙΛΗ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΙ ΘΕΝΤΕΣ
ΚΥΑΝΕΟΝ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΜΦΕΒΑΛΟΝΤΟ ΝΕΦΟΥΣ
ΟΥΔΕ ΤΕΘΝΑΣΙ ΘΑΝΟΝΤΕΣ
ΕΠΕΙ ΣΦ’ ΑΡΕΤΗ ΚΑΘ’ ΥΠΕΡΘΕΝ
ΚΥΔΑΙΝΟΥΣ’ ΑΝΑΓΕΙ ΔΩΜΑΤΟΣ ΕΞ ΑΙΔΕΩ
Την 8ην Αυγούστου 1996, ο αρχηγός της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετεφέρθη εκ των φυλακών Κορυδαλλού κατ’ αρχάς εις το Κρατικόν ακολούθως δε εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον Αθηνών, πάσχων από ανίατον μυασθένειαν του νευρικού συστήματος. Μετά 1054 ημέρας πάλης του νέου Διγενή με την Αδικίαν, την Αγνωμοσύνην και τον Θάνατον, το σεπτό σκήνωμα απελευθέρωσε την 27ην Ιουνίου 1999 και ώραν 11:48, την Αιώνιον Ψυχήν και το Πνεύμα του Εθνάρχου, και τα παρέδωσε εις τον Δημιουργόν και την Ιστορίαν.
Η κατάστασις της υγείας του είχεν ήδη επιδεινωθεί, λόγω ενδονοσοκομειακής λοιμώξεως (πυώδους πνευμονίας), από της 20.06.1999, και παρά τας προσπαθείας των ιατρών η μοίρα του ήτο προδιαγεγραμμένη. Και όμως η Δρύς της Επαναστάσεως ουδέποτε εβαρυγκόμησε, ουδέποτε εζήτησε τι, ουδέποτε εκάλεσε εις βοήθειαν. Εδέχετο όλας τας περιποιήσεις με χαμόγελο, καλωσύνην και Ιώβειον υπομονήν. Κατά τα τρία τελευταία μαρτυρικά έτη της νοσηλείας του ως αληθινός στρατιώτης και μαχητής, όπως υπήρξεν εις όλην του την ζωήν, επάλευσεν αγογγύστως την υστάτην μάχην.
Κατά τας τελευταίας στιγμάς παρίσταντο εις το προσκέφαλον του Μεγάλου Ηγέτου, η πρώτη του σύζυγος Νίκη, αι θυγατέραι του Χρυσούλα και Μάχη, ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης, ο πρώην Δήμαρχος Πετρουπόλεως κ. Γεώργιος Στρατογιαννάκος, ο κ. Γεώργιος Καματερός και ορισμένοι άλλοι συγγενείς του. Τον θάνατον του Μεγάλου Έλληνος ανεκοίνωσεν εις τους συγγενείς του ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης. Ο υιός του Χρίστος, όστις διαμένει μονίμως εις ΗΠΑ, ειδοποιήθη και ανεχώρησε ευσπεσμένως προκειμένου να παραστεί εις την εξόδιον ακολουθίαν του πατρός του.
Περί ώραν 12:15 το σκήνωμα του Αρχηγού της Επαναστάσεως μετεφέρθη από την Εντατικήν εις τον Νεκροθάλαμον του Λαϊκού Νοσοκομείου και από εκεί εις αυτόν του Κοιμητηρίου Δήμου Ζωγράφου. Ήτο τόση η οργή της "δημοκρατίας" κατά του συγχωρήσαντος τον παρολίγον φονέαν του, ώστε οι τελευταίοι δύο φρουροί αστυφύλακές του, ακολουθούσαν από την Εντατικήν πίσω από το νοσοκομειακό καροτσάκι που μετέφερε τον Αείμνηστον. Οποία συμπεριφορά προς το Ανάστημα του Ανδρός, που ουδέποτε εζήτησε χάριν ή έστω το ευεργέτημα της κατ’ οίκον νοσηλείας! Ως να μην έφθανε δε αυτό, αφίχθη περί ώραν 12:38 και ο Διοικητής του ΙΔ΄ Αστυνομικού Τμήματος Αμπελοκήπων, κατόπιν εντολής του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως (Χρυσοχοϊδη), διά να λάβη όμως την περήφανον απάντησιν του κ. Στρατογιαννάκου "Πέστε στον Υπουργό να μην ανησυχεί. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είναι πιά εδώ. Πήγε να κάνη Επανάσταση στον Ουρανό!"
Μετά από απόφασιν των συγγενών του μεταστάντος, η κηδεία του ορίσθη διά την 17:00 της Τετάρτης 30ης Ιουνίου 1999, εις το Α΄ Νεκροταφείον Αθηνών όπου και παρεχωρήθη τάφος από την οικογένειαν Λεοντοπούλου. Εκεί επραγματοποιήθη και το ύστατον Λαϊκόν Προσκύνημα, αφού δεν επετράπη από τους "δημοκράτας" η χρήσις εταίρου χώρου πλέον αρμόζοντος προς τα Αξιώματα και το Μεγαλείον του Εκλιπόντος.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Δημοσιευθείσαι εις την εφημερίδαν "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ", φύλλον της 28.06.1999, σελ. 7
Στυλιανός Παττακός,
Αντιπρόεδρος των Κυβερνήσεων της Επαναστάσεως.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος απετέλεσε φαινόμενον ζωής, αντοχής και υπερηφανείας. Ήτο γενναίος άνδρας, έντιμος και περιφρόνησε πάσαν πρότασιν απελευθερώσεως. Ηρνήθη να ζητήσει μεταφορά του στο σπίτι του, ακόμη και όταν εκινδύνευε να αποθάνει εις την Εντατική, όπου παρέμεινε υπερήφανος επί σχεδόν 3 έτη. Έμεινε πιστός εις το Δόγμα της Επαναστάσεως, κυρίως του Νέστορος της Επαναστάσεως Στρατηγού των στρατηγών Οδυσσέως Αγγελή, το οποίον έλεγε ότι δεν είναι η Υγεία το μόνον Αγαθόν. Για τον τίμιο και λεβέντη άνθρωπο, αγαθόν αποτελεί η αξιοπρέπεια. Και αυτό το Δόγμα ετήρησε ο Παπαδόπουλος. Επροτίμησε να αποθάνει όρθιος, παρά σκλάβος γονατισμένος και ζητιάνος. Δεν είχε πικρίες. Ο Παπαδόπουλος και ημείς οι Επαναστάται δεν καταδεχόμεθα να πικραινόμεθα. Επιρρίπτομε τας ευθύνας εις εκείνους που προκαλούν τας πικρίας. Ημείς δεν πικραινόμεθα.
Γεώργιος Στρατογιαννάκος,
πρώην Δήμαρχος Περιστερίου.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επροτίμησε τον θάνατον και όχι την ατιμωτική υπογραφή που του ζητούσε να βάλει το πολιτικό κατεστημένο. Η δημοκρατία της μεταπολιτεύσεως δολοφονεί. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος τους συγχωρούσε. Ζήτω ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Χρίστος Μίχαλος,
πρώην Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ.
Σήμερα το μεσημέρι έφυγε από τη ζωή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος εκρατείτο στη φυλακή επί 25 ολόκληρα χρόνια. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Η προσφορά του υπήρξε μεγάλη για τον τόπο, κάτι που ψιθυριστά ομολογούν και οι διώκτες του. Εδικάσθη παράνομα και κατεδικάσθη με νόμο αναδρομικής ισχύος, επειδή ακριβώς η προσφορά του υπήρξε μεγάλη. Εν ζωή όμως δεν δικαιώνονται οι σπουδαίοι. Η Ιστορία είναι ο στίβος τους. Αυτή αδέκαστη τους παραλαμβάνει, τους κρίνει, τους δικαιώνει και τους κάνει αθάνατους. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αντιμετώπισε αυτή την αδικία με καρτερία και σεμνότητα. Δεν έσκυψε, δεν γονάτισε. Δεν έγινε επαίτης δικαιοσύνης από τους βιαστές του δικαίου και της Ιστορίας. Παρέμεινε υπερήφανος, συνειδησιακά ελεύθερος και ιδεολογικά αδούλωτος. Δεν προσκύνησε ψεύτικα είδωλα και επίγειους θεούς. Δεν συμβιβάστηκε με επίορκους. Διεφύλαξε αδιαπραγμάτευτα τα ιδανικά του.
Νικόλαος Ντερτιλής,
Συνταγματάρχης, έγκλειστος εις τας φυλακάς Κορυδαλλού.
Το μίσος, ο φθόνος και η ευτέλεια των κυβερνησάντων την Ελλάδαν από του έτους 1974 μέχρι τούδε πολιτικών, επεκράτησε. Σήμερον την πρωίαν, ο Αρχηγός της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, Γεώργιος Παπαδόπουλος απεδήμησεν εις Κύριον, ακολουθήσας τον αδελφόν του Κωνσταντίνον, θανόντα προ διμήνου εν φυλακαίς, προς δόξαν των χαμερπών αντιπάλων του. Και όμως, ο υπέροχος αυτός πολιτικός αρχηγός, διοίκησε επί εξαετίαν την χώραν, παραδώσας το Δημόσιον Θησαυροφυλάκιον πλήρες και με μηδενισμένον το Δημόσιον Χρέος, με συνέπεια να κατορθωθεί η είσοδος της Ελλάδος εις την ΕΟΚ. Αλλά όπως είναι γνωστόν, από της αρχαιότητος ακόμη, οιοσδήποτε Έλλην προσέφερε πατριωτικόν έργον εις την χώραν, ετιμωρήθη και μάλιστα σκληρώς. Ως αξιωματικός, ως συνάδελφος, ως φίλος και ως συνεπαναστάτης και ως συνέγκλειστος, αισθάνομαι βαθυτάτην θλίψιν δια την απώλειαν.
Σπυρίδων Ζουρνατζής,
πρώην Ευρωβουλευτής ΕΠΕΝ.
Με κριτήριο τα χρόνια εξουσίας και το επιτελεσθέν έργο, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος κατατάσσεται ακόμη και από τους αντιπάλους του μεταξύ των πρώτων στρατιωτικών επαναστατών του Αιώνος. Του Ζορμπά, του Πλαστήρα, του Μεταξά. Ενώ όμως όλοι οι προηγούμενοι απέθαναν στο κρεββάτι της εξουσίας ή της κατοικίας τους, αυτός μόνος ετόλμησε να μετατρέψει τα εκτός εξουσίας χρόνια της ζωής του, σε μια δεύτερη Επανάσταση, την Επανάσταση Ήθους και Καρτερίας προκειμένου να υπερασπιστεί το Δίκαιο της Πρώτης Επαναστάσεώς του. Η μεθαυριανή κηδεία του Γεωργίου Παπαδόπουλου θα είναι ενώπιον της Ιστορίας όχι η κηδεία του, αλλά η αποθέωσή του. Πριν ακόμη ζήσει την δικαίωση της Πρώτης Επαναστάσεώς του, αποθεώνεται για την δικαίωση της Δευτέρας Επαναστάσεώς του.
Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΗΔΕΙΑ
Τον πολυαγαπημένο μας σύζυγο,
πατέρα, παππού και αδελφό
ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
Τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας
κηδεύουμε αύριο Τετάρτη 30-6-99 & ώρα
5 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου
Α΄ Κοιμητηρίου Αθηνών. Η σύζυγος: Δέ-
σποινα. Τα παιδιά: Χρίστος, Χρυσούλα,
Μάχη. Οι εγγονές: Δέσποινα, Νίκη. Τα
αδέλφια. Οι λοιποί συγγενείς. Η οικο-
γένεια δεν θα δεχθεί συλλυπητηρίους
επισκέψεις στο σπίτι.
Με αυτήν τη λιτήν ανακοίνωσιν, όπως ήρμοζε προς τον λιτόν και έντιμον βίον του Αρχηγού της Επαναστάσεως, ανεκοινώθη εις τον ημερήσιον Τύπο ο τόπος και η ώρα του υστάτου "Χαίρε" προς τον Λαμπρόν Ηγέτην.
Είκοσι χιλιάδαι λαού εξ όλων των κοινωνικών τάξεων συνέρρευσαν διά να τιμήσουν και να αποθεώσουν εις το ύστατο ταξίδι του τον Εθνάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον. Έν πλήθος που ασφαλώς θα ηνήρχετο εις πολλαπλάσιον αριθμόν αν τα περισσότερα των ΜΜΕ δεν είχον αποδυθεί εις αγώναν αποκρύψεως ή και παραπληροφορήσεως του κοινού, σχετικώς με τον τόπον και τον χρόνον της εξοδίου ακολουθίας.
Οι πρώτοι πιστοί προσκυνηταί ήρξαντο προσερχόμενοι περί ώραν 15:00, ενώ ο κύριος όγκος των στελεχών της Επαναστάσεως προσήλθε περί ώραν 16:15. Ακολούθως την 16:30 αφίχθη ο Αντιπρόεδρος της Επαναστατικής Κυβερνήσεως κ. Στυλιανός Παττακός, όστις και εγένετο δεκτός μετά λατρείας υπό των συγκεντρωθέντων. Το σύνθημα της Επαναστάσεως, "ΕΛΛΑΣ - ΕΛΛΗΝΩΝ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" εδόνη την ατμόσφαιραν, αναπετάζον τας ψυχάς των παρισταμένων.
Εκ των Πρωτεργατών της 21ης Απριλίου παρέστησαν επίσης οι κ.κ. Νικόλαος Μακαρέζος, Ιωάννης Λαδάς, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Νικόλαος Χατζηζήσης, Γεώργιος Γεωργακέλλος (πρώην υπουργός Εμπορίου), Παύλος Μανωλόπουλος (πρώην υπουργός Εργασίας), Δ. Καρακώστας (πρώην υπουργός Τύπου), Αλέξανδρος Ματθαίου (πρώην υπουργός), Βασίλειος Κούλης (πρώην υπουργός), Χρίστος Μίχαλος (πρώην υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ), Αριστείδης Δημόπουλος (πρώην υφυπουργός Συντονισμού), Λουκάς Παπαγγελής (πρώην Γεν. Γραμμ. Τύπου), Παναγιώτης Γαλανόπουλος (τέως Νομάρχης), Ιωάννης Χαρίτος (μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής), Πέτρος Κωτσέλης, κ.ά.
Προσήλθον επίσης οι πρώην Δήμαρχοι: Πετρουπόλεως κ. Γεώργιος Στρατογιαννάκος (κρατών τα παράσημα του Γεωργίου Παπαδοπούλου), Παλαιού Φαλήρου κ. Στυλιανός Βλαχόπουλος και Περιστερίου κ. Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, ο Γενικός Διευθυντής της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" και του τηλεοπτικού σταθμού "Τηλετώρα" κ. Γρηγόριος Μιχαλόπουλος, οι πολιτευταί της ΕΠΕΝ κ.κ. Δ. Παπαγεωργίου και Σωτήριος Τεννές, ο αρχηγός της Βασιλικής Εθνικής Οργανώσεως κ. Αλέξανδρος Κουντουράς, ο αρχηγός του κόμματος "Πρώτη Γραμμή" κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, πολλοί αρχηγοί Δεξιών Κομμάτων, το μέλος της Κ.Ε. της ΝΔ κ. Μάνος Μανωλάκος, και πλείστοι άλλοι επώνυμοι. Παρόντες επίσης ήσαν ο τ. Αρχηγός Χωροφυλακής Χρήστος Καραβίτης, ο τ. Αρχηγός Χωροφυλακής Αναστάσιος Καρυώτης, και ο Υποστράτηγος Χωροφυλακής Νικόλαος Γεωργακαράκος.
Δεκάδαι Ελληνικαί Σημαίαι, πανώ πλήρη συνθημάτων υπέρ του Πρωτεργάτου της Επαναστάσεως, και φωτογραφίαι του από την λαμπράν περίοδον καθ’ ήν διεκυβέρνησε την χώραν, απετέλουν τον διάκοσμον του χώρου του Κοιμητηρίου. Ιδιαιτέρως μεγαλοπρεπείς εφέροντο τρείς μεγάλαι σημαίαι της Επαναστάσεως κεκοσμημέναι διά του Φοίνικος και της φράσεως "Εκ της Τέφρας μου Αναγεννώμαι". Επιπλέον εκατόν πεντήκοντα περίπου στέφανοι είχον από νωρίς προσκομισθεί εις τον προαύλιον χώρον. Μεταξύ αυτών συγκατελέγοντο ο του κ. Γ. Μιχαλόπουλου ("Στον Άνδρα Γεώργιο Παπαδόπουλο"), και της θυγατρός του Αντιβασιλέως κας Βίκυς Ζωιτάκη ("Στον Αξέχαστο Αρχηγό"). Εις ένδειξιν δε μεταμέλειας (;) και αυτός του επιόρκου ταξιάρχου Δ.Ιωαννίδη ("Εις τον Αρχηγόν της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, εις Ένδειξιν Σεβασμού").
Την 16:45 η Γαλανόλευκος εξήλθε σκέπουσα το φέρετρον του Αρχηγού με κατεύθυνσιν προς τον Ιερόν Ναόν Αγίου Λαζάρου, όπου και κατέφθασεν τελικώς περί ώραν 17:00, εμποδιζομένη υπό του πλήθους των προετεταμένων χειρών των αποπειρωμένων όπως εγγίσουν δι’ υστάτην φοράν την κλίνην του Εθνάρχου. Την είσοδον του ναού εκόσμουν δύο Ελληνικαί Σημαίαι φέρουσαι τον Σταυρόν εις την κορυφήν του κοντού των, καθώς και δύο Βυζαντιναί με τον Δικέφαλον Αετόν. Η λαμπρά Αυτοκρατορική (πορφυρά), και η ιερά Εκκλησιαστική (κιτρίνη). Η νεκρώσιμος ακολουθία ετελέσθη υπό των Δεσποτών πρώην Κεφαλληνίας Προκοπίου, Νύσσης Νεκταρίου και Νεοχωρίου Παύλου (βοηθού Επισκόπου).
Εκ της οικογενείας του Εκλιπόντος παρίσταντο: Η σύζυγός του Δέσποινα, η πρώην σύζυγός του Νίκη, ο υιός του Χρίστος, αι θυγατέραι του Μάχη και Χρυσούλα, ο αδελφός του Χαράλαμπος και αι εγγοναί του Δέσποινα και Νίκη.
Περί ώραν 17:30 ανεγνώσθησαν οι επικήδειοι λόγοι προς τιμήν του Εκλιπόντος. Πρώτος έλαβε τον λόγον ο κ. Ι. Αναστασόπουλος, συμμαθητής τους Εκλιπόντος εις την Στρατιωτικήν Σχολήν των Ευελπίδων, και ηκολούθησε ο κ. Γρηγόριος Μιχαλόπουλος. Εν συνεχεία ανεγνώσθη μήνυμα του εγκλείστου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού Συνταγματάρχου Νικολάου Ντερτιλή, ενώ τελευταίος έλαβε τον λόγον ο Αντιπρόεδρος της Επαναστατικής Κυβερνήσεως κ. Στυλιανός Παττακός.
Την 18:15 η σωρός του Γεωργίου Παπαδοπούλου εξήλθε του Ιερού Ναού, ενώ εψάλλετο υπο των παρευρισκομένων ο Εθνικός Ύμνος. Λόγω του παραληρούντος πλήθους η πομπή κατηυθήνθη μετά δυσκολίας προς τον της ταφής χώρον, υπό τον ήχον των συνθημάτων των δονούντων την ατμόσφαιραν. Τινά εξ’ αυτών απετέλουν τα: "Αλήτη - Προδότη - Καραμανλή", "Λαός - Στρατός - Εθνικισμός", "Αλήτες - Προδότες - Πολιτικοί", "Επανάσταση", "Ζης - Ζης - Εσύ μας Οδηγείς", "Τα τανκς αργούν, μα δεν ξεχνούν", "Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει", "Τιμή και Δόξα στον Γεώργιο Παπαδόπουλο". Είναι δε αξιοσημείωτον ότι τα συνθήματα αυτά ηκούοντο συνεχώς, ακόμη και κατά την διάρκειαν της επικηδείου ακολουθίας και των εκφωνηθέντων αποχαιρετιστηρίων λόγων. Την 18:30 το φέρετρον αφίχθη προ του τάφου, και κατόπιν επανειλημμένων απαιτήσεων των παρευρισκομένων ηνοίχθη τρείς φοράς, προκειμένου να χαραχθή η ύστατος εικών του Μεγάλου Ηγέτου εις τας καρδίας και την μνήμην των προσκυνούντων αυτόν.
Την 18:33 ακριβώς, της 30ης Ιουνίου 1999,
η Ελλάς εδέχθη εις το Άγιον Χώμα της το Λαμπρόν Τέκνον της
Γεώργιον Παπαδόπουλον,
σκεπάζουσα αυτόν με γαίαν ελαφράν
Εις Ανάπαυσιν και Μνήμην Αιωνίαν.
Επικήδειος Λόγος εκφωνηθείς υπό του
κ. Στυλιανού Παττακού,
Αντιπροέδρου των Κυβερνήσεων της Επαναστάσεως.
Γεώργιε, αδελφέ εν Χριστώ, ανεκτίμητε φίλε, ηρωικέ συνεπαναστάτα. Τον Δεκέμβριον 1972 ενθουσιασθείς από την μεγαλειώδην υποδοχήν δια της οποίας σε ετίμησε ο ένδοξος Κρητικός Λαός εις το Δημοκρατικόν Ηράκλειον, ανεφώνησες:
"Ήρθα Πελοποννήσιος και φεύγω Κρητικός". Ως Κρής σε αποχαιρετώ για λίγο Κρητικά:
Λεβέντης πάντα στάθηκες
με Λεβεντιά πεθαίνεις
και πας 'ς' τς αγκάλες του Θεού
για να με περιμένεις.
Ολόρθος κι αγονάτιστος
σαν τα δεντρά πεθαίνεις
πως να πεθαίνει ο Έλληνας
σήμερα μας μαθαίνεις.
Βαρύ το φορτίον αυτής της ώρας. Ευρισκόμενος εις την όλως δυσάρεστον θέσιν να σε προπέμψω Αρχηγέ μας, σε προπέμπω μετά δακρύων, προσευχών και δεήσεων εις το τελευταίον αλλά καθοριστικότερον ταξίδι σου από τα φθαρτά εις τα άφθαρτα, από τα πεπερασμένα εις τα αιώνια, από τα άδικα και εμπαθή ανθρώπινα δικαστήρια εις το Κριτήριον της Δικαιοσύνης του Παναγάθου Θεού.
Την συγκλονιστικήν αυτήν ώραν, ιστάμενος προ του χοϊκού σκηνώματός σου, αποφεύγω συναισθήματα ταραχής και αποστροφής κατά των υπαιτίων του Δράματός σου. Ο όγδοος Μακαρισμός του Γλυκυτάτου Ναζωραίου, του Υιού του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, "Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν Δικαιοσύνης ότι αυτών εστίν η Βασιλεία των Ουρανών", σου ταιριάζει διότι: Δεδιωγμένος ένεκεν του εκετελεσθέντος προς την Πατρίδα καθήκοντός σου, Μακάριος λογίζεσαι και δικαιούσαι της Βασιλείας του Παραδείσου.
Διότι, παρά την επί όλην Εικοσιπενταετίαν εναντίον σου κατακραυγήν, παρά τας επί Τριετίαν ανηκέστους πληγάς σου εις την μονάδα εντατικής θεραπείας, ούτε τον ιατρόν Θάνατον εκάλεσες, ούτε και την επίκλησιν ημών και πολλών άλλων να ζητήσης κατεδέχθης. Παρέμεινες αταλαντεύτως πιστός εις το Δόγμα του Νέστορος της Επαναστάσεώς μας, Στρατηγού των στρατηγών Οδυσσέως Αγγελή: "Υπάρχουν ορισμένα αγαθά τα οποία είναι πολυτιμότερα από την Υγείαν, ακόμη δε και από αυτήν την Ζωήν. Εν τοιούτον Αγαθόν είναι η Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου". Συ όχι μόνον το εφήρμοσες, αλλά και το εδίδαξες, δούς σπάνιον παράδειγμα αξιοπρεπείας, ανθρωπιάς και μεγαλοψυχίας. Εχαρίσθης της ζωής του εις θάνατον νομίμως καταδικασθέντος επιδόξου δολοφόνου σου, μετατρέψας εις ισόβιον κάθειρξιν την ποινήν του θανάτου και αμνηστεύσας αυτήν μετά τετραετίαν.
Νεαρός έτι Λοχαγός, ως Μέλος Στρατοδικείου έδωσες αθωωτικήν ψήφον εις δικαζόμενον μητραλοίαν. Έπραξες εις το ακέραιον το καθήκον σου ως Αρχηγός της Επαναστάσεώς μας, επιλεγείς παμψηφεί. Όλοι μας, ανώτεροι, ισόβαθμοί σου και κατώτεροί σου Αξιωματικοί, συνησπίσθημεν περί εσέ και σε απεδέχθημεν ως φυσικόν μας Αρχηγόν. Και δεν μας διέψευσες. Το Έργον της Επαναστάσεώς μας, όσον και αν οι συκοφάνται και μυθοπλάσται προσεπάθησαν να αμαυρώσουν, θα παραμείνει εσαεί οδοδείκτης φωτεινός δι' όσους ανιδιοτελώς επιθυμούν να εργάζονται υπέρ της Φιλτάτης μας Πατρίδος.
Εδημιούργησες αγαθάς και εποικοδομητικάς σχέσεις πολίτου και Κράτους, αι οποίαι κατηξίωνον τον υψηλόν σκοπόν διά την πρόοδον και την ανάπτυξιν της Πατρίδος. Αι εμπαθείς αντίθεται απόψεις, η Κακία, το Μίσος, οι Προκαταλήψεις και οι Μύθοι δεν θα αποκρύψουν αυτήν την Αλήθειαν. Σιγά - σιγά μωραίνονται οι δεινοί συζητηταί και μαραίνονται οι των μύθων ποιηταί. Χάρις εις την ειδικήν σου δεξιοτεχνίαν, η Επανάστασίς μας έφερεν εις πέρας ένα τεράστιον έργον. Συ και ημείς όλοι οι συνεπαναστάται εδώσαμε τον εαυτόν μας μαζί με τον Ένδοξον Στρατόν μας και ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν, Ολοκαύτωμα εις τους Ηρωϊκούς Αγώνας της Πατρίδος της Περιόδου 1940 - 49.
Σήμερον αποτελεί δικαίωσιν της Επαναστάσεώς μας, το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας και μάλιστα των νέων μας, κινεί με απέχθειαν την κεφαλήν όταν ακούει τους δημαγωγούς να μας κατηγορούν, και με έμφασιν νοσταλγικώς αναφωνούν: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Διατί, λοιπόν, ημείς οι συνεπαναστάται και συνεργάται σου να μη σε θεωρώμεν ηρωικόν πρότυπον και φωτεινόν σημείον αναφοράς δια τας επομένας Γενεάς; Μήπως δεν αποτελεί ιδιαιτέραν τιμήν δι' εσέ το ότι σε κατεδίκασαν εις δήμευσιν της περιουσίας σου, εις θάνατον, και καθήρεσαν τους στρατιωτικούς σου βαθμούς, κατασκευάσαντες θηριώδη νομον, το Δ΄ Ψήφισμα; Να δημεύσουν δε τι; Τα χρήματά σου; Τα χρήματα του Έθνους τα κατέθεσες όχι εις κρυφούς λογαριασμούς ξένων τραπεζών, αλλ' εις τα θυλάκια όλων των Ελλήνων και εις τον Δημόσιον κορβανάν. Να σε καθαιρέσουν από την Στρατιωτικήν Ιεραρχίαν απέτυχον. Διότι αι ηρωϊκαί πράξεις σου και αι κακουχίαι εις τα Πεδία των Μαχών υπέρ Βωμών και Εστιών είναι αναφαίρετοι. Δικαίως, λοιπόν, τιμά η Σημαία του Έθνους μας το σεπτό σκήνωμά σου.
Να σε εκτελέσουν δεν ετόλμησαν, διότι γνώριζαν ότι ζείς και θα ζης αιωνίως εις τας καρδίας των συμπολεμιστών, των συνεργατών και των πάσης τάξεως συνανθρώπων σου της Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών φίλων σου και - διατί όχι; - αντιπάλων σου. Θα παραμείνης εις την συνείδησιν του Έθνους είς μεταξύ των μεγίστων Ελλήνων ηγητόρων: Του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, του Παπαναστασίου, του Μεταξά. Θα λάμπης διηνεκώς εκεί που θα ευρίσκεσαι και ο ταπεινός τάφος σου θα εμπνέη τους καλούς καγαθούς και συγχρόνως θα τρομάζη τους ευτελείς διώκτας σου.
Πόνος και πόθος και παλμός ήτο ο Αγών σου να πλάσης το Αύριον καλύτερον από το Χθές. Γυμνός εξήλθες εκ κοιλίας μητρός σου, πένης και γυμνός απέρχεσαι. Την Δόξαν εδέχθης εκ χειρών Κυρίου. Τα δεινά, την ταλαιπωρίαν, τας λοιδορίας τα οποία υπέστης, δεν απεστράφης. Τα πάντα εδέχθης με ηρωϊσμόν, αξιοπρεπή περιφρόνησιν, με ανοχήν και Ιώβειον υπομονήν. Μεταβαίνεις εις την Αιώνιον Ζωήν όχι εις Γην Σκότους, αλλά εις το Φέγγος των Ουρανών, Πρωταθλητής ισόβαθμος του πολυάθλου Ιώβ. Παρέμεινες όρθιος ως υψικόρυφος δρυς, προτιμήσας να αποθάνης όρθιος, παρά να ζης γονυπετής εξαιτούμενος την Ελευθερίαν σου από αυτούς οι οποίοι θηριονόμως σου την αφήρεσαν. Δικαιούσαι τον Στέφανον της Νίκης και της Δικαιοσύνης. Η οικογένειά σου, υπερήφανος δι' εσέ, θα τύχη της Θείας Παρηγορίας και Καρτερίας. Της το εύχομαι από καρδίας. Ετελεύτησες την ζωήν σου χριστιανικά, ειρηνικά και ανεπαίσχυντα. Θα παραμείνης εσαεί ένα φωτεινόν, άσβεστον παράδειγμα αξιομίμητον. Ο Θεός να σε αναπαύει από τους πολλούς κόπους και τα άδικα μαρτύριά σου εις τον Παράδεισον
Επικήδειος Λόγος εκφωνηθείς υπό του
κ. Γρηγορίου Μιχαλόπουλου,
Γενικού Διευθυντού της Εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα".
Γεώργιε Παπαδόπουλε.
Προσέρχομαι ενώπιόν σου ως Ορκωτός Λογιστής της Ιστορίας.
Δεν υπήρξα ούτε συνεργάτης σου, ούτε από τους κοντινούς σου. Υπήρξα και παρέμεινα μέχρι σήμερα, χωρίς να κάνει κοιλιά η ματιά μου, κριτής της Ιστορικής Πορείας του Τόπου, όλων εκείνων των προσώπων που η Μοίρα έταξε Μπροστάρηδες.
Κι εσύ, Γεώργιε Παπαδόπουλε, υπήρξες Μπροστάρης.
Ο Ένας μέσα στους πολλούς, ο σκληρός αντάρτης του εαυτού σου, ο Ενάντιος των Ατομικών σου Συμφερόντων, ο Άνθρωπος που την δεδομένη Ιστορική Στιγμή, όπως την πίστεψε και την ζύγιασε, μετά από τις απαιτήσεις των Ισχυρών της Εποχής, για κάποιο Λοχία, μπήκε μπροστά και ακολούθησε την αρχαία Ρωμαϊκή Επιταγή: "η Σωτηρία της Πόλεως ας είναι ο υπέρτατος Νόμος"!
Άσχετα αν σήμερα, οι τότε εκλιπαρούντες την Επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων, ξεχνούν τα πάντα, και συνθλίβονται μεταξύ αμνησίας και ανανδρίας.
Το τί άφησε πίσω της η Επέμβασις των Ενόπλων Δυνάμεων χρειάζεται ακεραιότης συνειδήσεων για να το υπολογίσουμε σωστά και έντιμα. Αλλά ο Ιστορικός του μέλλοντος, ο χωρίς πάθη, θα σε ανταμώσει, Γεώργιε Παπαδόπουλε, ανάμεσα σε Εκείνους που ο Τόπος, ενώ τον υπηρέτησαν, άλλους εξωστράκισε, άλλους δηλητηρίασε, άλλους γκρέμισε, άλλους έστειλε φυλακή, άλλους στο Εκτελεστικό Απόσπασμα, στις εξορίες και στα βασανιστήρια.
Και για Σένα, Γεώργιε Παπαδόπουλε, ως στερνή Διαδοχική Σημείωση θα γράψει: "25 ολόκληρα χρόνια Δεν λύγισε, Δεν υπέγραψε, Δεν ζήτησε, Δεν παραπονέθηκε. Υπήρξε ΟΡΘΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ πιστός στον Όρκο του".
Δεν κλείνει σήμερα ο κύκλος σου, Γεώργιε Παπαδόπουλε, όπως είπαν κάποιοι. Σήμερα Άνοιξε!
Βγήκες από την φυλακή υπογράφοντας την αποφυλάκισή σου με τον Θάνατό σου, Θάνατο Λεβέντικο, Ηρωϊκό!
Συμπλήρωσαν κάποιοι άλλοι ότι έμεινες αμετανόητος!
ΟΧΙ! Έμεινες ΑΝΔΡΑΣ! Και μόνον ΑΝΔΡΑΣ! Όρθιος και αμετακίνητος στις Ιδέες σου! Δεν υπέγραψες! Για να φτάσει ακόμη προχθές και αυτή η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, δια γραφίδος Δημοσιογράφου λίαν στον προοδευτιό χώρο να γράψει:
"Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε στη φυλακή! Αν μερικοί αντιτείνουν ότι πέθανε στην εντατική του Νοσοκομείου θα είναι λάθος. Στην περίπτωσή του, ιδιαίτερα με τον όρο φυλακή δεν εννοούμε την κατάσταση διαβίωσης, αλλά το νομικό καθεστώς μέσα στο οποίο εξεμέτρησε τις ημέρες του, Και αν αποφυλακιζόταν πάλι στην εντατική θα πέθαινε, γιατί έξω από αυτήν δεν μπορούσε να ζήσει ούτε ώρα. Θα ήταν, όμως, διαφορετικά, θα πέθαινε ελεύθερος".
"Και άλλες φορές η στήλη αυτή", συνεχίζει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, "έγραψε ότι η Δημοκρατία είχε πολιτικό χρέος να τον αποφυλακίσει, χωρίς να θέτει όρους και προϋποθέσεις. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν στην ουσία πολιτικός κρατούμενος και τους πολιτικούς αντιπάλους δεν έχει νόημα να τους κρατάς στην φυλακή, όταν έχουν εκλείψει οι πολιτικοί λόγοι που το επιβάλλουν και προπαντός η Δημοκρατία δεν μπορεί να θέτει πολιτικούς όρους για την αποφυλάκισή τους. Με τον τρόπο αυτό αυτοαναιρείται.
Η Δημοκρατία συμπεριφέρθηκε χωρίς αυτοπεποίθηση, με μικροϋπολογισμούς και μικροσκοπιμότητες, χωρίς το μεγαλείο που της ταιριάζει και που είναι δύναμή της. Έβλαψε περισσότερο τον εαυτό της παρά τους αντιπάλους της".
Και καταλήγει ο αρθρογράφος της εφημερίδας:
"Και να μην γράφουμε μόνο για το παρελθόν. Καιρός είναι να αποφυλακίσετε και τους δύο εναπομείναντες. Τον Ιωαννίδη και τον Ντερτιλή. Μόνο οι ένοχοι έχουν λόγο να φοβούνται την αποφυλάκισή τους".
Ταξιδιώτης από σήμερα της Ιστορίας πορεύεσαι, Γεώργιε Παπαδόπουλε, προς την αιωνιότητα, Ελεύθερος, Υπερήφανος, Άνδρας.
Δεν φοβήθηκες τον θάνατο τρία ολόκληρα χρόνια στην εντατική. Όπως δεν τον φοβήθηκες, ως αξιωματικός, όταν είχες μπεί στο μονοπάτι των γενναίων, και είχες αποδείξει, έχοντας λίγα μόλις αστέρια στις επωμίδες σου, ότι έμελλε να είσαι μία από τις αντιπροσωπευτικότερες προσωπικότητες της Εποχής σου.
Ποιά σημασία μπορεί να έχουν σήμερα τα μέσα ή και τα λάθη, που έγιναν προκειμένου να βγεί από την έξοδο κινδύνου ο κίνδυνος.
Σημασία είχε τότε να επιβιώση η χώρα, να υπάρξη ο Μπροστάρης που με Εθνικό Αντισηπτικό να ξεπλύνη τις ποικίλες λαβωματιές.
Και θα σε θυμάμαι πάντα, Γεώργιε Παπαδόπουλε, με εκείνο το χαμόγελο και κάποτε με κάποιο δάκρυ, στην κλίνη της Εντατικής του Λαϊκού, πάνω σε εκείνη την Τράπεζα της θυσίας, ενώ ο Θεός της Ιστορίας σου άγγιζε το πρόσωπο για να διδάξει ότι ανήκες σε μία ζωή που δεν γνωρίζει να πεθαίνει!
Εδημοσιεύθη την 1ην Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Πολιτική"
της εφημερίδος "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" (σελ. 3).
Επικήδειος Λόγος συνταχθείς υπό του
Συνταγματάρχου Νικολάου Ντερτιλή,
εγκλείστου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού,
και εκφωνηθείς υπό του κ. Σπυρίδωνος Ζουρνατζή.
Γεώργιε Παπαδόπουλε,
Δέσμιος ών, δεν είμαι αυτοπροσώπως παρών κατά την εκφοράν σου. Παρίσταμαι όμως διά της παρούσης. Με συντριβήν αποχαιρετώ σε:
- Τον διακριθέντα εις τα πεδία των μαχών, ως Στρατιωτικόν Ηγήτορα.
- Τον ανταποκριθέντα εις την αγωνιώδη επίκλησιν του Ελληνικού Λαού, προς τας Ενόπλους Δυνάμεις, όπως παρέμβουν και αποτρέψουν, δυνάμει, των επαπειλούμενον να εκσπάση, κατά την περίοδον εκείνην, εμφύλιον σπαραγμόν, όταν άλλοι, κατά πολύ ανώτεροι εις τον βαθμόν ελιποψύχησαν.
- Τον επιτυχόντα την επιζητηθείσαν αποτροπήν, ταχύτατα και αναιμάκτως, πράγμα το οποίον προεκάλεσε, διεθνώς, αίσθησιν.
- Τον αποδεχθέντα την Ελληνοτουρκικήν σύρραξιν, ως ηπείλησεν η γείτων, εν περιπτώσει μη ανακλήσεως της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρον, παρά την περί του αντιθέτου εισήγησιν του υπουργού Εξωτερικών και τελικώς, την παρέμβασιν του Βασιλέως, όστις παραμερίσας το ίδιον αυτού συμφέρον, επεκοινώνησε μετά της Αγγλικής Κυβερνήσεως, και επί τη υποσχέσει αποσύρσεως της Ελληνικής Μεραρχίας, απέφυγε τον πόλεμον.
- Τον κυβερνήσαντα την χώραν, επί 6ετίαν, κατά τοσούτον χρηστοήθη τρόπον, ώστε κατέλειπεν κατά την αποχώρησίν του τα ταμεία του Κράτους πλήρη και το δημόσιον χρέος μηδενισμένον, κατακυρωθείς ως πολιτικός αρχηγός μεγάλης εμβελείας.
- Τον τηρήσαντα απόλυτον σιγήν κατά τας δίκας, την οποίαν επέβαλεν και εις τους μετ' αυτού, δικαζομένους συναδέλφους του, ίνα μη διχάση τον Ελληνικόν Λαόν, της χώρας τελούσης εις κατάστσιν Γενικής Επιστρατεύσεως.
- Τον διεξελθόντα την επί 25ετίαν κατακράτησίν του εις τας φυλακάς και την επί 3ετίαν μαρτυρικήν περιπέτειαν της υγείας του, κατά τρόπον αγέρωχον, μέχρι της τελευταίας του πνοής.
Απολήγων, σε αποχαιρετώ ένδακρυς, με την ιστορικήν ρήσιν του Γεωργίου Τερτσέτη, λεχθείσαν κατά την δίκην του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, οιωνεί ως επιτύμβιον.
"Ο Εθνικισμός μας, ω Επίτροπε, είναι θεμελιωμένος εις τα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων αγωνιστών, οι οποίοι έπεσαν υπέρ Πατρίδος".
Εδημοσιεύθη την 3ην Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Πολιτική"
της εφημερίδος "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" (σελ. 7).
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΥΖΥΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ένα Εμπνευσμένο Άρθρο του Δημοσιογράφου κ. Γρηγορίου Μιχαλόπουλου,
Γενικού Διευθυντού της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" και του τηλεοπτικού σταθμού "Τηλετώρα".
25 Χρόνια Ηρωίδα
Στην άκρη η πολιτική σκοπιμότητα. Στην άκρη οι μικρότητες. Το μίσος. Οι αναμνήσεις, όσο πικρές και αν είναι, ανάκατες με το ψέμμα, ας δραπετεύσουν λίγο από την πρόχειρη αντιμετώπιση της πραγματικότητας...
Έτσι, σήμερα θέλω να σταθώ σε Μία Κυρία, σε Μία Ελληνίδα, σε Μία Μητέρα, σε Μία Σύζυγο, σε Μία πρώην ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ, που ξαφνικά, στις 4 το πρωί, από τον επικεφαλής των τανκς του Δ. Ιωαννίδη, μάθαινε, στο σπίτι τους στο Λαγονήσι, ότι ο Άνδρας της και Κυβερνήτης του Τόπου, είχε παυθή για το καλό του Έθνους...
Σε μία Γυναίκα, που λίγες ώρες μετά, με κομμένη ανάσα, έβλεπε στην τηλεόρασι, τον Δημήτρη Ιωαννίδη, τον αγαπημένο φίλο του, μέχρι πριν λίγες ώρες, Προέδρου της Δημοκρατίας και συζύγου της, να είναι στα μέσα και στα έξω, να διορίζη αυτός την νέα κυβέρνησι... Που έβλεπε, έξω από το σπίτι της, φρουρά στρατιωτών.
Από εκείνο το πρωϊνό, 24 Νοεμβρίου 1973 μέχρι και την ημέρα του θανάτου του συζύγου της, Γεωργίου Παπαδοπούλου, αυτή η Γυναίκα, 24 ολόκληρα χρόνια, στάθηκε ΟΡΘΙΑ, ΠΙΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ, από φυλακή σε φυλακή, από ταλαιπωρία σε ταλαιπωρία, από πόνο σε πόνο, από δάκρυα σε δάκρυα.
Ναι... 24 ολόκληρα χρόνια έφτιαξαν ένα ολόκληρο ποταμό δακρύων. Και τα περισσότερα ήσαν δάκρυα από την απογοήτευσι για ανθρώπους, για τους πρώην κοντινούς του Προέδρου - συζύγου, τους Ευεργετημένους, τους ανθρώπους που ξαφνικά χάθηκαν, λάκισαν, όπως λέει και ο Λαός, ξέχασαν, πέρασαν στο άλλο ρεύμα!
24 χρόνια... Με ελπίδες και αγωνία... Βέβαια ο Γεώργιος Παπαδόπουλος της είχε ρητώς απαγορεύσει κάθε κουβέντα γύρω από Υπογραφή για Χάρη ή Ανήκεστο! Κουβέντα. Και η κυρία Δέσποινα Παπαδοπούλου το σεβάστηκε αυτό όλα τα χρόνια που ανεβοκατέβαινε στον Κορυδαλλό και στις άλλες φυλακές και ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια που νοσηλευόταν ο Γ. Παπαδόπουλος στο Λαϊκό και που οι πιέσεις για μια "υπογραφούλα" ήταν, πολλές φορές, μεγάλες!
Γι' αυτή την Γυναίκα, σήμερα, εγώ, που δεν υπήρξα - το δηλώνω για μία ακόμη φορά - ούτε Συνεργάτης, ούτε Κοντινός, που έχασα την δουλειά μου κατά την διάρκεια της Επταετίας, που έπλενα πιάτα και με άδεια της Αστυνομίας (εδώ υπάρχει) είχα γίνει τοιχοκολλητής για να ζήσω, που στο Λονδίνο μάζευα φύλλα από το Χάϊδ-Πάρκ για να εξασφαλίσω ένα πιάτο φαγητό, και δεν θέλησα να εξαργυρώσω τίποτα από την ταλαιπωρία μου, μπορώ να γράψω τούτο: ΥΠΗΡΞΕ ΗΡΩΙΔΑ.
Την είχα επισκεφθή, στο Λαγονήσι, λίγες ημέρες μετά την Μεταπολίτευση. Με δέχτηκε Περήφανη, Όρθια, μου άνοιξε την καρδιά της. Γνώριζε ότι είχα φτάση στο σπιτικό της ως Ιστορικός και ως Δημοσιογράφος με Δ κεφαλαίο.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν τόσα χρόνια. Υπήρξα κοντά στον Γ. Παπαδόπουλο, τον Υπερήφανο Άνδρα, τον ξεγδαρμένο από το παράπονο για τους Αχάριστους, αλλά και από κάποιους "δικούς του" (ακόμη και μέσα στη φυλακή) οι οποίοι έβλεπαν τα ΟΧΙ του με το χειρότερο μάτι, ζήλευαν, το λιγότερο, τον Ανδρισμό του, την απόφασί του να μην υπογράψη ποτέ!
Και το έχω ξαναγράψη: Από τον κόσμο της Δεξιάς ελάχιστοι υπήρξαν Αρνητές του Συμβιβασμού όπως ο Γ. Παπαδόπουλος. Μόνο οι Έλληνες Κομμουνιστές έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι υπερήφανοι για το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ του χαρακτήρα και της πορείας τους!
Τώρα, αυτές τις ημέρες, που ζω από κοντά το παρελθόν εκείνης της Εποχής, μετά από τα λόγια και τις πράξεις της ΥΠΕΡΗΦΑΝΗΣ Γυναίκας, της Δέσποινας Γ. Παπαδοπούλου, μπορώ να πώ: Υπήρξε ΑΞΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ των Ελληνίδων που στάθηκαν ΟΡΘΙΕΣ σε ΟΛΕΣ τις Δύσκολες Εποχές του Τόπου!
Της Γυναίκας που στάθηκε η Πιστή Συντρόφισσα, η Τρυφερή Σύζυγος, η Γενναία Συναγωνίστρια στην Περιπέτεια και στον Πόνο και Σωστή Ελληνίδα. Και θα το πω και αυτό: Η απέραντα Ερωτευμένη με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον Αξιωματικό αλλά και τον Άρχοντα, όπως αυτή τον έζησε σε όλες τις φανερές και κρυφές ώρες που πέρασε μαζί του!
ΓΡΗΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου