Torture -The Guantanamo Guidebook

UK's channel 4 - The Guantanamo Guidebook reconstructs the regime at the US's Cuban base. For 48 hours, seven volunteers are subjected to interrogation techniques known to be used in the camp, ranging from harassment and abuse to sensory deprivation – with shocking results.

Τέλος Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Στις 7 Μαΐου 1945 οι Γερμανοί υπογράφουν την παράδοσή τους στο αρχηγείο του Αϊζενχάουερ , στην πόλη Ρεμς. Είναι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στρατιωτικές απώλειες

Στρατιώτες των Συμμαχικών Δυνάμεων που έχασαν τη ζωή τους

Πλήθος των στρατιωτών των Συμμαχικών Δυνάμεων που έχασαν τη ζωή του, από κάθε χώρα

• Αιθιοπία: 5.000
• Αλβανία: 20.000
• Αυστραλία: 23.400
• Βέλγιο: 12,000
• Βραζιλία: 493
• Βουλγαρία (from 1944): 18.,000
• Γαλλία και Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις: 210.000
• Γιουγκοσλαβία: 300.000
• Δανία: 1.800
• Ελλάδα: 88.300
• Ηνωμένο Βασίλειο: 403.000
• ΗΠΑ: 407.000
• Ιταλία (από το 1943): 17.500
• Καναδάς: 43.000
• Κίνα: 2.500.000 (Δυνάμεις CCP και KMT)
• Λουξεμβούργο: 4.000
• Μογγολία: 3.000
• Νέα Ζηλανδία: 11.625
• Νορβηγία: 2.000
• Ολλανδία: 7.900
• Πολωνία: 123.000
• Ρουμανία (από το 1944): 5.000
• Σοβιετική Ένωση: 8.000.000
• Φιλιππίνες: 27.000
• Φινλανδία (από το 1944): 1.000
• Τσεχοσλοβακία: 46.000
• Ινδία: 36.000
• Νότιος Αφρική: 6.841

Σύνολο στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων που σκοτώθηκαν: περίπου 14,2 εκατομμύρια

Στρατιώτες του Άξονα που έχασαν τη ζωή τους

πλήθος των στρατιωτών των Δυνάμεων του Άξονα που έχασαν τη ζωή τους, από κάθε χώρα

• Βουλγαρία (μέχρι το 1944): 9.000
• Γερμανία: 5.000.000 (συμπεριλαμβάνονται οι θάνατοι αιχμαλώτων πολέμου)
• Ιταλία (μέχρι το 1943): 60.000
• Ιαπωνία: 1.300.000 (συμπεριλαμβάνονται απώλειες σε μάχες προ του Β' ΠΠ)
• Ισπανία: 3.334 (όλοι εθελοντές)
• Ουγγαρία: 200.000
• Ρουμανία (μέχρι το 1944): 290.000
• Φινλανδία (μέχρι το 1944): 81.000
• Ταϊλάνδη: 5.647
• Γαλλία του Βισύ: 1.222

Σύνολο στρατιωτών των Δυνάμεων του Άξονα που σκοτώθηκαν: περίπου 6,8 εκατομμύρια.
Σύνολο στρατιωτών που σκοτώθηκαν παγκοσμίως: περίπου 23 εκατομμύρια.

Πολίτες που έχασαν τη ζωή τους

• Αιθιοπία: 5.000
• Αλβανία: 11.000
• Αυστραλία: 735 ¹
• Αυστρία: 125.000
• Βέλγιο: 76.000
• Βουλγαρία: 10.000
• Γαλλία: 350.000
• Γερμανία: 2.760.000 (συμπεριλαμβάνονται 200.000 - 2.000.000 εκκαθαρίσεις και απελάσεις)
• Γιουγκοσλαβία: 1.200.000
• Δανία: 2.000
• Ελλάδα: 325.000
• Ιαπωνία: 672.000
• Ιταλία: 153.000
• Ηνωμένο Βασίλειο: 92.700
• ΗΠΑ: 6.000
• Κίνα: 15.000.000 (από την εισβολή στη Μαντζουρία από το 1931 ως το 1945)
• Νορβηγία: 7.000
• Ολλανδία: 200.000 (συμπεριλαμβάνονται 105.000 Ολλανδοί Εβραϊκής καταγωγής)
• Ουγγαρία: 290.000
• Πολωνία: 5.680.000 (συμπεριλαμβάνονται Πολωνοί Εβραϊκής καταγωγής)
• Ρουμανία: 200,000
• Σοβιετική Ένωση: 20.000.000 (συμπεριλαμβάνονται εκκαθαρίσεις που έκανε ο Στάλιν εκείνη την εποχή)
• Ταϊλάνδη: 310
• Τσεχοσλοβακία: 294.000
• Φιλιππίνες: τουλάχιστον 100.000
• Φινλανδία: 2.000

• Ινδία: 2.150.000 (μετριοπαθείς εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι μόνο οι θάνατοι από τον λιμό της Βεγγάλης του 1943 κυμαίνονται από 2 ως 4 εκατομμύρια)

Σύνολο πολιτών που σκοτώθηκαν: περίπου 57 εκατομμύρια.
Σύνολο ανθρώπων που σκοτώθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: περίπου 80 εκατομμύρια.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μετά την κατάληψη της Αλβανίας το 1939, η Ιταλία δείχνει επιθετικές διαθέσεις προς την Ελλάδα:

1. τορπιλισμός του αντιυορπιλικού «Έλλη» στην Τήνο (15 Αυγούστου 1940)
2. τελεσίγραφο με το οποίο ζητά την ελεύθερη δίοδο των ιταλικών σρτατευμάτων από το έδαφος της Ελλάδας (28 Οκτωβρίου 1940)

Ο Μεταξας αρνείται, ο ελληνικός λαός με ενθουσιασμό προετοιμάζεται για τον πόλεμο που για την Ελλάδα κράτησε 216 μέρες ( 28 Οκτωβρίου 1940 – 31 Μαϊου 1941) και διαιρείται σε 3 περιόδους:

1. 28 Οκτωβρίου 1940 – 13 Νοεμβρίου 1940 : απώθηση των Ιταλών εισβολέων

2. 14 Νοεμβρίου 1940 – 28 Δεκεμβρίου 1940 : επίθεση κατά των Ιταλών και απώθησή τους στη Β. Ήπειρο

3. 29 Δεκεμβρίου 1940 – 5 Απριλίου 1941 : απώθηση της «εαρινής επίθεσης» και συντριβή των Ιταλών

Το ναυτικό :

προστατεύει τις μεταφορές , στρατιωτικές ή εμπορικές των Ελληνων, εμποδίζει τις μεταφορές των Ιταλών, προστατεύει τις ακτές μας από τους εχθρούς

• 6 – 24 Απριλίου : προσπάθεια του ελληνικού στρατού να απωθήσει τους Γερμανούς στα βόρεια σύνορα της χώρας

· 24 Απριλίου : συνθηκολόγηση, η κυβέρνηση και ο βασιλιάς εγκαταλείπουν τη χώρα, η αντίσταση συνεχίζεται στην Κρήτη

• 31 Μαϊου : η Κρήτη υποκύπτει

Είναι σημαντική η αντίσταση της Ελλάδας από την Αλβανία μέχρι την Κρήτη γιατί :

1. ενθαρρύνονται οι λαοί της Ευρώπης αφού καταστράφηκε το γόητρο του Μουσολίνι
2. επηρεάζei τη στάση του αμερικανικού λαού
3. η αντίσταση στην Κρήτη προκαλεί την καταστροφή σημαντικών γερμανικών δυνάμεων
4. ο Χίτλερ καθυστερεί την επίθεση στη Σοβιετική Ενωση

ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Α. Η «ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

· 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα και ορκίζουν κυβέρνηση συνεργατών με πρωθυποθργό τον Γεώργιο Τσολάκογλου

· διαιρούν την Ελλάδα σε ζώνες κατοχής με τους Ιταλούς και τους Βουλγάρους

· η Ελλάδα καταβάλλει τεράστια ποσά για τα έξοδα συντήρησης των Γερμανών που δεσμεύουν όλο τον πλούτο της χώρας

· ο ελληνικός πληθυσμός υποφέρει από την έλλειψη των απαραίτητων αγαθών

· ο πληθωρισμός καλπάζει και οι μισθοί εκμηδενίζονται

· εμφανίζεται το φαινόμενο της «μαύρης αγοράς», της πώλησης τροφίμων κυρίως σε υπέρογκες τιμές από μερικούς αδίστακτους έμπορους

· ο τρομερός χειμώνας του 1941-1942 αφήνει 300.000 νεκρούς από πείνα στις πόλεις

Β. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

· Τα λαϊκά συσσίτια από επαγγελματικές οργανώσεις και συλλόγους εργαζομένων είναι η πρώτη αυθόρμητη αντιστασιακή πράξη

· Το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη από τους Μανώλη Γλέζο και Αποστόλη Σάντα ήταν ισχυρό χτύπημα για τους Γερμανούς

· Σιγά – σιγά σχηματίζονται οι αντιστασιακές οργανώσεις , ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΕΑΜ που είναι η πιο μαζική οργάνωση από όλες και ιδρύθηκε από αριστερά κόμματα

· Οι οργανώσεις έχουν ένα άμεσο και ένα απώτερο στόχο:

1. τον αγώνα κατά των κατακτητών και την απελευθέρωση της Ελλάδας

2. την αλλαγή στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας για τη δημιουργία ενός σταθερού δημοκρατικού πολιτεύματος

Γ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ

· 28-29 Σεπτεμβρίου 1941 στη Δράμα εκτελούνται 3000 αγωνιστές από τους Βουλγάρους

· Καθημερινές εκτελέσεις από τα στρατεύματα κατοχής σε χωριά της Κεντρικής Ελλάδας

· Από τις αρχές του 1942 η αντίσταση του ελληνικού λαού γίνεται μαζική

· Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία είχαν τη μαζικότερη αντίσταση στην Ευρώπη

· Φεβρουάριος 1942, ιδρύεται ο Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) με αρχηγό τον Αρη Βελουχιώτη

· Σε μεγάλες περιοχές της Κεντρικής Ελλάδας απελευθερώνονται χωριά και λειτουργεί η τοπική αυτοδιοίκηση υπό την ηγεσία του ΕΑΜ και σημειώνεται πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη

· Ιδρύονται ένοπλα τμήματα και από τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις

· 25 Νοεμβρίου 1942: η σπουδαιότερη αντιστασιακή ενέργεια , η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Συνεργάστηκαν όλες οι οργανώσεις με Αγγλους που είχαν έρθει στην Ελλάδα

· Καθυστέρησε ο ανεφοδιασμός των Γερμανών στην Αφρική

· 25 Μαρτίου 1942 η πρώτη φοιτητική διαδήλωση στην Αθήνα

· 22 Απριλίου η πρώτη καθολική απεργία

· 28 Φεβρουαρίου 1943 κηδεία του Κωστή Παλαμά, αφορμή για αυθόρμητη διαδήλωση

· 5 Μαρτίου 1943 γενική απεργία

· 22 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη διαδήλωση πνίγεται στο αιμα

· Τα «τάγματα ασφαλείας» ήταν συνεργάτες των Γερμανών και συμμετείχαν στην καταδίωξη και τις εκτελέσεις πατριωτών

• 13 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί εκτελούν στα Καλάβρυτα 1101 άτομα,ανάμεσά τους παιδιά και βρέφη
• Στη διάρκεια της Κατοχής εκτελέστηκαν 49.188 Έλληνες από τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους

Δ. ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΡΙΣΗΣ

· Ενώ στην αρχή οι 3 αντστασιακές οργανώσεις συνεργάζονταν, από τα μέσα του 1943 άρχισε ο ανταγωνισμός μεταξύ τους.Η αντίθεση εκδηλώθηκε από τις άλλες 2 οργανώσεις εναντίον του ΕΑΜ γιατί είχε πολιτική κυριαρχία.Οι Άγγλοι ενώ βοήθησαν οικονομικά όλες τις οργανώσεις στην αρχή, στράφηκαν προς τον ΕΔΕΣ και το ΕΚΚΑ στη συνέχεια. Έτσι ξεσπάει ένοπλη ρήξη μεταξύ των οργανώσεων

· 10 Μαρτίου 1944 το ΕΑΜ σχηματίζει ένα είδος κυβέρνησης (ΠΕΕΑ) που έχει 3 στόχους:

1. την απελευθέρωση

2. τη διοίκηση των ελεύθερων περιοχών

3. τη λαϊκή κυριαρχία σε όλη τη χώρα

Τα μέλη της Π.Ε.Ε.Α. Από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι: Κ. Γαβριηλίδης, Στ. Χατζήμπεης, Aγγελος Aγγελόπουλος, Στρατηγός Μανόλης Μάντακας, Γιώργ. Σιάντος, Πέτρος Κόκκαλης, Αλεξ. Σβώλος, Ιωακείμ Κοζάνης, Ευρ. Μπακιρτζής, Ηλίας Τσιριμώκος και Νίκος Ασκούτσης.
Σπ. Μελετζή, Με τους αντάρτες στα βουνά, Αθήνα 1996, εικ. 102.

• Για πρώτη φορά σε καταχόμενη χώρα γίνονται εκλογές στο τέλος Απριλίου και εκλέγεται το Εθνικό Συμβούλιο, δεύτερη νόμιμη κυβέρνηση εκτός από εκείνη που είχε καταφύγει στο Κάιρο

· Η νέα κυβέρνηση επιδιώκει την αντικατάσταση της κυβέρνησης του Τσουδερού (στο Κάιρο) και το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, γι’αυτό ζητάει την παραίτηση του Τσουδερού. Αυτός αρνείται

· Ανταρσία και διάλυση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος

στην Αίγυπτο

· Παραίτηση Τσουδερού

· Πρωθυπουργός ο Γεώργιος Παπανδρέου

· Μάιος 1944 Διάσκεψη του Λιβάνου με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων και των οργανώσεων που αποφασίζει τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό τον Παπανδρέου και τη συμμετοχή της ΠΕΕΑ

· 12 Οκτωβρίου 1944 οι Γερμανοί εγκαταλέιπουν την Αθήνα

· 18 Οκτωβρίου έρχεται η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1944 – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1949)

Α. ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

• Εσωτερικές αντιθέσεις στην Εθνική κυβέρνηση
• Οι Άγγλοι επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις
• Τα κυριότερα προβλήματα της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι
1. ο αφοπλισμός των ανταρτών
2. η δημιουργία του εθνικού στρατού

• Οι ΕΑΜικοί υπουργοί προτείνουν ταυτόχρονο αφοπλισμό ανταρτών και των στρατιωτικών σχηματισμών της Μέσης Ανατολής
• Απορρίπτεται η πρότασή τους και παραιτούνται
• 3 Δεκεμβρίου 1944 το ΕΑΜ διοργάνωσe διαδήλωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος : 28 νεκροί και 100 τραυματίες
• 4 Δεκεμβρίου 1944 γενική απεργία , μονάδες του ΕΛΑΣ καταλαμβάνουν αστυνομικά τμήματα

• Η πρώτη φάση του Εμφυλίου πολέμου άρχισε
• Η κυβέρνηση υποστηρίζεται από τις δυνάμεις των Άγγλων
• Μάχες στην Αθήνα επί ένα μήνα
• Ο Γ. Παπανδρέου παραιτείται , ο πρωθυπουργός της Αγγλίας, Ουίστον Τσώρτσιλ, ήρθε στην Αθήνα για να δώσει λύση
• Νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό το Νικόλαο Πλαστήρα
• 12 Φεβρουαρίου 1945 Συμφωνία της Βάρκιζας :
1. διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη Μοναρχία
2. διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων και παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ
3. Αμνηστία μόνο στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ

• Μονάδες του ΕΛΑΣ και ο Άρης Βελουχιώτης καταφεύγουν στα βουνά
• Ο Βελουχιώτης σκοτώνεται για να μη συλληφθεί

Β. Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

· Πολλοί του ΕΑΜ καταφεύγουν στα βουνά

· Η κυβέρνηση Πλαστήρα παραιτείται και ακολουθούν άλλες κυβερνήσεις

· Τρομοκρατία στην επαρχία

· 31 Μαρτίου 1946 Εκλογές με αποχή των ΕΑΜικών κομμάτων

· Νίκη των συντηρητικών και μετά από δημοψήφισμα επιστρέφει ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’

· Οι αριστεροί λένε ότι ήταν νόθο το δημοψήφισμα, το ΚΚΕ κηρύσσεται παράνομο

· Καλοκαίρι 1946 – Άνοιξη 1947 σποραδικές επιθέσεις των αντιπάλων

· Η κυβέρνηση Τσαλδάρη καυαφεύγει στον ΟΗΕ και εξαγγέλλεται το «δόγμα Τρούμαν», οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν την ελληνική κυβέρνηση κατά του κομμουνισμού

· 7 Σεπτεμβρίου 1947 Κυβέρνηση συνασπισμού Λαϊκού κόμματος (συντηρητικοί) και Φιλελευθέρων, οι Αμερικανοί επεμβαίνουν στην ελληνική πολιτική και στηρίζουν την κυβέρνηση Σοφούλη

· 23 Δεκεμβρίου 1947 οι κομμουνιστές σχηματίζουν δική τους κυβέρνηση

· Β’ φάση του Εμφυλίου, πιο άγριος

· Ιούνιος 1948 Η διένεξη Στάλιν και Τίτο επηρεάζει το ΚΚΕ γιατί χρειάζονται τη Γιουγκοσλαβία ως καταφύγιο, αλλά και εσωτερικές διαφωνίες πολιτικών και στρατιωτικών αρχηγών

· Δολοφονία του υπουργού εσωτερικών

· Αρχιστράτηγος με πλήρη δικαιώματα ο στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος

· Άνοιξη 1949 γενικές εκκαθαρίσεις από τον κυβερνητικό στρατό στην Πελοπόννησο και σιγά – σιγά σε όλη την Ελλάδα

· Ο Τίτο κλείνει τα σύνορα και οι αντάρτες εγκλωβίζονται στα βουνά της Β. Ελλάδας

· 16 Οκτωβρίου 1949 λήγει ο Εμφύλιος πόλεμος με την ήττα των ανταρτών

Γ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

· Δεκάδες χιλιάδες νεκροί

· Εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι στην επαρχία που καταφεύγουν στην Αθήνα

· Ως 100.000 άτομα πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες

· Το ιδεολογικό, πολιτικό και πολιτιστικό χάσμα που χώρισε τον ελληνικό λαό για τις επόμενες δεκαετίες (εκτελέσεις αριστερών, εξορίες, αντικομμουνιστι-κό μένος)

· Άνοιξε ο δρόμος για την απροκάλυπτη επέμβαση των συμμάχων στα εσωτερικά της χώρας (οικονομία, άμυνα, ασφάλεια, στρατιωτική οργάνωση)

ΤΑ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

1. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Όλα τα προπολεμικά πολιτικά γεγονότα και ο εμφύλιος πόλεμος απέδειξαν ότι χρειάζεται να εδραιωθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα. Όμως, υπήρξαν δυσκολίες:

· Οι συνεχείς εκλογικές νίκες του κόμματος του Γ.Παπανδρέου (Ένωση Κέντρου) προκάλεσαν την ωμή παρέμβαση του Βασιλιά

· Τα πολιτικά κόμματα ήταν προσωποπαγή χωρίς ιδεολογικές αρχές

· Η Αυλή επενέβαινε συνεχώς στην πολιτική ζωή της χώρας

· Οι βασιλιάδες προσπάθησαν να ελέγξουν όλους τους τομείς της εξουσίας

· Οι μνήμες από τον Εμφύλιο και το παράνομο παρακράτος δηλητηρίασαν την πολιτική ζωή (δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη)

· Έτσι, την 21η Απριλίου 1967 η στρατιωτική δικτατορία κατάλυσε ολοκληρωτικά το δημοκρατικό πολίτευμα και οδήγησε στο διαμελισμό της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.

Την 24η Ιουλίου 1974 αποκαθίσταται η δημοκρατία. Ακολουθούν κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1974 -1980) και του Ανδρέα Παπανδρέου (1981 - 1995) που προσπαθούν να εκσυγχρονίσουν τη χώρα (νομιμοποίηση του ΚΚΕ, κατάργηση της βασιλείας μετά από δημοψήφισμα, αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης).

Η εξωτερική πολιτική μετά τον Εμφύλιο διακρίνεται σε 2 φάσεις:

1. Είσοδος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και η φιλοαμερικανική πολιτική

2. Μετά τη δικτατορία στροφή προς τις τέως σοσιαλιστικές και τις χώρες του τρίτου κόσμου, καθώς και τις χώρες της Ευρώπης.

2. ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Τα Δωδεκάνησα ενσωματώνονται στις 7 Μαρτίου 1948. Όμως η Βόρεια Ήπειρος παραμένει στην Αλβανία.

· Το κυριότερο πρόβλημα υπήρξε της Κύπρου :

1 Από το 1870 σε αγγλική κατοχή

2 Το 82% του πληθυσμού ήταν Έλλη-

νες και επιθυμούν την ένωση με την Ελλάδα

3 Το 1950 με την καθοδήγηση του Μακαρίου κηρύσσονται μετά από δημοψήφισμα υπέρ της ένωσης (96%)

4 Οι Άγγλοι αρνούνται και αρχίζει ο ένοπλος αγώνας με την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών με αρχηγό το Γεώργιο Γρίβα

5 Οι Άγγλοι εξορίζουν το Μακάριο, καίνε χωριά, εκτελούν αγωνιστές (Γρηγόρης Αυξεντίου)

6 Οι συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1959 αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κύπρου, όμως παραχωρεί πολλές εξουσίες στην τουρκική μειονότητα

7 16 Αυγούστου 1959 ο Μακάριος πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

8 Το 1963 ο Μακάριος αποφάσισε την αναθεώρηση του πολύπλοκου συντάγματος

9 Οι Τουρκοκύπριοι αντιδρούν και με την προτροπή της Τουρκίας δημιουργούν τουρκικές εστίες

10 Το οριστικό χτύπημα στο πρόβλημα της Κύπρου δίνεται από το

δικτατορικό καθεστώς της Αθήνας τον Ιούλιο 1974 με το πραξικόπημα

κατά του Μακαρίου που προκάλεσε την εισβολή των Τούρκων και την κατάληψη του 40% του εδάφους

11 Ο Μακάριος πεθαίνει το 1977 και από τότε γίνονται αλλεπάλληλες προσπάθειες για τη λύση του προβλήματος

3. Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Η παιδεία στην Ελλάδα έπρεπε να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, αλλά και να διατηρήσει τους δεσμούς με την παράδοση.

· Το 1964 η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρεί μεταρρύθμιση που ανακόπτεται από τη δικτατορία

· Το 1976 η κυβέρνηση Καραμανλή καθιερώνει τη χρήση της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας του κράτους.

4. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Τα μεταπολεμικά προβλήματα πολλά :

· Απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό

· Μείωση αγροτικής παραγωγής

· Το νόμισμα εκμηδενίζεται

· Η οικονομική βοήθεια εξανεμίζεται στον εμφύλιο πόλεμο

· Διόγκωση του αστικού πληθυσμού, ιδιαίτερα της Αθήνας

Πρώτος στόχος η εκβιομηχάνιση

Η γεωργία, παρά τα μέτρα για εκσυγχρονισμό, παραμένει σε ξεπερασμένες μορφές καλλιέργειας

Ανεπτυγμένος ο τριτογενής τομέας (εμπόριο κλπ.)

Αλματώδης αύξηση στον εμπορικό στόλο

Παρά τη φαινομενική ανάπτυξη, παρατηρείται τάση για απόκτηση

αγαθών και αύξηση πληθωρισμού

Mεταναστευτικό ρεύμα κυρίως προς Γερμανία

Από το 1961 η Ελλάδα άρχισε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η δικτατορία ανέστειλε τις διαδικασίες

1 Ιανουαρίου 1981 η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (σύντομη αναφορά)

Ο μεγαλύτερος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Άρχισε το 1939 και τελείωσε το 1945. Επεκτάθηκε σ' όλο τον κόσμο και πήραν μέρος σ' αυτόν όλα τα σημαντικά κράτη της Γης, με το κόστος σε ζωές να φτάνει τις 55,5 εκατομμύρια. «Καινοτομία» αυτού του πολέμου: Η Ατομική Βόμβα. Με το τέλος του πολέμου άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος εξαιτίας της γιγάντωσης της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, παρ'ότι νικήτριες, έχασαν το μεγαλύτερο μέρος των αποικιών τους. Τέλος, από τον πόλεμο αυτό αναδείχτηκαν ως υπερδυνάμεις οι Η.Π.Α. και η Σοβιετική Ένωση.

Αίτια - Μεσοπόλεμος

Μετά την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι νικητές επέβαλαν με την Συνθήκη των Βερσαλλιών στην ηττημένη Γερμανία σκληρότατους όρους με σκοπό να την γονατίσουν οικονομικά. Οι πολεμικές επανορθώσεις που επιβλήθηκαν στην Γερμανία ήταν τόσο υπέρογκες που δημιούργησαν ένα κύμα αντιδράσεων στον Γερμανικό λαό που πάντα πίστευε ότι δεν έχασε πραγματικά τον πόλεμο αλλά «προδόθηκε». Παράλληλα ο κόσμος βρισκόταν σε μία οικονομική κρίση, η οποία ακολουθήθηκε από μια ταχεία κάμψη της παραγωγής, της απασχόλησης και του εμπορίου. Αλυσιδωτά οι επιπτώσεις ήταν σημαντικές.

Οι αιτίες του νέου πολέμου ανάγονται, όπως και στην περίπτωση του προηγούμενου, του Α' Παγκοσμίου, στη διαπάλη των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών να διανείμουν, το καθένα προς όφελός του, τον πλούτο της εγγύς τους περιφέρειας και των αποικιών. Τα κράτη αυτά από τα μέσα του 16ου αι., αναδείχτηκαν σε παγκόσμιες αποικιοκρατικές δυνάμεις και συγκέντρωσαν στα χέρια τους το σύνολο σχεδόν της οικονομικής και πολιτικής δύναμης. Έτσι, κάθε σύγκρουσή τους είχε επιπτώσεις σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Η απελπισία από την οικονομική κρίση και το αίσθημα ότι οι Γερμανοί δεν είχαν όλα αυτά που δικαιούνταν, οδήγησαν σε μια έξαρση του εθνικισμού και διευκόλυναν την άνοδο στην εξουσία του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος με αρχηγό τον Αδόλφο Χίτλερ.

Η πολιτική του Χίτλερ ήταν να αναδημιουργήσει την Γερμανία αποκτώντας τον αναγκαίο «ζωτικό χώρο» και να κάνει ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με όλους εκείνους που θεωρούσε ότι είχαν φέρει την χώρα σε κακή κατάσταση. Το τελευταίο, πέρα από την Γαλλία, περιελάμβανε και τους Εβραίους και ήταν και βασικό όπλο του αντισημιτισμού του.

Στις 12 Μαρτίου του 1938 η Γερμανία εξανάγκασε σε άνευ όρων συνθηκολόγηση την Αυστρία και την προσάρτησε, σε μια κίνηση που ονομάστηκε Άνσλους. Τον Σεπτέμβριο υπό την απειλή πολέμου ο Χίτλερ προσάρτησε στην Γερμανία και την Σουδητία, περιοχή της δυτικής Τσεχοσλοβακίας με συμπαγή γερμανική μειονότητα 3.500.000 ατόμων. Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν οδήγησε την Γερμανία στη Συμφωνία του Μονάχου, σύμφωνα με την οποία η Σουδητία κατοχυρωνόταν στην Γερμανία με αντάλλαγμα την υπόσχεση να μην προσαρτηθεί περισσότερο τσεχικό έδαφος, πράγμα που καταστρατηγήθηκε έξι μήνες αργότερα, όταν τον Μάρτιο του 1939 ο Χίτλερ κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία.

Η αδράνεια αυτή, που οδήγησε στη διάλυση της Κοινωνίας των Εθνών, άφηνε τη Σοβιετική Ένωση εκτεθειμένη απέναντι στη Γερμανία, που ήταν πια πολύ πιο ισχυρή απ' ό,τι στις αρχές του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου. Έτσι, οι Ρώσοι δε δίστασαν καθόλου να υπογράψουν το στις 23 Αυγούστου 1939 «σύμφωνο μη επιθέσεως» με τη ναζιστική Γερμανία, που από την πλευρά της το ήθελε για να αποφύγει τον εφιάλτη του διπλού μετώπου σε Δύση και σε Ανατολή.

Όταν οι ενέργειες του Χίτλερ έγιναν πια πολύ σαφείς, οι σύμμαχοι Αγγλογάλλοι έδωσαν εγγυήσεις στην Πολωνία και στη Ρουμανία, ότι θα τις προστάτευαν από ενδεχόμενη γερμανική επίθεση. Πρόκειται για την υλοποίηση της καθυστερημένης αλλά δυναμικής τους πλέον απόφασης να εναντιωθούν στην επεκτατική πολιτική τόσο της Γερμανίας όσο και του άλλου φασιστικού κράτους της Ευρώπης, της Ιταλίας, πολιτική που πραγματωνόταν με κατάληψη ξένων εδαφών από τα μέσα της δεκαετίας του 1930.

Η εισβολή των Γερμανών στα εδάφη της Πολωνίας (Σεπτέμβριος 1939) αποτέλεσε το γεγονός που εξάντλησε την αγγλογαλλική υπομονή και σήμανε την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου.

Έναρξη του πολέμου

Τα ξημερώματα της 1 Σεπτεμβρίου 1939, η Γερμανία εξαπέλυσε επίθεση στην Πολωνία. Ο Γερμανικός στρατός εφαρμόζοντας μια νέα τακτική, τον κεραυνοβόλο πόλεμο (blitzkrieg), που περιλάμβανε σαρωτικούς βομβαρδισμούς και ταχεία προέλαση τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων δυνάμεων, αιφνιδίασε τους Πολωνούς και σε πολύ σύντομο διάστημα κατέλαβε την Βαρσοβία και την μισή Πολωνία. Στις 17 Σεπτεμβρίου η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Πολωνία από ανατολικά και κατέλαβε την υπόλοιπη μισή. Μέχρι τις 6 Οκτωβρίου ολόκληρη η Πολωνία είχε καταληφθεί.

Ο «πόλεμος αστραπή» -όπως χαρακτηρίστηκαν οι συνεχόμενες χιτλερικές νίκες που ακολούθησαν- κατέληξε στην κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης από τους Γερμανούς, ενώ η επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης επισφράγισε τα σχέδια του Χίτλερ για μια ενιαία ναζιστική Ευρώπη. Όπου επικράτησαν οι Γερμανοί, οι χώρες της Ευρώπης γνώρισαν τη «Νέα Τάξη», που σήμαινε την πολιτική υποταγή των κατακτημένων κρατών στη Γερμανία, τη στέρηση κάθε ελευθερίας, την οικονομική λεηλασία, την καταδίωξη και εξόντωση των απανταχού στην Ευρώπη Εβραίων και άλλων «ανεπιθύμητων» πληθυσμιακών ομάδων, όπως των Τσιγγάνων.

Τον Απρίλιο του 1940, ο γερμανικός στρατός κατέλαβε τη Δανία και τη Νορβηγία και τον επόμενο μήνα επιτέθηκε κατά της Ολλανδίας και του Βελγίου (που αποτελούσαν στρατηγικές προσβάσεις) και κατά της Γαλλίας.

Aπό το 1941, με την επίθεση της Ιαπωνίας, του τρίτου συμμάχου του Άξονα, εναντίον του αμερικανικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ, η οποία της άνοιξε το δρόμο για την κατάληψη όλης της νοτιοανατολικής Ασίας, η σύρραξη έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις.

ιστορείν...

Μια συζήτηση στη φυλακή με τον δικτάτορα

Και εγκώμιά του για τον Αλ. Παναγούλη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

Μετά την 21η Απριλίου 1967 το δικαίωμα να υπάρξεις ως πολίτης ήταν αντίσταση

ΠΕΡ. ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ «Ανθρωποφύλακες»

Παραμονή Χριστουγέννων 1992. Μεσημέρι με χιονόνερο. Συνωστισμός για επισκεπτήριο στην πύλη των φυλακών Κορυδαλλού. Ούτε ένας για δείγμα στην είσοδο της πτέρυγας, όπου κρατούνταν οι εναπομείναντες τέσσερις από τους απριλιανούς πραξικοπηματίες. Οι άλλοι ισοβίτες είχαν ήδη αποφυλακιστεί, ένας-ένας αθόρυβα, την τελευταία πενταετία, τάχα με «ανήκεστο» - τη γνωστή φάμπρικα.

Χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε ένας ένστολος μυστακοφόρος.

«Τι θέλετε;»

«Να επισκεφθώ τον κ. Γ. Παπαδόπουλο».

«Σας περιμένει ο κ. πρόεδρος;». Ωπα...

«Ναι. Με περιμένει ο κ. Παπαδόπουλος».

Μου ζήτησε τ' όνομά μου, που δεν του 'λεγε τίποτα. Επιβεβαίωσε τηλεφωνικά ότι με περιμένει «ο κ. πρόεδρος» και φώναξε έναν ποινικό κρατούμενο για τα θελήματα να με συνοδεύσει. Ούτε ποιος είμαι ούτε τι θέλω ούτε σωματική έρευνα.

Με τέτοια μέτρα ασφαλείας κρατούνταν οι ισοβίτες δικτάτορες. Αδιανόητο μου φάνηκε. Αλλά μήπως δεν ήταν σκέτος παραλογισμός να βρίσκομαι εγώ εκεί;

Στόχος μου ήταν να πείσω τον Παπαδόπουλο να μου δώσει συνέντευξη. Βαθύτερο κίνητρο η έντονη περιέργειά μου να γνωρίσω από κοντά τον οργανωτή και ηγέτη του πραξικοπήματος, τον πανίσχυρο δικτάτορα, που κυβέρνησε επί έξι χρόνια τούτον τον έρμο τόπο με ποικίλους τίτλους - πρωθυπουργός, αντιβασιλεύς, πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας στην παρανομία, τα υπόλοιπα σε αναγκαστική υπερωρία, με ερήμην καταδίκες, είχα πολύ αμυδρή εικόνα για τα πρωτοπαλλήκαρα του στρατοκρατικού καθεστώτος.

Διαπιστευτήριά μου για να με δεχθεί ο Παπαδόπουλος ήταν, προφανώς, η προκλητική αρθρογραφία μου στην «Ε» (15-5-89, 7-1-91 κ.ά.) όπου πρότεινα να αποφυλακιστούν (και) οι χουντικοί, γιατί «15 χρόνια στη φυλακή είναι πολλά» ακόμη και για δικτάτορες. Να αποφυλακιστούν όχι προνομιακά -όπως έζησαν ως κρατούμενοι. Με νομοθετική ρύθμιση ότι τα ισόβια είναι 20 χρόνια για όλους ανεξαιρέτως τους ισοβίτες- με αυτόματη αποφυλάκιση μετά την έκτιση των δύο τρίτων της ποινής.

Η πρότασή μου (την επανέλαβε και ο αλησμόνητος Ανδρέας Λεντάκης) σε προσυνεννόηση και με φίλους μου αντιστασιακούς, χωρίς εισαγωγικά, αντιπαρέθετε -όπως έγραφα τότε- μία «ευθεία, έντιμη και υπεύθυνη πολιτική τοποθέτηση» στο άθλιο παρασκηνιακό παζάρι και τη σκοτεινή συναλλαγή των χουντικών με τις τότε κυβερνήσεις. Και προβοκάριζε, με ρίσκο, το διάχυτο κλίμα υποκρισίας και μυθοπλασίας για τη δικτατορία και την αντίσταση, που κυριάρχησε μετά τη μεταπολίτευση ώς σήμερα, 40 χρόνια από το απριλιανό πραξικόπημα.

Με περίμενε στο τέρμα ενός απέραντου μισοσκότεινου διαδρόμου με άδεια κελιά κι από τις δυο πλευρές. Σ' όλη τη διαδρομή ώς τον πάνω όροφο πουθενά δεσμοφύλακας.

Ορθιος, τα πόδια σε διάσταση, τα χέρια πίσω. Μικρόσωμος, όπως όλοι σχεδόν οι τύραννοι της Ιστορίας - και δεν πρέπει να 'ναι σύμπτωση. Αδυνατισμένος. Πρόσωπο διάστικτο από πανάδες λεύκης. Φορούσε κάτι μεταξύ σακακιού και αμπέχονου. Το όλον θλιβερό...

Μου έτεινε χαμογελαστός το χέρι.

«Περάστε στη... σουίτα μου».

Δύο διαδοχικά κελιά, χωρίς μεσόπορτα. Εβγαλα το μπουφάν μου κι αισθάνθηκα την ανάγκη να ξεκαθαρίσω τη θέση μου μόλις καθήσαμε αντικριστά σ' ένα τραπέζι - γραφείο.

«Ούτε κρυφές κάμερες ούτε μαγνητόφωνο ούτε καν μολύβι. Με ανοιχτά χαρτιά παίζω πάντοτε ως δημοσιογράφος. Σας λένε Γιώργο, όπως και μένα. Είχατε πατέρα δάσκαλο, όπως κι εγώ. Αυτά είναι, νομίζω, τα μόνα κοινά μας στοιχεία. Είμαι αριστερός από τα γεννοφάσκια μου και πολέμησα το καθεστώς σας με όλες μου τις δυνάμεις. Χάος μας χώριζε και μας χωρίζει. Αγεφύρωτο...».

Χαμογέλασε.

«Μην είσαστε τόσο βέβαιος. Στον πόλεμο είχα επιλέξει ασυρματιστή κομμουνιστή. Σ' αυτόν είχα εμπιστοσύνη».

«Αλλά, όσο είχατε την εξουσία, όσοι αντιστάθηκαν στη δικτατορία και κατ' εξοχήν οι κομμουνιστές δεινοπάθησαν με φυλακές, εξορίες, διώξεις, βασανιστήρια...».

«Στοιχειώδης άμυνα του καθεστώτος ήταν οι διώξεις των ελαχίστων αντιφρονούντων. Τα περί βασανιστηρίων είναι προπαγανδιστική υπερβολή. Πείτε μου έναν έστω, που βασανίστηκε από εμένα...».

«Το 'χετε ξαναπεί αυτό, αλλά δεν είναι πειστικό. Αλλοι και πολλοί δυστυχώς έκαναν τη βρώμικη δουλειά. Πολλοί φίλοι μου έχουν ακόμη σημαδεμένα τα κορμιά τους από κτηνώδη βασανιστήρια. Γι' αυτά, άλλωστε, εκδιώχθηκε η χώρα μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης».

«Δ εν είμαι Πινοσέτ. Η Εθνική Επανάστασις έσωσε την Ελλάδα από την παραλυσία ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και πρωτίστως από το Σιδηρούν Παραπέτασμα...».

«Για όνομα του Θεού! Το 1967; Με δεδομένη την αμερικανική επικυριαρχία, που επιβεβαιώθηκε και με τη στήριξη της δικτατορίας;».

Σαν να μη μ' άκουσε, συνέχισε με χαμηλό τόνο και περιέργως στρωτά ελληνικά - ξένα προς την από μικροφώνου παραληρηματική του αρλουμπολογία.

«Η Επανάστασις υπήρξε λαοπρόβλητος. Και αναίμακτος...».

«Και το μακελειό με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο;».

«Το Πολυτεχνείο, όπως το λέτε, χρησιμοποιήθηκε για να ανακόψει την πολιτικοποίησιν του καθεστώτος και την πορείαν προς μία υγιά κοινοβουλευτικήν δημοκρατία».

«Από τον ώς τότε "κολλητό" σας; Τον Ιωαννίδη, που σας ανέτρεψε;».

«Παρακαλώ, ουδεμία συζήτησις γι' αυτόν».

«Είσαστε, λοιπόν, αμετανόητος. Δεν παραδέχεστε ότι κάνατε λάθη;».

«Μόνον οι ηλίθιοι πιστεύουν ότι δεν κάνουν λάθη».

«Γιατί δεν υποβάλλετε ευθέως αίτηση χάριτος και προτιμάτε τα παρασκηνιακά παζάρια, προχθές με τον Κουτσόγιωργα και ώς χθες με τον Μητσοτάκη;».

«Εγώ με κανένα δεν παζαρεύω. Και ουδείς άλλος για λογαριασμό μου. Ζητώ πολιτικήν αμνηστίαν, την οποίαν εγώ πλειστάκις χορήγησα στους πολιτικούς αντιπάλους μου. Αλλά δεν έχουν γενναιότητα. Δεν τολμούν να με αφήσουν ελεύθερο».

«Δεν τολμούν; Φοβούνται λέτε την επιρροή σας στον λαό; Από το πείραμα με την ΕΠΕΝ μάλλον πρέπει να έχετε αποκαρδιωθεί».

«Φοβούνται γιατί τότε θα ανοίξω το στόμα μου. Και πολλοί στην πολιτική σκηνή δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν».

«Γιατί όχι μια αίτηση χάριτος, λοιπόν;».

«Ακούστε: Για τον Αλέξανδρο Παναγούλη, γενναίο παλληκάρι, που πράγματι αντιστάθηκε, άλλαξα εγώ τον νόμο, ώστε το υπουργείο αυτεπαγγέλτως να κινεί τη διαδικασία απονομής χάριτος χωρίς αίτηση. Η δημοκρατία σας δεν έχει τη μεγαθυμία ενός δικτάτορος, όπως με αποκαλείτε;».

Π ριν μου υποσχεθεί την πρώτη συνέντευξη εάν αποφυλακιζόταν, που δεν το θεωρούσε πιθανόν, θυμήθηκε μια «παρακαταθήκη του αειμνήστου πατρός» του:

«Οι άνθρωποι είναι αχάριστοι. Τόσο, που αν η αχαριστία άφηνε σημάδια σαν την ευλογιά, γύρω μας θα βλέπαμε συνεχώς βλογιοκομμένους. Αυτή την αχαριστία τη βιώνω επί 18 συναπτά έτη. Θα προτιμούσα να με είχαν εκτελέσει στην πλατεία Συντάγματος το 1974...».

Αποχαιρετώντας τον τον ερώτησα αν κρατάει σημειώσεις για να φωτίσει κάποτε με μια γραπτή μαρτυρία του εκείνη τη σκοτεινή ιστορική περίοδο που βρέθηκε πρωταγωνιστής.

«Τα κρατάω όλα εδώ», είπε δείχνοντας το κεφάλι του.

Επτά χρόνια αργότερα άφηνε κρατούμενος την τελευταία του πνοή. Συνεπής στις δικές του αρχές, που τηρούσε μέσα στην παράνοια κάθε εξουσιομανούς.

Επαληθεύτηκε, έτσι, η ρήση του Κων. Καραμανλή «και όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια».

Σε μια παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία για δικτάτορες...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/04/2007

ιστορείν...

Από άλλη πηγή διαβάζουμε τα εξής:
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

---

ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ

15.07.1965 :	Παραίτησις Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου. Oρκωμοσία Κυβερνήσεως Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα.
05.08.1965 :	Καταψήφισις Κυβερνήσεως Νόβα. Εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως εις τον Ηλίαν Τσιριμώκον.
28.08.1965 :	Καταψήφισις Κυβερνήσεως Τσιριμώκου.
17.09.1965 :	Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Στεφάνου Στεφανοπούλου.
22.12.1966 :	Ορκωμοσία Υπηρεσιακής Κυβερνήσεως Ιωάννου Παρασκευοπούλου.
03.04.1967 :	Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλοπούλου.
14.04.1967 :	Προκήρυξις εκλογών δια την 29ην Μαϊου 1967.

«... θα έπρεπε να αποτραπούν αι προετοιμαζόμεναι εκλογαί, διότι ούτως ή άλλως αι συνεχιζόμεναι οξύτητες από τον Ανδρέα Παπανδρέου κυρίως, ο οποίος ηπείλει ότι εάν η Ένωσις Κέντρου εκέρδιζεν τας εκλογάς θα εσχημάτιζεν Κυβέρνησιν εις την πλατείαν Συντάγματος, αγνοών τα Ανάκτορα, θα προκαλούσαν ανάφλεξιν».

ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ "ΗΛΙΟΥ"
Τόμος "ΕΛΛΑΣ", Μέρος Β΄, σελ. 517,
Αθήνα, χ.χ.

«... και (...) είχε προαναγγείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι το βράδυ των εκλογών και με απλή πλειοψηφία όχι κοινοβουλευτική, της Ενώσεως Κέντρου του μπαμπά του, θα ώρκιζαν Κυβέρνηση στην Πλατεία Συντάγματος και θα τηλεφωνούσαν στον Βασιλέα την σύνθεσή της».

ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Αθήνα 1998, σελ. 35,
Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος

«... αλλ' ακόμη και άν φθάσωμεν εις τας κάλπας, το αποτέλεσμα δεν θα γίνη παραδεκτόν υπό των ηττημένων, οι οποίοι το δηλώνουν από τούδε, είς μάλιστα τούτων ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου εδήλου ότι εάν το αποτέλεσμα θα ήτο δυσμενές δι' αυτόν, θα εκάλει τον λαόν εις την πλατείαν Συντάγματος και ενώπιόν του - ερήμην του Ανωτάτου Άρχοντος - θα ώρκιζε Κυβέρνησιν υπ' αυτόν!»

ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 31,
Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"

---

ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ Ε.Δ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΑΝ

Υπουργός Εθνικής Αμύνης :	Παναγιώτης Παπαληγούρας
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ :	Ναύαρχος Σπυρίδων Αυγέρης
Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ :	Αντιστράτηγος (ΠΒ) Οδυσσεύς Αγγελής
Αρχηγός ΓΕΣ :	Αντιστράτηγος (ΤΘ) Γρηγόριος Σπαντιδάκης
Αρχηγός ΓΕΝ :	Αντιναύαρχος Κ. Εγκολφόπουλος ή Δέδες (;) ή Αθ. Σπανίδης (;)
Αρχηγός ΓΕΑ :	Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αντωνάκος ή Αντωνόπουλος (;)
Διοικητής ΑΣΔΕΝ :	Αντιστράτηγος (ΠΖ) Χρήστος Παπαδάτος
Διοικητής Γ΄ ΣΣ :	Αντιστράτηγος Γεώργιος Ζωιτάκης
Διοικητής ΚΥΠ :	Αντιστράτηγος Κυριάκος Παπαγεωργόπουλος
Αρχηγός του Βασιλικού Οίκου :	Αντιστράτηγος (ΠΖ) ε.α. Κωνσταντίνος Δόβας
Δ/ντης του Στρατιωτικού Οίκου της ΑΜ :	Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Παπαρρόδος
Επίτιμος Υπασπιστής της ΑΜ :	Αντιναύαρχος ε.α. Γεώργιος Λάππας
:	Αντιστράτηγος Ιωάννης Μανέτας
:	Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κόλλιας
Διοικητής X Μεραρχίας :	Υποστράτηγος (ΠΒ) Διονύσιος Κριτσέλης
Διοικητής VI Μεραρχίας :	Υποστράτηγος Ανδρέας Βαρδουλάκης
Διοικητής Σ.ΔΙ. Έβρου :	Υποστράτηγος (ΠΖ) Γεώργιος Περίδης
Διοικητής ΚΕΤ :	Ταξίαρχος (ΤΘ) Στυλιανός Παττακός
Διοικητής ΚΕΒΟΠ :	Ταξίαρχος (ΠΖ) Ευστάθιος Λατσούδης
Διοικητής ΚΕΔ :	Ταξίαρχος (ΔΒ) Οδυσσεύς Αγγελόπουλος
Διοικητής ΚΕΠ :	Συνταγματάρχης (ΠΒ) Γεώργιος Θωμόπουλος
Διοικητής Καταδρομών (ΓΕΣ) :	Ταξίαρχος (ΠΖ) Δημήτριος Ζαφειρόπουλος
Δ/ντης 2ου ΕΓ/ΓΕΣ :	Ταξίαρχος (ΤΘ) Πανουργιάς Πανουργιάς
Διοικητής ΣΔΑ :	Ταξίαρχος (ΠΖ) Απόστολος Ζαλαχώρης
Υποδιοικητής ΚΥΠ :	Ταξίαρχος (ΠΒ) Εμμανουήλ Ζαχαράκης
Επιτελάρχης Γ΄ ΣΣ :	Ταξίαρχος Ορέστης Βιδάλης
Διοικητής ΕΣΑ :	Συνταγματάρχης (ΠΖ) Ιωάννης Λαδάς
Διοικητής ΣΣΕ :	Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης

---

ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΑΙ

Συνταγματάρχης (ΠΒ)	Γεώργιος Παπαδόπουλος	1	2	3
Ταξίαρχος (ΤΘ)	Στυλιανός Παττακός	1	2	3
Συνταγματάρχης (ΠΒ)	Νικόλαος Μακαρέζος	1	2	3
Αντιστράτηγος (ΤΘ)	Γρηγόριος Σπαντιδάκης			3
Αντιστράτηγος	Γεώργιος Ζωιτάκης			3
Αντιστράτηγος (ΠΒ)	Οδυσσεύς Αγγελής			3
Ταξίαρχος (ΠΒ)	Αλέξανδρος Χατζηπέτρος			3
Ταξίαρχος	Σκαρμαλιωράκης				5
Συνταγματάρχης (ΠΖ)	Ιωάννης Λαδάς		2	3
Συνταγματάρχης (ΠΖ)	Πέτρος Κωτσέλης		2	3
Συνταγματάρχης (ΠΖ)	Νικόλαος Γκαντώνας			3
Συνταγματάρχης (ΤΘ)	Κωνσταντίνος Καρύδας		2	3
Συνταγματάρχης (ΠΒ)	Οδυσσεύς Τσιλιόπουλος				4
Συνταγματάρχης	Δημήτριος Παπαποστόλου				4
Συνταγματάρχης	Γεώργιος Κωνσταντόπουλος				5
Πλοίαρχος	Λαγωνίκας				5
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Κωνσταντίνος Ασλανίδης			3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Αντώνιος Λέκκας		2	3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Νικόλαος Ντερτιλής			3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Αντώνιος Μέξης		2
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος		2	3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ)	Μιχαήλ Ρουφογάλης		2	3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Δημήτριος Σταματελόπουλος		2	3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ)	Δημήτριος Ιωαννίδης (Σ.Σ.: ο μετέπειτα επίορκος και προδότης)		2	3
Αντισυνταγματάρχης (ΔΒ)	Στέφανος Καραμπέρης			3
Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ)	Μιχαήλ Μπαλόπουλος		2	3
Αντισυνταγματάρχης	Ανδρέας Γαλατσάνος		2
Αντισυνταγματάρχης (ΤΘ)	Στυλιανός Ηλιάδης				4
Ταγματάρχης (ΠΖ)	Γεώργιος Κωνσταντόπουλος			3
Ταγματάρχης (ΠΖ)	Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος			3
Επισμηναγός	Ιωάννης Παλαιολόγος			3
Λοχαγός (ΠΒ)	Ευάγγελος Τσάκας			3

1: «... οι τρείς - εξουσιοδοτηθέντες ή πρωτοβούλως κινηθέντες - απετέλεσαν το κεντρικόν μόριον της Επαναστατικής Επιτροπής».
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 47)

2: «Την κατάστρωσιν του τελικώς εφαρμοσθέντος Σχεδίου Ενεργείας την έκαμεν ο αρχηγεύων της Ομάδος Συν/χων Παπαδόπουλος Γεωργ., με βοηθούς τους (...). Οι 12 ανωτέρω και εγώ υπηρετούντες εις Αθήνας τότε, απετέλουν την Ομάδα Διαταγών, την νύκτα της 20/21 Απριλίου 1967 ...»
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 1ο, σελ. 238)

3: «... αναφέρονται τα 24 ονόματα των καταδικασθέντων τον μήνα Αύγουστον 1975 με την κατηγορίαν των "πρωταιτίων" ... Οι ανωτέρω 24 Αξιωματικοί απετέλεσαν τον πυρήνα του επαναστατικού μηχανισμού και αυτοί εκίνουν τα νήματα και τα βήματά της».
(Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 46 - 47)

4: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις άλλα σημεία των Ιστορικών Βιβλίων του Στ. Γ. Παττακού.

5: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις το βιβλίον του Γρ. Α. Μιχαλόπουλου "Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ο Μεγάλος Επαναστάτης".

---

ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΣΤΙΓΜΑΙ

Παρασκευή 2100:01.04.1967: Ο Ταξίαρχος (ΤΘ) Στ. Παττακός, Διοικητής του ΚΕΤ (Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων), καλεί εις το γραφείον του τον Υποδιοικητήν, Συνταγματάρχην (ΤΘ) Κωνσταντίνον Μαυροειδήν, και τον Επόπτην Ασφαλείας, Επίλαρχον (ΤΘ) Ηλίαν Θεοδωρόπουλον, και διατάσσει αυτούς όπως θέσουν το Κέντρον εις ενισχυμένον συναγερμόν, βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ"

Παρασκευή 2101:19-01:35.04.1967: Ομιλών εις συγκέντρωσιν Αξιωματικών, Δοκίμων Αξιωματικών και Μονίμων Υπαξιωματικών, ανακοινοί εις αυτούς ότι «αι Ένοπλοι Δυνάμεις της Πατρίδος μας απεφάσισαν να θέσουν τέρμα εις το χάος εις το οποίον ωδηγείτο η Πατρίς υπό της φαύλου πολτικής ηγεσίας της!»

Παρασκευή 2101:35.04.1967: Επανελθών εις το γραφείον του, ενημερούται υπό του Συνταγματάρχού (ΠΒ) Οδυσσέως Τσιλιοπούλου, συνδέσμου μετά του Γ. Παπαδοπούλου. Ακολούθως προσκαλούνται οι αξιωματικοί του ΚΕΤ, λαμβάνουν έκαστος έγγραφον την διαταγήν αποστολής των, και αναχωρούν προπαρασκευαζόμενοι προς εκτέλεσίν της.

Παρασκευή 2101:45.04.1967: Προσέλευσις Συνταγματάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου, Συνταγματάρχου Νικολάου Μακαρέζου και Αντισυνταγματάρχου Μιχαήλ Ρουφογάλη, οι οποίοι και ενημερούνται επί της καταστάσεως της Μονάδος.

Παρασκευή 2102:00.04.1967: Τα άρματα μάχης εξέρχονται του Κέντρου.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΞΕΚΙΝΑ!

Παρασκευή 2102:00.04.1967: Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος επιβαίνων μετά του Ιλάρχου Διοικητού του Σχηματισμού, επί του πρώτου άρματος κινείται προς Πεντάγωνον. Ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, έχει ήδη διατάξει την κίνησιν κλιμακίων της ΕΣΑ ("Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας") προς σύλληψιν συγκεκριμένων πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων. Βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" εξέρχονται των στρατοπέδων όλαι αι μονάδαι του Λεκανοπεδίου Αττικής.

Παρασκευή 2102:20.04.1967: Αναχωρούν εκ του ΚΕΤ οι Ταξίαρχος Στ. Παττακός, Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης Οδ. Τσιλιόπουλος και Αντισυνταγματάρχης Μ. Ρουφογάλης με κατεύθυνσιν το Γενικόν Επιτελείον Στρατού. Αφικνούμενοι μετ' ολίγον κατευθύνονται προς το Γραφείον Α/ΓΕΣ, όστις δηλοί ότι «αναλαμβάνει από της στιγμής αυτής την ηγεσίαν της Επαναστάσεως».

Καταλαμβάνονται τα Ανάκτορα, τα κυβερνητικά κτίρια, η Βουλή, ο ΟΤΕ και οι ραδιοφωνικοί θάλαμοι του ΕΙΡ ("Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας") εις το Ζάππειον. Διακόπτονται αι τηλεφωνικαί επικοινωνίαι.

Παρασκευή 2103:30.04.1967: Αι Επαναστατικαί Δυνάμεις έχουν θέσει υπό τον έλεγχόν των, το κέντρον της πόλεως των Αθηνών.

ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 141-162,
Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"

---

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ

Τας πρώτας πρωινάς ώρας της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, η Επαναστατική Ηγεσία επισκέπτεται εις τα Ανάκτορα Τατοϊου τον Βασιλέα Κωνσταντίνον, κομίζουσα επιστολήν συνταχθείσαν υπό του Α/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Γρ. Σπαντιδάκη, δι' ης εζητείτο η έγκρισις κι, εν συνεχεία, η ορκωμοσία υπ' αυτού της νέας Επαναστατικής Κυβερνήσεως.

Συμμορφούμενοι προς απαίτησιν του Βασιλέως απέρχονται και ακολούθως επιστρέφουν οι Συνταγματάρχαι μετά του Α/ΓΕΣ, μεθ ού κάμπτονται αι αντιρρήσεις του Άνακτος. Προ της μεσημβρίας ούτος επισκέπτεται το Γενικόν Επιτελείον όπου και γίνεται ενθουσιωδώς δεκτός.

Συναντάται μετά του συλληφθέντος Πρωθυπουργού Παναγιώτου Κανελλοπούλου, και παρά τας περί του αντιθέτου συμβουλάς του, ο Βασιλεύς αποφασίζει όπως προβή εις την ορκωμοσίαν, αφού προηγουμένως απέκλεισεν της θέσεως του πρωθυπουργού τον προταθέντα Γρ. Σπαντιδάκην και επέβαλε τον και τελικώς ορκισθέντα.

Επαναστατική Επιτροπή αποτελουμένη εκ των: Συνταγματάρχου (ΠΖ) Ιωάννου Λαδά, Αντισυνταγματάρχου (ΠΒ) Μιχαήλ Μπαλοπούλου και Ταγματάρχου Ιωάννου Στειακάκη, ανακοινώνει εις τον Κωνσταντίνον Κόλλιαν την απόφασιν του Βασιλέως περί αναθέσεως εντολής σχηματισμού Κυβερνήσεως.

Εκδίδονται τα υπ' αριθμόν 277, 278 και 279/21.04.1967 Βασιλικά Διατάγματα δι' ων διορίζονται τα μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, ως και το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 ΒΔ δι' ου τίθεται εις ισχύν ο Νόμος «Περί Καταστάσεως Πολιορκίας».

Η σύνθεσις της Πρώτης Επαναστατικής Κυβερνήσεως, της ωρκισθείσης ενώπιον της ΑΜ του Βασιλέως περί ώραν 17:30 της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, ήτο:

Πρωθυπουργός :	Κωνσταντίνος Κόλλιας, τ. Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου
Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως & Υπουργός Εθνικής Αμύνης :	Γρηγόριος Σπαντιδάκης, Αντιστράτηγος (ΤΘ), Αρχηγός ΓΕΣ
Υπουργός Προεδρίας :	Γεώργιος Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης (ΠΒ)
Υπουργός Συντονισμού :	Νικόλαος Μακαρέζος, Συνταγματάρχης (ΠΒ)
Υπουργός Εσωτερικών :	Στυλιανός Παττακός, Ταξίαρχος (ΤΘ)

Την 22αν Απριλίου 1967, η Κυβέρνησις συμπληρούται διά της ορκωμοσίας των κάτωθι υπουργών και υφυπουργών:

Υπουργός Εξωτερικών :	Παύλος Οικονόμου-Γκούρας, Πρέσβυς ε.ε.
Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων :	Κων/νος Καλαμποκιάς, Αρεοπαγίτης
Υπουργός Δικαιοσύνης :	Κων/νος Ροζάκης, Αρεοπαγίτης
Υπουργός Γεωργίας :	Αλέξανδρος Ματθαίου, καθηγητής Μέσης Παιδείας
Υπουργός Υγείας και Προνοίας :	Ευστάθιος Πουλαντζάς, Γενικός Διευθυντής του ιδίου Υπουργείου
Υπουργός Δημοσίας Τάξεως :	Παύλος Τοτόμης, Οικονομολόγος
Υπουργός Εμπορίου :	Γεώργιος Παπαδημητρακόπουλος, Χημικός, Βιομήχανος, Πρόεδρος του ΕΒΤΕ
Υπουργός Εργασίας :	Αλέξανδρος Λέκκας, Σύμβουλος της Επικρατείας
Υπουργός Οικονομικών :	Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, Δικηγόρος
Υπουργός Δημοσίων Έργων :	Παύλος Τσαρούχης, Αντιεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου
Υπουργός Συγκοινωνιών :	Ιωάννης Τσαντίλας, Εισαγγελεύς Εφετών
Υπουργός Βιομηχανίας :	Νικόλαος Οικονομόπουλος, Αρεοπαγίτης
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας :	Αθανάσιος Αθανασίου, Αντιναύαρχος ε.α.
Υπουργός Βορείου Ελλάδος :	Δημήτριος Πατίλης, Υποστράτηγος ε.α.
Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης :	Γεώργιος Ζωιτάκης, Αντιστράτηγος, Διοικητής Γ΄ ΣΣ
Υφυπουργός Συντονισμού :	Ιωάννης Ορλάνδος Ροδινός, Οικονομολόγος
Υφυπουργός Οικονομικών :	Σπυρίδων Λιζάρδος, Γενικός Διευθυντής ΔΕΦΩ
Υφυπουργός Εμπορίου :	Γεώργιος Γεωργακέλος, Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητήρίου
Υφυπουργός Προεδρίας :	Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφος - συγγραφεύς

Εις το πρώτον Υπουργικόν Συμβούλιον, το συγκληθέν την 26.04.1967 παρίσταται και η Α.Μ. ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Την 6ην Μαϊου 1967 εκδίδεται η Α΄ Συντακτική Πράξις «Περί Ασκήσεως της Συντακτικής και Νομοθετικής Εξουσίας και Τροποποιήσεως του Συντάγματος», ως και η Β΄ Συντακτική Πράξις δι' ης επικυρούται το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 Βασιλικόν Διάταγμα.

---

ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Πλείσται όσαι προσπάθειαι έχουν καταβληθεί όπως δημιουργηθή η εντύπωσις ότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 ήτο εν απλούν "πραξικόπημα" υποκινηθέν υπό των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Η στοιχειώδης εντούτοις και μόνον λογική, επαρκεί διά την κατάρριψιν αυτού του μύθου.

Εάν τις συγκρίνη τας τύχας του Γεωργίου Παπαδοπούλου και των λοιπών Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, προς αυτάς γνησίως αμερικανοκινήτων πραξικοπηματιών και δικτατόρων ανά την υφήλιον, διαπιστώνει ότι ουδέ εφυγαδεύθησαν εις το εξωτερικόν, ουδέ απήλαυσαν του "ενδιαφέροντος" και της "στοργής" του αμερικανικού καθεστώτος, ουδέ κατήλθον της εξουσίας κατά μίαν δεκάραν πλουσιότεροι απ' ότε ανήλθον εις αυτήν.

Τούτων αν μη επαρκούντων, δύναται τις όπως ανατρέξη εις το βιβλίον (του Αλέξη Παπαχελά) "Ο Βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Αμερικανικός Παράγων 1947 - 1967." (Εκδ. Εστίας 1997), εις ο αποδεικνύεται ότι αι αμερικανικαί μυστικαί υπηρεσίαι ουδεμίαν ανάμειξιν ή έστω απλήν γνώσιν περί της Επαναστάσεως είχον. Έμπρακτος δε διακήρυξις αυτού αποτελεί το υπό των ΗΠΑ επιβληθέν embargo την 25ην Απριλίου 1967!

Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, υπήρξε μία καθαρά ελληνοκίνητος επέμβασις σύμφωνος προς τας παραδόσεις του Ελληνικού Στρατού, δι' ο και οι Πρωτεργάται της τιμωρούνται ισοβίως διότι επραγματοποίησαν αυτήν άνευ της εγκρίσεως (ουδέ καν της απλής γνώσεως) των ξένων (βλ. ΗΠΑ) κέντρων αποφάσεων.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον για τον αναγνώστη μελετητή έχουν και μερικές ακόμα αναφορές στα γεγονότα τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε στα comments, όπως την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δέχτηκε ότι «... η παρούσα Κυβέρνησις διωρίσθη από τον κατά το Σύνταγμα Ανώτατον Άρχοντα και ωρκίσθη ενώπιόν του προσλαβούσα τον τύπον συνταγματικώς νομίμου Κυβερνήσεως, ίδρυσε νέαν νομιμότητα και δι’ αυτής ετέθη η Χώρα υπό καθεστώς Κράτους νόμου δικαίου ...»., και πολλά άλλα σημαντικού ενδιαφέροντος γεγονότα που αφορούν την τραγωδία στην Κύπρο αλλά και την δίκη των πραξικοπηματιών.